آموزش جنسی به سبک خانم جلسه‌ای!

دیدارنیوزـ مرضیه حسینی: آیا آموزش جنسی توسط مبلغین مذهبی ضروری است؟ مخاطبان این طیف از مبلغین و معلمین، چه کسانی هستند؟ چرا مخاطبین این آموزشها، عمدتا زنان هستند و مردان را دربر نمی‌گیرد؟

این روزها در فضای مجازی، انتشار فایل صوتی با محتوای آموزش جنسی به زنان؛ منتسب به خانمی که در ادبیات عامه به خانم جلسه ای معروف است، واکنش‌های زیادی برانگیخته است. اینکه این فایل صوتی مربوط به چه زمانی است و آیا زمان وقوع و انتشار آن، یکسان بوده یا نه، اهمیت چندانی ندارد بلکه آنچه مهم است نوع گفتار جنسی و آموزشی است که از جانب این طیف از معلمین و مبلغین به مخاطبان عرضه می شود.

 

 

تبیین مسائل جنسی به صورت صریح و بی پرده از جانب نامبرده و آنچه گوینده، هنر و وظیفه خانم ها در جلب رضایت جنسی شوهرانشان می‌داند، اغلب با دو واکنش از جانب مخاطبین مواجه شد. اغلب شنونده‌ها با حالتی از تعجب و تمسخر به صحبت های این خانم جلسه ای واکنش نشان دادند و طی مدت کوتاهی، «داب اسمش ها» و جوک‌های زیادی در واکنش به آن ساخته شد. اما واکنش دیگر، سرزنش و ابراز خشم نسبت به صحبت های گفته شده از جانب شنوندگان فایل صوتی به ویژه زنان بود. این موضوع درحالی بود که فایل مذکور، مورد استقبال اغلب مردان قرار گرفت و بسیاری از آنها با شوخی و یا جدی، آرزو کردند که ای کاش همسرشان مانند خانم جلسه‌ای، همه فن حریف باشد.

مشاهده شده است که در بسیاری از منازل، اعضای خانواده و به ویژه زنان، برنامه تلویزیونی سایر مبلغین مذهبی و روحانیون را تا انتها تماشا می کنند اما به محض اینکه برنامه حجت الاسلام حسین دهنوی آغاز می‌شود، تمایلی نشان نداده و شبکه را عوض می کنند.

یقینا نمی توان این واکنش را به همه افراد یا تمامی زنان جامعه تعمیم داد اما آنچه مسلم است این است که فرهنگ و سنت جاری در کشور ما، سخن گفتن از مسائل جنسی؛ آن هم در یک رسانه و درحضور عموم را کاری زشت و وقیحانه می داند؛ در حالی که سی دی های آموزشی افرادی همچون دهنوی ها به تعداد زیاد به فروش می رسد و بسیار پر طرفدار است.

 

تابوی آموزش جنسی در ایران

در مورد ایران نکته جالب این است که با وجود افراد زیادی که درگیر مساله جنسی و میل جنسی به اشکال مختلف هستند و بسیاری از آسیب های اجتماعی نیز ناشی از بحران جنسی است و همچنین بخش زیادی از دغدغه های ذهنی افراد را رابطه جنسی و امر میل جنسی تشکیل می دهد، اما آموزش جنسی، هیچ جایگاهی در خانواده و در آموزش رسمی مدارس و دانشگاه‌ها و در آموزش عمومی از طریق رسانه‌ها ندارد.

بدیهی است که آگاهی از مسائل جنسی، مکانیسم رابطه، محدودیت‌های رابطه جنسی و در کل؛ کسب مهارت صحیح در این زمینه، لزوماً به طور غریزی اتفاق نمی‌افتد. آموزش جنسی، فرآیندی است که به رشد جنسی سالم، بهداشت جنسی، روابط بین فردی، تحکیم عاطفه، نزدیکی، تصور بدنی و نقش­های جنسیتی کمک می‌کند. در آموزش جنسی، فقط مسئله ارضای جنسی مطرح نیست، بلکه روابط عاطفی و حل چالش‌های زندگی مشترک هم بخشی از این آموزش‌هاست.در آموزش جنسی، گذشته از آموزش عمل زناشویی، مسائل مربوط به بدن و اعضای جنسی و همچنین آموزش مسائلی همچون چگونگی گفت‌وگو با یکدیگر نیز مطرح می‌شود و به همین دلیل، دریافت آموزش جنسی هم در تحکیم بنیان خانواده بسیار موثر است و هم جوانان و نوجوانان را از بسیاری از آسیب ها محفوظ می دارد.

اما به رغم اینکه اسلام دید بسیار باز و روشنی نسبت به مسائل جنسی دارد و در متون دینی و سیره پیامبر(ص) و ائمه(ع) و همچنین احادیث و روایات، میل جنسی و رابطه جنسی هم مهم است و هم به رسمیت شناخته می شود، در ایران و در ساختار سیاسی ـ ایدئولوژیک موجود، هرگونه صحبتی در خصوص مسایل جنسی و آموزش آن منع شده و یکی از تابوهای جدی می‌باشد. این ممنوعیت، مشکل اصلی در حل بحران مسائل جنسی است زیرا همه تلاش ها بر این است که باب گفت‌وگو در خصوص نیازها و توقعات جنسی بین طرفین باز نشود.
 
آموزش جنسی به سبک خانم جلسه ای: ضرورت ها و کاستی ها

ارتباط با زنان سنتی و مذهبی، مشاهده زندگی زناشویی آنها و نشستن پای حرف ها و درد دلهایشان، ثابت می کند که بسیاری از آنها به شدت با امر جنسی خود و رابطه جنسی با همسرانشان مشکل دارند. بعضی از آنها حتی نسبت به این رابطه ابراز انزجار می‌کنند و برخی دیگر از سختی های آن گفته و برخی نیز بیان می کنند که از سر وظیفه و در جهت ایجاد ممانعت از هرز رفتن شوهرانشان به این رابطه تن می‌دهند.

هر چند این عدم آگاهی و شناخت و لذت نبردن از رابطه جنسی، تنها مختص زنان سنتی و مذهبی نیست، اما از عواملی که در آنها حس بیزاری را ایجاد کرده، می توان به پایگاه اجتماعی و خانوادگی آنها و همچنین عدم رجوع این طیف از زنان برای آموزش جنسی به سکسولوژیست، فضای مجازی و سایر منابع اشاره کرد. این طیف از افراد، تقریبا همه مسائل اجتماعی و شخصی خود را در قالب آموزش از طریق مساجد و کلاسهای مذهبی که روحانیون و خانم جلسه‌ای‌ها، مدرس آن هستند دریافت می‌کنند.

تقریبا همه این زنان، مادرانی بسیار سنتی و مذهبی داشتند که هرگز با دختران خود در خصوص امر جنسی صحبت نکرده بودند و نه در مدرسه و نه در دانشگاه، آموزشی دریافت نکرده‌اند. بنابراین آموزش به زنان، به دلیل موانع ذهنی و فرهنگی فراوانی که با آن مواجه اند، از ضروریات است اما اشکال عمده‌ای که بر آموزش مسائل جنسی توسط خانم جلسه‌ای‌ها وارد است، ادبیات صحبت و نوع الگوی جنسی است که ارائه می‌دهند.

به صورت کلی آموزش های جنسی که از طرف این طیف از افراد؛ اعم از زن و مرد مبلغ انجام می‌شود، بار رابطه جنسی و مسئولیت تامین رضایت جنسی را تنها بر دوش زن قرار داده و از زن، یک ابژه میل جنسی برای مردان می‌سازد؛ در حالی که از نیازهای زنان در رابطه که اغلب به خاطر سکوت خودشان و بی توجهی شریک جنسی‌شان تامین نمی‌شود هیچ صحبتی به میان نمی‌آید. خانم جلسه ای به زنان نمی آموزد که چگونه از بیان توقعات جنسی و نیازشان شرم نداشته باشند. چرا مخاطب این مبلغین، طیف وسیعی از مردهایی که کوچکترین اهمیتی به نیاز جنسی همسرانشان نمی‌دهند نیستند؟

 

 

 

 

سکسوالیته امری اجتماعی و فرهنگی است و به هیچ وجه، تنها عملی جنسی از سر غریزه نیست. زنان زیادی را می شناسم که درکی از لذت جنسی ندارند، نه تنها درباره رابطه جنسی با همسرشان صحبت نمی‌کنند بلکه هیچ توقعی نیز از او ندارند. این عدم شناخت زنان از لذت جنسی نیز ناشی از فرهنگ، سنت و عرف ماست که نقش زن را تنها به عنوان برآورنده نیازهای جنسی مرد تعریف می‌کند؛ تا جایی که به باور عموم زنان ایرانی، نیاز جنسی نیازی مردانه است و زنان تنها برای کسب رضایت مرد و انجام وظیفه، تن به رابطه جنسی می‌دهند.

آنچه از فحوای آموزش‌های خانم جلسه‌ای بر می‌آید دقیقا تقویت و تایید انگاره فوق در خصوص میل و رضایت جنسی است که از زنان می‌خواهد به هر طریق ممکن، چشم شوهران خود را پر کنند. نکته دیگر در آموزش های وی، این است که یک زن حق ندارد اگر میل و آمادگی رابطه را ندارد از خواسته شوهرش برای رابطه، تمکین نکند.  بر اساس این آموزه، حق زنان و تمایل آنها نادیده گرفته شده و به عنوان ابژه میل جنسی مردان، باید هر جور شده شوهر خود را راضی کنند.

 

نکته آخر اینکه بر اساس سنت‌های فرهنگی و نگاه به میل جنسی، کسب لذت جنسی، امری مردانه است و زنان، گاه خود را بی‌نیاز از آن می‌بینند و بسیاری از آنها حتی در صورت احساس نیاز، هرگز آن را به زبان نمی‌آورند. در چنین فضای آموزش مسائل جنسی اما به شکلی اصولی و با در نظر گرفتن ضررورت آموزش مردان و زنان به صورت توامان، گامی به جلو و اقدامی موثر در تحکیم بنیان خانواده است.