دیدارنیوز: رویش و نوشدن درختانی که تا دیروز جز شاخه‌های خشک و تکیده چیزی نبوده‌اند، چشمان مرا به زنانه بودن این هستی باز می‌کند.
چه سعادتمندیم که آغاز سال نو در فرهنگمان، با تولد و نوشدن زمین همراه است. بهار و نوروز (زاییدن و زاییده شدن، تازه شدن و دوباره و از نو خلق شدن) در نگاه من زنانه‌ترین اتفاق خلقت است و از اینروست که تقدس ویژه‌ای دارد چرا که زن در نگاه من نمادیست از قداست.
رویش و نو شدن درختانی که تا دیروز جز شاخه‌های خشک و تکیده چیزی نبوده اند چشمان مرا به زنانه بودن این هستی باز می‌کند، این رشد و شکوفایی همانگونه است که یک زن فرزندش را در آغوش پرمهر و عطوفت خود و با شیره جانی که در دهانش میریزد پرورش می‌دهد.
گل‌های روییده بر پهنای زمین که از دل خاک سر بیرون می‌آورند و چهره زیبای خویش را به آفتاب و زندگی نشان میدهند، مرا به یاد فرزندی می‌اندازد که در وجود عاشقانه مادر از هیچ خلق شده و آماده تولد می‌شود.
نشاط روز‌های پاک و پر از شادمانی و حیات آغازین سال نیز مرا به یاد گرمای دامان مادران و مادربزرگانی می‌اندازد که آغوش و دستان مهرآمیزشان، امن‌ترین و لذت بخش‌ترین خاطره دور تک تک ماست.
از اینروست که می‌پندارم خالق هستی نگاه ویژه‌ای به زنان داشته و شاید هستی را به تقلید از زنان و ویژگی‌های منحصر به فردشان خلق کرده است.
شکیبایی، توانمندی و قدرت، در کنار ظرافت، زیبایی و شکنندگی.
این جمع اضدادهاست که هستی و زن را در زیباترین شکل خویش نمایان می‌سازد؛ و این است روز نو و نوروز.
«نوروزتان مبارک»
آزاده امیری - نوازنده، مدرس تار و سرپرست گروه راستان
