روزنامه سازندگی در مطلبی با عنوان «از چه دفاع می‌کنی؟ پاکسازی؟» به انتقاد از صحبت‌های اخیر محمدمهدی اسماعیلی، وزیر ارشاد دولت رئیسی پرداخت و نوشت: وزیر ارشاد اگر نگاهی به اکران فیلم‌های روی پرده انداخته و به بازبینی فیلم‌های جشنواره سال قبل بپردازد شاید قضاوت بهتری درباره عملکرد خود داشته باشد.
دیدارنیوز: محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی روز گذشته در نشستی با دانشجویان دانشگاه صداوسیما برای اولین بار صحبت‌هایی را مطرح کرد که تاکنون به این صراحت بر آن‌ها تاکید نکرده بود.
روزنامه سازندگی نوشت: «اسماعیلی یکی از پرحاشیه‌ترین وزرای کابینه سیزدهم است. او از بدو ورود و با انتشار برنامه‌هایی که به مجلس ارائه داد، جنجال بسیاری به راه انداخت. به طوری که همزمان با روز رای‌گیری او از مجلس بیانیه‌های مختلفی از سوی صنوف اصلی خانه سینما ازجمله کانون‌های کارگردانان، فیلمنامه‌نویسان، بازیگران، فیلمبرداران، شورای عالی خانه هنرمندان، هنرمندان عضو خانه موسیقی، و جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینما در مخالفت با برنامه‌های وزیر پیشنهادی منتشر شد. در آن زمان اعلام شد که این برنامه از روی پژوهش‌های سال‌های گذشته نوشته و جمع‌آوری شده و مشاوران اسماعیلی با این توجیه درصدد رفع سوءتفاهم بین وزیر پیشنهادی و سینماگران و هنرمندان بودند، اما ماجرا به همین جا ختم نشد. او در یک گفت وگوی تلویزیونی برای اولین بار به صراحت اعلام کرد: به تماشای تعدادی از فیلم‌هایی که پشت خط اکران ماند‌ه‌اند، نشسته است. فیلم‌هایی که خودش حاضر نیست به همراه خانواده‌اش به تماشای آن‌ها بنشیند.
مطلب مرتبط:
وزیر ارشاد: غیر از ۲ نفر، تمام مدیران قبلی را برکنار و یادداشت‌نویس کیهان را آوردم!
واکنش وزیر ارشاد به ممنوع‌الکاری بازیگران بی‌حجاب
این صحبت‌های وزیر هم با واکنش تند سینماگران روبه‌رو شد و اسماعیلی بعد از چند ساعت مجبور به پس گرفتن حرف‌های خود شد و تلاش کرد دل سینماگران را به دست بیاورد. تنش میان او و اهالی هنر به همین جا ختم نشد و او در موارد دیگر جنجال‌های این‌چنینی آفرید و هر بار درصدد اصلاح حرف‌های خود برآمد، اما انتخاب مدیران وزارت ارشاد، مدیران فارابی و افرادی که در زیرمجموعه‌های سازمان سینمایی فعالیت می‌کنند، همگی به خوبی نشان می‌دهد که اعتقاد وزیر ارشاد درباره تولیدات سینمای ایران همان چیز‌هایی بود که می‌گفت، نه آن چیز‌هایی که توجیه می‌کرد.
حالا اسماعیلی انگار جایگاه خود را آنقدر تثبیت شده می‌داند که به صراحت از سیاست‌های خود دفاع کرده و از بازگرداندن مرجعیت به نهاد‌های فرهنگی حاکمیتی می‌گوید. این درحالی است که هیچ‌گاه مرجعیت فعالیت‌های فرهنگی جایی غیر از نهاد‌های دولتی نبوده و مثلاً این‌طور نبوده است که تشکل صنفی‌ای مانند خانه سینما برای تولید محصولات سینمایی سیاست‌گذاری کند. در تمام سال‌های پس از انقلاب سیاست‌گذاری و نظارت متعلق به وزارت ارشاد و معاونت سینمایی آن بوده که بعد‌ها تبدیل به سازمان سینمایی شد.
او در اظهارات خود تاکید کرده: «نظارت بر صدور پروانه نمایش فیلم را تقویت کردم و کسانی مانند رئیس بسیج صداوسیما، یادداشت‌نویس روزنامه کیهان و بیژن نوباوه را وارد شورای صدور پروانه کردم». اسماعیلی چنان از این انتخاب‌ها دم می‌زند و دفاع می‌کند انگار نمی‌داند که پیش از این همه اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس، رؤسای سازمان تبلیغات اسلامی، مدیران شبکه‌های مختلف صداوسیما جزو اعضای شورای پروانه ساخت و پروانه نمایش بودند و چنین افرادی اکثریت اعضای این شورا‌ها را تشکیل می‌دهند.
اما او چنان از افزایش فیلم‌های مشارکتی فارابی از ۲ فیلم در جشنواره فجر به ۱۷ فیلم صحبت می‌کند که فراموش کرده توان فیلمسازان بخش خصوصی تا چه اندازه نسبت به دولت قبل پایین آمده است و حتی بنیادی به آن عریض و طویلی مانند فارابی هم این ۱۷ فیلم را اگر مشارکت نهاد‌های مختلف نبود، تولید نمی‌کرد.
مطلب مرتبط:
واکنش وزیر ارشاد به اعتراض سینماگران؛ جوسازی است!
رفع توقیف «انتخاب»؛ چرا خبری از فعالیت نیست؟!
اسماعیلی تاکید کرده: «این باعث افتخارم است که مدیر سازمان سینمایی من تهیه‌کننده قلاده‌های طلا و دبیر جشنواره فجر من سازنده گاندو است».
این در حالی است که دبیر جشنواره فجر را رئیس سازمان سینمایی انتخاب می‌کند و این بار وزیر به صراحت از دخالت خود در این امر گفت. اما جالب اینجاست که مجتبی امینی، تهیه‌کننده «گاندو» وقتی در نشست مطبوعاتی جشنواره سال گذشته به نام تهیه‌کننده گاندو مورد خطاب قرار گرفت به تهیه‌کنندگی فیلم‌های هومن سیدی و امیرحسین عسگری اشاره و خود را جزو فعالان سینما دانست که تنها تهیه کننده گاندو نبوده است.
وزیر ارشاد اگر نگاهی به اکران فیلم‌های روی پرده انداخته و به بازبینی فیلم‌های جشنواره سال قبل بپردازد شاید قضاوت بهتری درباره عملکرد خود داشته باشد و آن وقت بتواند توضیحی درباره سیطره فیلم‌های کمدی و فروش بالای آن‌ها در سینمای ایران داشته باشد.»
