دیدارنیوز _ احمد حیدری: اخیرا آقای کاظم صدیقی امام جمعه تهران متهم به فسادی شده [که هنوز کم و کیف آن و مقدار دخالت ایشان در آن فساد] معلوم نشده است. بعضی از طرفداران نظام و ایشان، باز هم ممکن است این افشاگری را به دشمنان نظام و ... استناد دهند. البته انکار نمی‌کنیم که چه بسا دشمنان، آرزوی چنین فساد‌هایی از طرف مقامات و افشای آن را داشته باشند، ولی افشا و پیگیری این فساد‌ها و کیفر سنگین و تلخ مفسدان احتمالی بیش از اینکه ریختن آب به آسیاب دشمن باشد، ریختن آب به آسیاب اسلام و مسلمانان است.
فراموش نکنیم که در زمان خلافت امیر مؤمنان، یکی از حکومتی‌ها [عامل جمع‌آوری زکات اهواز] مرتکب اختلاسی در اموال حکومتی شد و از جانب امام علی (ع) دستور برخورد شدید با او به شرح زیر خطاب به فرماندار اهواز صادر گردید:
”هنگامی که نامه مرا خواندی، ابن هرمه را از نظارت بازار برکنار دار و او را به مردم معرفی کن و به زندانش بیفکن و آبرویش را بریز و به همه بخش‌های تابع اهواز بنویس که من [علی]چنین عقوبتی برای او معین کرد‌ه‌ام. مبادا در مجازات او غفلت یا کوتاهی کنی، که نزد خدا خوار می‌شوی و من به زشت‌ترین صورت ممکن تو را از کار بر کنار می‌کنم و خدا آن روز را نیاورد. چون روز جمعه رسید، او را از زندان درآور و ۳۵ تازیانه به او بزن و او را در بازار بگردان؛ و هر کس گواهی آورد که ابن هرمه از او چیزی گرفته است، او را با گواه قسم بده، و مبلغ را از مال ابن هرمه بردار و به صاحب آن بپرداز و دوباره او را خوار و سر افکنده و بی‌آبرو به زندان بازگردان، پاهایش را در بند بگذار، و تنها برای نماز باز کن و فقط اگر کسی برایش خوراک یا نوشیدنی یا پوشاک یا زیر اندازی آورد، به او برسان. مگذار ملاقاتی داشته باشد، تا مبادا راه پاسخگویی به محاکمه را به او یاد دهند و به آزاد شدن از زندان امیدوارش سازند؛ و اگر دانستی که کسی چیزی (عذری) به او آموخته است که به مسلمانی زیانی می‌رساند، او را نیز تازیانه بزن و زندانی کن تا توبه کند. شب‌ها زندانیان را به فضای باز بیاور تا تفریح کنند، جز ابن هرمه! مگر بترسی که بمیرد، در این صورت او را نیز به حیاط زندان بیاور و اگر دیدی هنوز طاقت تازیانه خوردن دارد، پس از ۳۰ روز، ۳۵ تازیانه دیگر- به جز ۳۵ تازیانه نخستین- به او بزن؛ و برای من بنویس که درباره بازار (و نظارت بر آن) چه کردی، و پس از این خائن، چه کسی را برگزیدی؟ در ضمن حقوق ابن هرمه خائن را نیز قطع کن ”. [دعائم الاسلام ۵۳۵-۵۳۶ / الحیاة با ترجمه احمد آرام، ج ۶، ص ۶۱۶] آری امام علی آبروی اسلام و نظامش را از آبروی هزاران ابن هرمه بالانر می‌دانست و کیفر شدید ابن هرمه را که در پوشش رجل حکومتی فساد کرده بود، بهترین وسیله جذب مردم به دین و حکومت دینی می‌دید.
جریانی از مرحوم علامه طباطبایی هم در این راستا قابل تأمل است. زمانی ناشری تصمیم به نشر «بحارالانوار» علامه مجلسی گرفت، لذا از علامه طباطبایی تقاضا کرد این کتاب را دیده و در صورت لزوم، تعلیقاتی بدان بزند. علامه قبول کرد و از آنجا که جلد‌های اول بحار حاوی مباحث دقیق عقلی و کلامی است که در تخصص علامه مجلسی نبوده، علامه طباطبایی نقد‌های تندی به بعضی بیانات علامه مجلسی داشت که به مذاق جماعتی خوش نیامد لذا از علامه خواستند که لحن خود را کمی نرم‌تر کند و از بعضی ایرادات صرف‌نظر کند! ولی علامه در جواب فرمود:
«در مکتب شیعه ارزش جعفر بن محمد الصادق از علامه مجلسی بیشتر است و زمانی که امر دائر شود به جهت بیانات و شروح علامه مجلسی، ایراد عقلی و علمی بر حضرات معصومین علیهم السلام وارد گردد، ما حاضـر نیستیم آن حضرات را به مجلسی بفروشیـم؛ و من از آنچـه بنظر خود در مواضع مقرّر، لازم می‌دانم بنویسم، یک کلمه کم نخواهم کرد.» (سایت خبری پارسینه، کد خبر ۱۹۱۹۲۶)
امروز ما هم باید به علامه طباطبایی اقتدا کنیم و اسلام و نظام و اعتقاد مردم را فدای حرمت امثال امام جمعه تهران یا امام جمعه مشهد [که متهم است تولی موقوفهای را پذیرفته که حق التولیه آن ماهانه ... است]و دیگر مقامات حکومتی و روحانی که متهم به فساد هستند، نکنیم بلکه با محاکمه شفاف و علنی آنان، یا برائتشان را آشکار کنیم یا در صورت وارد بودن اتهام، با کیفر شدیدشان، از اسلام، نظام و اعتقاد مردم دفاع کنیم.
