غافلگیری‌های نظامی احتمالی در غزه

دیدارنیوز: برخی از این غافلگیری‌های مورد انتظار، حول محور تسلیحات انتقالی مدرن می‌چرخد، اگرچه اکثر کارشناسان تأکید می‌کنند که تمام مسیر‌های منتهی به غزه تحت نظارت و کنترل شدید ارتش رژیم صهیونیستی در زمین و دریا قرار دارد، اما برخی از احتمال ورود قطعات تسلیحاتی از طریق تونل‌ها صحبت می‌کنند.

به گزارش خبرگزاری فلسطینی سما، با وجود همه اینها، بیشتر گزارش‌ها حاکی از آن است که بیشتر تسلیحات مورد استفاده گروه‌های فلسطینی در نوار غزه، به ویژه گردان‌های عزالدین القسام، شاخه مسلح جنبش حماس، به صورت محلی در کارگاه‌ها تولید می‌شود.

از جمله تسلیحاتی که به صورت محلی در نوار غزه تولید می‌شود، موشک‌های کوتاه برد، گلوله‌های ضد تانک و پهپاد‌های تجاری اصلاح شده کوچک، تجهیزات تهاجمی و انتحاری که از سکو‌ها پرتاب می‌شود، هستند.

در مورد موشک‌ها، متداول‌ترین آن‌ها مدل القسام با برد ۱۰ کیلومتر است. به گفته کارشناسان نظامی اروپا، مهمات این موشک‌های کوتاه برد غیر هدایت شونده که اخیراً پیشرفت‌های محسوسی داشته‌اند، از لوله‌های آب ساخته می‌شود!

گردان‌های القسام علاوه بر موشک‌های کوتاه برد، موشک‌های میان‌بردی نیز دارند که برد برخی از آن‌ها بین ۵۵ تا ۲۵۰ کیلومتر است. غافلگیری‌های نظامی فلسطینی‌ها که برخی پیش‌بینی می‌کنند ممکن است از هوا باشد و نمود آن هواپیما‌های بدون سرنشین از چندین نوع است که برخی از آن‌ها مانند «کوادروکوپتر» تجاری هستند و تغییراتی در آن‌ها ایجاد شده است که آن‌ها را قادر می‌سازد بمب‌ها را پرتاب کنند و به وسایل نقلیه و افراد حمله کنند.

برخی دیگر پهپاد‌های تهاجمی «شهاب» هستند که قادر به پرتاب مواد منفجره و نارنجک هستند، علاوه بر آن، به دلیل حجم کوچک و پرواز در ارتفاع کم به سختی قابل شناسایی هستند. آن‌ها سیستم‌های ضد هوایی خاصی را برای رهگیری این نوع هواپیما‌های کوتاه برد و همچنین بالگرد‌های اختصاصی برای سرنگون کردنشان می‌طلبند.

پهپادی که بیشترین احتمال را برای ایفای نقش غافلگیری دارد، پهپاد انتحاری «الزواری» است که نیرو‌های مبارز فلسطینی در روز‌های اول نبرد از حداقل ۳۰ فروند از آن استفاده کردند.

نام این نوع پهپاد‌ها برگرفته از محمد الزواری، مهندس تونسی است که بر پروژه گردان‌های القسام برای توسعه هواپیما‌های بدون سرنشین نظارت می‌کرد و تل‌آویو او را در سال ۲۰۱۶ در زادگاهش صفاقس ترور کرد.

این هواپیما‌های «انتحاری» برد تخمینی ده‌ها کیلومتر دارند و با استفاده از منجنیق‌های داخلی پرتاب می‌شوند و به گفته کارشناسان، می‌توانند به سکو‌های موشکی، خودرو‌های زرهی سبک و سامانه‌های تجسسی اسرائیل حمله کنند. گفته می‌شود اثربخشی آن‌ها از طریق استفاده از آن‌ها توسط گروه‌های رزمی متحرک به دست می‌آید.

برخی گزارش‌های رسانه‌های غربی عمداً از وجود سلاح‌های «مدرن» در اختیار حماس صحبت می‌کنند، شاید به این دلیل که جنگ ویرانگر جاری تا حدودی «برابر» به نظر برسد، در حالی که مقایسه بین دو طرف غیرممکن است، علاوه بر این که مهمات و سلاح‌های آمریکایی دائما در حال تقویت زرادخانه نظامی رژیم صهیونیستی و جبران از دست دادن مهمات مصرف‌شده هستند.

اگر جنگ جهانی دوم واقعاً «جنگ کارخانه‌های اسلحه‌سازی» بود، همانطور که اینگونه توصیف می‌شود، پس بدین صورت، جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه، جنگی است بین کارخانه‌های اسلحه‌سازی تل‌آویو و آمریکا با کارگاه‌های «آهنگری و تراشه‌سازی» فلسطینی و شاید به طور ضمنی جنگ فولاد علیه «لوله‌های آب» باشد.