حمید قاسمی فیض آبادی، در یادداشت خود به ساختارهای معیوب در کشورمان پرداخته و با مثالی ساده آن را بیان کرده است که در این مطلب میخوانید.
دیدارنیوز _ حمید قاسمی فیض آبادی*: تا اصلاح ساختارهای معیوب، رفتارهای تقریبا غیر مسئولانه، بی توجهی به خرد جمعی و حزب گریزی نهادهای سیاسی در جمهوری اسلامی و تغییر خرده فرهنگهای معیوب مردم، تنها راه بهبودی اندک اوضاع خسته کننده ایران عزیز، راه مسعود و توافق مردم و همراهی باهم برای ایرانیان کم امید است.
روشن است همین اندک بهبودی هم با گسترش وفاق دولت، مجلس وحاکمیت به وفاق بامردم و وفاق ملی صورت خواهد پذیرفت. برای رسیدن به وفاق ملی و رضایت ایرانیان، ایجاد کابینه وفاق ملی اولین گام مبارک است و تا رسیدن به وفاق ملی گامهای بزرگ وسختی پیش روی ماست. امیدوارم این گامهای سخت، با عقل جمعی ومشارکت مردم وصبوری زیاد وبستن کمربندهای همت همه اعم از عامه مردم، نهادهای عمومی غیر دولتی ومسئولان، با تانیهای موشکافانه و کارشناسانه وبا مدیریت زمان بدون کمترین درنگ و از دست ندادن هرفرصتی، صورت پذیرد. به نظر میآید آنها که چاه منافع احتمالی خود را پر کرده اند با گزارههای مذکور مخالفتی نداشته باشند.
ایران کشور ساختارهای معیوب است
برای اینکه ساختار معیوب را بصورت ساده بیان کنم. مثالی میزنم: کوه نوردانی باهوش، سالم، پرتوان، ورزیده و ورزشکار با پیشینه کوه نوری صعود وفتح اورست، تصمیم میگیرند در بهمن ماه، از قم به قله دماوند بروند. وسایل وتجهیزات رفتن به کوه را آماده کرده و با زمان بندی مناسب و با آگاهی از وضعیت هوا با یک پیکان شروع به حرکت به سوی تهران میکنند. برای نرسیدن به قله دماوند، تنها یک عیب کافی است. اگر صبح حرکت، همسایه نابابی از سر حسادت ودشمنی با نفوذ، چند میخ کوچک را درلاستیک دوچرخ ماشین بهگونهای جا سازی کند؛ که وقتی پیکان از قم خارج شد هردو چرخ آن با ریز پنچریهای نفوذ، کم باد شود در مواجهه بااین وضع، فقط دو شیوه معقول وغیر معقول وجود دارد. شیوه معقول، توقف در کنارجاده وجایگزینی چرخ پنچر وکمک تلفنی از امداد خودرو باصبوری وانتظار تارسیدن امداد برای پنچرگیری چرخ دیگر وسپس ادامه مسیر به سمت تهران است. اما شیوه غیر معقول ادامه با عجله ورفتن به سوی قله، با چرخهای کم باد است. اگرشیوه دوم را انتخاب کنیم ادامه با ساختار معیوب را انتخاب کرده ایم. چه میشود؟
فعلا ازحرکت باز نمیایستیم. با اینکه کم بادی، دوچرخ ماشین عیبهای رفع شدنی و کوچکند واگربه موقع رفع میشدند ادامه مسیر
ورسیدن به دماوند ممکن بود. اما ادامه مسیر باچرخهای کم باد، میتواند سبب اتفاقات متعدد وبعضا ناگوار، از پنچری کامل هردو چرخ ومتوقف شدن پیکان، آسیب به جلوبندی ماشین تا چپ شدن آن حتی مجروح وفوت بعضی از کوهنوردان گردد.
ساختار معیوب ولو اندک را باید اصلاح کرد. تا به مقصد رسید وگرنه با ساختار معیوب فاتحان اورست نیز نه تنها به هیچ قلهای نخواهند رسید. بلکه از آزاد راه قم تهران، نیز خارج نخواهند شد. اگر بخواهیم به ساختار معیوب، این مثال، بگومگوی پنچ کوهنورد با پیشینه فتح اورست درداخل پیکان و دعوای آنها برسر ادامه مسیر با چرخهای کم باد و یا انتخاب اصلاح ساختار وکمی صبر و توقف درکنارجاده ورفع پنچری را اضافه کنیم آنگاه گل به سبزه نیز آراسته میشود.
همه روشنفکران، اندیشمندان، مصلحان وسیاستمداران کاربلد وکارنابلد ایران وجهان به نفوذ و ریز پنچریهای دست کم دوچرخ پیکان ایران فارغ ازاینکه در داخل پیکان فاتحان اورست یا انسانهای معمولی نشسته اند کم وبیش متفقند. ایران برای جبران عقب ماندگی از قافله توسعه وپیشرفت جهانی چارهای ندارد که ابتدا از بگومگوی داخل کشور کم کند و در گام دوم با صبوری، به رفع عیوب ساختاری وفرهنگی کشور با اولویتهای ممکن بپردازد. اولین اولویت ایران وفاق است. وفاق ملی فقط با برادری وبرابری وپذیرش همدیگر با مروت و منصفانه بر سر یک سفره نشستن همه است. سفرهای که با همهی کمبودهایش، در آن لقمه های احترام، معیشت حداقلی، امنیت، آزادی برای همه به عدالت وانصاف مهیا باشد. وهیچ بالا وپایین وتبعیضی وجود نداشته باشد.
فراموش نکنیم دوچرخ پیکان ما با نفوذ کم باد است وبگومگوی ما نیز تاکنون در داخل زیاد بوده و باید به امداد خودرو ملی وحتی به فوریتهای پزشکی داخلی وخارجی برای رفع سردرد راننده وسرنشنیان آن زنگ بزنیم. من هم مثل حضرت آقا مسعود در راه وفاق ملی وبرای ایران، سخن را با دوشعر دوشاعرجهانی ایران سعدی وحافظ ودعا پایان میدهم.
بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند
آسایش دوگیتی تفسیر این دو حرف است با دوستان مروت با دشمنان مدارا
ازخدایی که یاور حقیقت طلبان است میخواهم لحظهای ایران و ما را به خودمان واگذار نکند و عافیت دنیا وآخرت نصیب همه فرماید.
*عضو ستاد مرکزی مسعود پزشکیان