جای خالی آموزش تربیت جنسیتی در خانواده و سیستم آموزشی

دیدارنیوز - افشار کبیری در گفتگو با ایلنا با بیان اینکه فقر فرهنگی و ناآگاهی از دلایل عمده بروز کودک‌آزاری است افزود: متاسفانه در اکثر خانواده‌هایی که فرزندانشان مورد آزار قرار می گیرند هنوز والدین با تربیت جنسیتی، نقش متفاوت دو جنس دختر و پسر در جامعه و نحوه تعاملات کودکان و نوجوانان در جامعه آگاهی ندارند تا آنها را به فرزندانشان آموزش دهند.

وی ادامه داد: آموزش والدین و آشنا کردن آنان با مسئولیتهایشان در قبال کودک و آموزش والدین جهت ایفای نقش یک والد خوب، افزایش آگاهی خود در زمینه پرورش و تربیت فرزندان و شیوه‌های مناسب رفتار با آنان، آشنا کردن کودکان با حقوق خود از جمله مواردی است که باید در اولویت سیستم آموزشی و فرهنگی جامعه قرار گیرد.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه کودک‌آزاری یک آسیب اجتماعی است که در اکثر جوامع وجود دارد افزود: هرگونه بدرفتاری با کودکان و رفتارهایی که توسط افراد دیگر، به‌ویژه بزرگسالان نسبت به کودکان انجام می‌شود و به‌نوعی به سلامت جسم و روان آنان آسیب می‌رساند، کودک‌آزاری نامیده می‌شود.

کبیری گفت: کودک‌آزاری جنسی یکی از انواع کودک‌آزاری است که می‌توان علاوه برآن به کودک‌آزاری جسمی، عاطفی و روحی روانی نیز اشاره کرد.

وی جایگاه آموزش تربیت جنسیتی را در خانواده و سیستم آموزشی خالی دانست و اظهار کرد: باید این مسائل از لحاظ علمی تبیین شود چرا که فرزندانی که در بستر خانواده، نقش و جایگاه خود را آموزش می بینند، کمتر در معرض چنین آسیب‌هایی قرار می‌گیرند.

این عضو هیات علمی دانشگاه گفت: کودکان امروز بی هیچ آموزش علمی و اصولی از طریق رسانه‌های غربی و فضای مجازی در معرض آسیب هستند که آگاه‌سازی از طریق دو نهاد خانواده و مدرسه بستر آگاهی را افزایش می‌دهد.

وی بااشاره به اینکه طرح لایحه و قانونی در خصوص حمایت از کودکان ضروری است خاطرنشان کرد: فرهنگ‌سازی مقدم بر قانون است، اگرچه قانون و فرهنگ مکملند ولی در صورتی که نتوانیم در خصوص تربیت جنسیتی آموزش دهیم و فرهنگ‌سازی کنیم، قوانین مصوب نیز آنچنان که باید نقش موثری در کاهش شدت آسیبهای وارده نخواهند داشت.

کبیری با بیان اینکه با توجه به فرهنگ حاکم در جامعه و ترس از آبرو، خانواده‌ها از آشکار کردن مشکل کودک خود که مورد آزار قرار گرفته خودداری می‌کنند، افزود: پیامدهای کودک‌آزاری تنها متوجه کودک و خانواده وی نیست و همه جامعه را در بر می‌گیرد و بیان این مسئله در جامعه تاحدودی میزان هوشیاری افراد جامعه، والدین و حتی کودکان و نوجوانان را نسبت به این معضل بیشتر کرده و میزان خودمراقبتی را افزایش می‌دهد.