دیدارنیوز ـ عوام الملک:
رییس خواص‌الدوله‌ها،
حضرت مسعود،
سلام علیکم.
متشکرم که به خاطر کشته و زخمی و مصیبت‌زده شدن صد‌ها نفر از ما عوام یک روز عزای عمومی اعلام کردی. بهتر از هیچ بود! آخر سال‌هاست که عزای ما عوام به خودمان ربط دارد و عزای خواص عزای عمومی‌ست. سال‌هاست که ما عوام اگر دسته‌جمعی هم عزادار باشیم باید کنج و پسله‌ای پیدا کنیم و در دلمان تنها تنها زار بزنیم مبادا که خاطر خواص مکدر شود و از سر مهر تنبیه‌مان کنند. می‌دانی؟ ما سال‌هاست بی‌آنکه سوگواری کنیم عزادار شده‌ایم و دلمان لک زده برای شیون کردن زیر آسمان خدا، برای فریاد زدن و نالیدن بی هراس از داغ و درفش و ترکه و تازیانه. سال‌هاست دلمان می‌خواهد وقتی عزای خودمان است بتوانیم دست همدیگر را بگیریم و یکدیگر را به آغوش بکشیم و زار بزنیم. بلند زار بزنیم. آنقدر زار بزنیم و اشک بریزیم که سبک شویم. باز هم دست تو درد نکند که بعد از مدت‌ها عزای عمومی برای عوام را به رسمیت شناختی. ای کاش چند روزی در یک فرصت مناسب، وقتی که حس کنی مزاحمتی برای خواص ندارد به ما عوام بابت همه بغض‌هایی که فرو داده‌ایم و ناله‌هایی که نکرده‌ایم و اشک‌هایی که نریخته‌ایم فرصت سوگواری جمعی هم بدهی. قول می‌دهیم هیچ آسیبی به هیچ یک از خواص نزنیم. فقط می‌خواهیم کنار هم جمع شویم و سرمان را روی شانه‌های همدیگر بگذاریم و با هم برای همه مصیبت‌هایمان عزاداری جمعی کنیم.
علی‌ایحال باز هم از تو و همه خواص که به خاطر مصیبت جدید ما عوام یک روز عزای عمومی اعلام کردید متشکرم. زیاده عرضی نیست.
عوام‌الملک
ایران، پنجشنبه، یازده اردیبهشت (ثور)، سنه یکهزار و چهارصد و چهار خورشیدی
