با آغاز سال ۱۴۰۲ و پررنگ شدن موضوع حجاب در کشور، دیدارنیوز بر آن شد در فصل جدید برنامه اصل ۲۷، سراغ این موضوع برود و در گفت‌وگو با صاحب نظران، چالش‌های فراروی جامعه را بررسی کند.
دیدارنیوز ـ نسرین نیکنام: در قسمت اول این گفت‌وگو که هفته گذشته منتشر شد، محمد خدادی با اشاره به اینکه ما در کشور با بحرانی به نام بحران اطلاع‌رسانی مواجهیم تاکید کرد که مرجع موثقی برای اطلاع‌رسانی در زمان بحران وجود ندارد از این رو هر کس در هر جایگاهی شروع به اظهار نظر درباره دلایل حادثه می‌کند و همین باعث می‌شود که اطلاعات، اعتبار درستی نداشته باشد. به تعبیری می‌توان گفت که ما بیشتر به دنبال تولید "ویوز" هستیم تا "نیوز" و در نهایت این نوع اطلاع رسانی به حساب همه گذاشته می‌شود.
خدادی در بخش دوم این گفت‌وگو که می‌توانید اینجا ببینید؛ چند موضوع مهم را در ارزیابی عملکرد رسانه‌های داخلی و خارجی در حوادث سال ۱۴۰۱ مطرح کرد.
اینطور که مدیر عامل اسبق ایرنا می‌گوید: رسانه‌ها باید خود را با تکنولوژی روز دنیا وفق دهند و برای ارتقاء خود تلاش کنند و مثالی هم که برای آن آورد این بود. یک روزی در همه محله‌ها تاکسی سرویس بود که زنگ می‌زدیم و ماشین می‌آمد و اگر هم نداشت باید منتظر می‌ماندیم، اما با ورود نرم افزار‌های جدید دیگر کسی منتظر ماشین‌های تاکسی سرویس محله نمی‌ماند و صاحب آن هم اگر بخواهد در میدان رقابت باقی بماند باید با تلاش خود را به روز کند. یک زمانی هم روزنامه با حروف سربی و خبرگزاری‌ها با فکس و تلکس کار می‌کردند، اما در حال حاضر در کوتاه‌ترین زمان فیلم، عکس و متن توسط اینترنت به سراسر دنیا ارسال می‌شود و این همان تخصصی است که رسانه‌ها باید از آن استفاده کنند.
به اعتقاد خدادی موفقیت رسانه‌ها در دنیای امروز در گرو کار تخصصی است و تاکید می‌کند که غیر از روزنامه‌های ورزشی که به صورت تخصصی کار می‌کنند سایر روزنامه‌ها این ماهیت مستقل را ندارند یعنی اگر یک روزنامه اقتصادی باشد، حتما مطلب سیاسی و اجتماعی هم دارد، اما در دنیای امروز این روش دیگر مورد قبول نیست و رسانه‌های مکتوب، دیداری و شنیداری به سمت کار تخصصی رفته اند.
خدادی در بخش دیگری از این گفت‌وگو که از او خواسته شد عملکرد رسانه‌های داخلی و خارجی را در حوادث سال ۱۴۰۱ بیان کند، گفت که رسانه‌های خارجی کار خبری انجام ندادند آن‌ها ماموریت داشتند که کار امنیتی انجام دهند که در این امر هم موفق شدند، یعنی در اصل وظیفه شان ایجاد عملیات روانی بود که با کمک سرویس‌های امنیتی هدف خود را به سرانجام رساندند؛ حتی در برخی از اتفاق ها، حادثه خلق می‌شد که تصویر تولید شود.
در حال حاضر ۱۳ هزار رسانه در کشور وجود دارد و این درست نیست که بخواهیم عملکرد آن‌ها را در دسته خوب و بد قرار دهیم، اساسا اعتقادی به گفتن خوب و بد ندارم، اما عملکرد آن‌ها در بحران‌ها قابل قبول بوده و هست و نمونه بارز آن در زمان اوج گیری کرونا بود، آن‌ها بودند که توانستند مردم را مجاب کنند که ماسک بزنند، مسافرت نروند و در محدودیت‌ها چه کار‌هایی را انجام دهند.
مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد ضمن اینکه تاکید دارد که اعتراض مردم به آنچه اتفاق افتاده بود که آن هم ناشی از عدم تصمیم گیری به هنگام مسئولان حق بود و نمی‌توان آن را رد کرد، اما در این میان اتفاق‌هایی افتاد که قابل بحث بود، به عنوان مثال در حادثه شاهچراغ شبکه بی بی سی ۴۰ خبر در همان ساعتی که اتفاق افتاده بود زیر نویس کرد و تنها یک خبر مربوط به حادثه شاهچراغ بود در حالیکه به دلیل کشته شدن ۱۵ نفر در این حادثه ارزش خبری آن بیشتر از نشان دادن تصاویر دیوار نویسی در یک محله در یک شهرستان بود.
من بر اساس تجربه می‌گویم که رسانه‌های خارجی کار امنیتی کردند پشت این‌ها عملیات روانی، تحریک و تشدید ناآرامی‌ها و تریبون دادن به جریان تجزیه طلبان ایران بود و هیچ چیزی جز اهداف سیاسی از سوی کشور‌هایی که در رقابت و دشمنی با ما هستند نبود و چرا ما باید بپذیریم که کشوری مانند عربستان سعودی یا انگلستان میلیون دلار هزینه می‌کند برای رفاه و آسایش ما، آن‌ها هیچ وقت نمی‌توانند از ما دلسوزتر باشند.
مدیرعامل اسبق در صحبت هایش به این موضوع هم اشاره کرد که هیچ رسانه‌ای نیست که سوگیری نداشته باشد یعنی این یک اصل است که باید رعایت شود حتی رسانه‌ای مانند صدا و سیما هم سوگیری دارد، اما تکلیف رسانه‌های دولتی متفاوت است آن‌ها مستاجر هستند، اما زمانی می‌توانند به پویایی خود ادامه دهند که انگیزه تولید کار‌های خوب را داشته باشند.
