محمد جواد ظریف، وزیر خارجه پیشین کشورمان با بیان اینکه تمام ایران عزادار بندرعباس است، درباره وضعیت ایران و حملات اخیر در خاورمیانه گفت: دوران بزن در رو تمام شده است. ما به توان درون‌زای حفاظت از امنیت ملی رسیدیم. ما حق داشتیم تا به این تعریف نرسیدیم، همه چیز را به چشم تهدید ببینیم. مذاکره تهدید نیست، اگر تهدید باشد سعی می‌کنیم مذاکره را دورتر کنیم. ما باید بفهمیم نه چین و نه روسیه منافع خودشان را به خاطر ما به خطر نمی‌اندازند. باید درست بفهمیم نه اینکه روابط راهبردی نداشته باشیم.
دیدارنیوز: وزیر خارجه پیشین ایران با اشاره به پاسخ‌های نظامی ایران به حملات تجاوزکارانه آمریکا و اسرائیل، گفت: دوران بزن در رو تمام شده است.
«محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه پیشین جمهوری اسلامی ایران روز پنجشنبه و طی سخنانی در «همایش بزرگداشت روز ملی خلیج فارس؛ خلیج فارس در پرتو تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی»، با اشاره به حادثه بندر شهید رجایی اظهار داشت: با خانواده‌های قربانیان این حادثه و مردم هرمزگان، همه ایران همدرد است و تمام ایران عزادار بندرعباس است.
ظریف در ادامه با اشاره به نگاه تهدیدمحور شرایط و ضرورت تبدیل به نگاه فرصت‌محور گفت: تمام حکومت‌های ایران در پی دستیابی به امنیت ایران بودند. ما برای به دست آوردن آنچه در جنگ اول ایران و روس از دست داده بودیم، جنگ دوم را در دوران قاجار شروع کردیم. هدف این بود امنیت ملی ایران تامین شود و سرزمین‌های ازدست‌رفته احیا شود. چون براساس واقع‌بینی نبود، نتیجه این شد که مقدار بیشتری از سرزمین ایران را از دست دادیم.
وی تصریح کرد: هدف در این جنگ‌ها، ترکمانچای یا گلستان، تامین امنیت ملی ایران بود. اشتباهاتی شد، اما ترکمانچای به جای اینکه سقوط ایران را ببیند، مرز ایران را جابه‌جا کرد. بد بود، اما ابتدای تاریخ، خیلی قبل از آن بود.
ظریف گفت: در دوران پهلوی نیز چنین بود. ابتدا تلاشی که رضاشاه انجام داد تا با عثمانی توافق کند، در چند مرحله شط العرب، آرارات و فیروزه را از دست داد. پهلوی دوم نیز همین تلاش را داشت و از ابتدا سعی کرد آنچه پدرش از دست داد به دست آورد، اما آن را در قالب دکترین نیکسون دنبال کرد. یعنی از زمان دکترین نیکسون تا پایان پهلوی مسیر ایجاد تمامیت ارضی کشور را از طریق وابستگی به دست آورد. روش تفاوت داشت، اما هدف یک هدف بود.
وی در ادامه گفت: جمهوری اسلامی ایران نیز در راستای همان هدف عمل کرد یعنی ایران خواست بتواند تمامیت ارضی و امنیت ملی کشور را فراهم کند منتهی از مسیر مستقل و درون‌زا. قبلا دیدیم وقتی شاه با مشکلات در برابر انقلاب مواجه شد، نگاهش برون‌نگر بود. در زمان جمهوری اسلامی این نگاه را کنار گذاشتیم و وابستگی به مردم شد. جمهوری اسلامی روش جدیدی را ادامه داد یعنی تامین امنیت ملی ایران، اکنون ۴۰ و چند سال از جمهوری اسلامی ایران گذشت و ما تنها حکومتی بعد از نادرشاه بودیم که یک وجب از خاک ایران را از دست ندادیم.
وزیر امور خارجه پیشین ایران همچنین بیان کرد: جمهوری اسلامی ایران در این شرایط در جنگ یک وجب از خاک کشور را نداد حتی شاه هم بحرین را داد، حتی ما به وضعیتی رسیدیم که آمریکا به ما حمله کرد، شهید سلیمانی را در یک اقدام تروریستی شهید کردند. ما تنها کشوری هستیم که به پایگاه آمریکایی حمله موشکی کردیم. اسرائیل به ما حمله کرد، ما هم کشوری هستیم که اسرائیل را زدیم، به آنهایی که می‌گویند ایران ضعیف شده می‌گویم اگر موشک‌های ما به مناطق جمعیتی زده می‌شد، معلوم می‌شد توان ایران چقدر است؛ دوران بزن در رو تمام شده است. ما به توان درون‌زای حفاظت از امنیت ملی رسیدیم. ما حق داشتیم تا به این تعریف نرسیدیم، همه چیز را به چشم تهدید ببینیم.
وی تصریح کرد: برای رسیدن به آنچه امروز داریم هزینه زیادی دادیم. همیشه مدیون شهدا، جانبازان و ایثارگران هستیم و همیشه مدیون امام (ره) و همیشه مدیون مقام معظم رهبری هستیم.
ظریف همچنین در ادامه گفت: مذاکره تهدید نیست، اگر تهدید باشد سعی می‌کنیم مذاکره را دورتر کنیم، اما وقتی مذاکره فرصت می‌شود، باید این خودباوری را پیدا کنیم و می‌توانیم در مذاکره کاری کنیم که ترامپ بگوید ظریف سر کری کلاه گذاشت یا ویتکاف بگوید برجام به نفع آمریکا بود.
ظریف در بخش دیگری از سخنانش اظهار داشت: یا می‌توانیم آینده را بر اساس گذشته بسازیم که در آن صورت زندانی گذشته خواهیم بود، یا می‌توانیم دستاورد‌های امروز را برای آینده، وجدآفرین درست کنیم.
وی یادآور شد: چین با باور اینکه زمان پرش به آینده فرا رسیده کار را شروع کرد. نیاز به حرکت به سمت آینده داریم یعنی باید به منطقه فرصت دهیم. کسی در این منطقه نمی‌تواند ایران را بدون هزینه تهدید کند.
وزیر امور خارجه پیشین ایران همچنین افزود: در نگرش جهانی، دنیا متحول شده و زمان اتحاد‌های دائمی به سر آمده است؛ من و آقای سجادپور کتابی در این زمینه نوشتیم کسی توجهی نکرد، پارسال کسینجر یه مقاله‌ای نوشت در این زمینه همه تیتر کردند. دوران اتحاد‌های دائمی تمام شده است، زمان ائتلاف‌های موقتی است.
وی یادآور شد: دو زاری سعودی‌ها سر آرامکو اتفاق افتاد و از خواب بیدار شدند. ما باید بفهمیم نه چین و نه روسیه منافع خودشان را به خاطر ما به خطر نمی‌اندازند. باید درست بفهمیم نه اینکه روابط راهبردی نداشته باشیم.
ظریف خاطرنشان کرد: دوران تحقیر تاریخی ایران به برکت شهدا، امام (ره) و رهبری تمام شده است. عین این جمله را قبلا هم در فارن افرز نوشتم.
وزیر خارجه پیشین ایران تصریح کرد: چرا امام (ره) فرمود مردم ولی نعمت ما هستند، باور نکردید؟ باور کنید مردم بهترین و بزرگ‌ترین فرصت ما هستند، زنان و جوانان ما بهترین فرصت ما هستند. بهترین برنامه‌نویسان، فیزیک‌دانان و شیمی‌دانان در ایران هستند. اینها می‌توانند منبع تغذیه فکری باشند. آن شخصی که قدرت معنایی را مطرح کرد، امام بود که به گورباچف نامه نوشت.
کشور‌های منطقه به این نتیجه رسیده‌اند که امنیت را نمی‌توان خرید
ظریف خاطرنشان کرد: کشور‌های منطقه اولا به این نتیجه رسیده‌اند امنیت خریداری‌شده برایشان امنیت نمی‌شود و این موضوع را در آرامکو دیدند. اکنون به این نتیجه رسیده‌اند که اسرائیل بزرگ‌ترین تهدید برای کشور‌های عربی است.
وی در ادامه اظهار داشت: اسرائیلی‌ها بازی که با ما کردند، بازی امنیتی‌سازی بود. از ۱۹۹۰ این را شروع کردند بعد از این که جنگ ایران و عراق تمام شد، این وضعیت را با مردم اسرائیل (سرزمین‌های اشغالی) شروع کردند و بعد به جامعه عرب بردند و آن نگرانی از تهدید ایران بود.
وزیر امور خارجه پیشین ایران گفت: آمریکا اصولا تمایلی برای ماندن در منطقه ندارد، تمایلش پایان دادن به مشکلات منطقه است تا حضورش را کمرنگ کرده و به سمت چین برود. برای همین در برجام آمریکایی‌ها دنبال این بودند تا به ایران امتیاز دهند و این قائله را ختم کنند تا نیاز به حضور در منطقه کم شده و به سمت چین بروند.
ظریف همچنین ابراز داشت: اکنون شرایط عوض شده، اعراب نگران قدرت اسرائیل هستند، از نظر جهانی کشور‌ها نمی‌توانند به قدرت خارجی اعتماد کنند، در این طرح، منطقه و مودت را بیشتر از طرح هرمز می‌دانم. حضور مصر، ترکیه، آینده یمن و یا اردن و سوریه مهم است لذا باید مجموعه‌ای داشته باشیم که متوازن باشد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: در وضعیت جدید ایران، جهان و منطقه نیاز داریم آینده متفاوتی را بسازیم. اولین کار این است با گذشته خودمان آشتی کنیم، دنبال پیدا کردن مسئول که چرا هزینه زیاد شد، نباشیم. با افتخار به گذشته جلو برویم و در گذشته نمانیم. شرایط یکسان نخواهد بود. آینده وجدآفرینی را برای منطقه پیش‌بینی کنیم. می‌خواهیم آینده‌سازی کنیم. آینده منطقه می‌تواند متفاوت از گذشته باشد. ما می‌توانیم آینده را بسازیم.
