دیدارنیوز -منی بعزاوی (نویسنده تونسی) که به بهانه حضور در نمایشگاه کتاب به تهران سفر کرده است، در گفتوگو با خبرنگار ایلنا، درباره جایگاه زنان در ادبیات تونس گفت: ادبیات و حوزه‌های مختلف ادبی در کشورهای عربی موضوعات متنوعی را شامل می‌شود و گستره وسیعی را دربرمی‌گیرد. همه مسائلی که به کشورهای خارجی ارتباط داشته باشند برای مردم تونس جذاب و خواندنی هستند و در این زمنیه کتاب‌های زیادی را در کشور چاپ می‌کنیم.
او همچنین با اشاره به مسئله حقوق زنان در کشورهای مختلف بیان کرد: حقوق زنان در ایران آن‌طور که در رسانه‌ها و خبرها می‌شنویم، خوب نیست ولی وقتی من خودم به ایران آمدم و با زنان ایرانی صحبت کردم، می‌بینم که زنان ایرانی هم در جامعه فعال هستند و تا حدودی به حقوق خود دست یافته‌اند. من در تلویزیون و رادیو‌های دیگر هم به این موضوع اشاره می‌کنم و از فعالیت‌های زنان ایرانی می‌گویم. همین امر باعث شده که نگاه مردم تونس به زنان ایرانی عوض شود. آنها دیگر می‌دانند که زنان ایرانی هم به تمدن اسلامی مرتبط هستند و بخشی از آن محسوب می‌شوند. من هم تلاش کردم در کتابم «یک سفر مثل هزاران سفر است» مسئله زنان و تمدن فرهنگ ایرانی را معرفی کنم و به موضوعات اجتماعی و اقتصادی ایران هم بپردازم.
این نویسنده تونسی اضافه کرد: وضعیت زنان ایرانی آن‌طور که دیده‌ام بسیار نزدیک به زنان تونسی است و به نوعی آنها شبیه هم هستند. منتها در زمینه حقوق زنان وضعیت ازدواج و طلاق در قوانین ایران و تونس تفاوت‌هایی دارد امروز در تونس زنان زیادی تقریبا 51 درصد طلاق می‌گیرند که باید توسط قانون ما حمایت شوند. زنان ایرانی در جنگ هم در خظ مقدم حضور داشتند و از کشورشان دفاع کردند. مسئله اینجاست که زنان ایرانی مطالبه نمی‌کنند و حرف نمی‌زنند. در کشور تونس؛ زنان خودشان حقوق‌شان را مطالبه می‌کنند و خواسته دارند. در حال حاضر در تونس حقوق زنان بیشتر از مردان است. مثلا در پارلمان یا دیگر پست‌های مدیریت کلان کشور حضور جدی دارند و حتی تعداشان بیشتر از مردان است. البته در موسسات علمی و دانشگاه‌های مختلف هم زنان تونسی مسئولیت‌های جدی دارند.
بعزاوی در پایان تاکید کرد: من نشنیده‌ام که زنان ایرانی در جریانات سیاسی و پست‌های سیاسی اصلی فعال باشند و آنها بیشتر در حوزه فرهنگی و دانشگاهی مشغول هستند. در تونس زنان هم در سیاست حضور جدی و پررنگ دارند و هم در حوزه اقتصادی و اجتماعی. مثلا در حال حاضر زنان تونسی یا مغرب عربی این امکان را دارند که رئیس‌جمهور شوند ولی در ایران نشنیده‌ام که زنان ایرانی برای رئیس دولت شدن تلاش جدی بکنند.
