بازیگر سریال «پدر پسری» درباره سکانس مورد استقبال مردم گفت: آن قسمت که من به دلیل ازدواج پسرم، نمی‌توانستم به تنهایی در شیشه رُب را باز کنم و با یک بغض این کار را انجام دادم مورد توجه مادران قرار گرفت که تنها آن‌ها می‌فهمند غیبت فرزندانمان حتی برای اموری ساده، چقدر حالمان را خراب می‌کند.
دیدارنیوز ـ مریم سرمدی، بازیگر تئاتر و تلویزیون است. کار هنری خود را با تئاتر شروع کرد سپس وارد رادیو شد و با تلویزیون به شهرت رسید و در حال حاضر هم کارگردانی می‌کند. با فیلم دیدار به کارگردانی محمدرضا هنرمند در کنار مهران مدیری و کیومرث ملک مطیعی اولین بار جلوی دوربین رفت. سال‌ها بعد وارد رادیو جوان شد و بعد در رادیو تهران با برنامه‌ای به نام خانه ما با پسرش اجرا داشت.
سرمدی در سریال پدرپسری ایفاگر نقش طاهره مادر خانواده بود که در این گفتگو از تجربه بازی خود می‌گوید.
شما در این سریال نقش طاهره مادر خانواده را بر عهده دارید. درباره نقش تان و جذابیت‌های آن توضیح می‌دهید؟
اگر بخواهم صادقانه به این سوال شما پاسخ بدهم باید بگویم در ابتدا این نقش هیچگونه جذابیتی برایم نداشت در واقع یک زن خنثی، بی مزه و لوس بود و بعد‌ها براثر تعاملاتی که من و آقای حاج بابایی کارگردان سریال با هم داشتیم و افزودن برخی از کاراکتر‌ها توسط خود من، به هر حال این نقش شکل گرفت و آنقدری که مرد‌های این سریال دارای جذابیت بودند این نقش جذابیتی نداشت.
سریال پدر پسری با استقبال مخاطبان مواجه شد، چه نقاط قوتی را برای این سریال متصور هستید که باعث اقبال بینندگان به آن شد؟
استقبال از این سریال همانند سایر سریال‌ها نبود. اما آن دسته از مردم که از این سریال استقبال کردند واقعا این سریال را دوست داشتند. دلیل علاقه به این سریال را نیز حضور جوانی به نام محمد جواد جعفرپور می‌دانم که به دلیل ارتباط بانمک و بامزه‌ای که ایشان با افراد سالمند و میانسال خانواده مثل خاله و شوهر خاله اش داشت و این ارتباط به گونه‌ای بود که مردم کمتر در میان خانواده‌ها می‌بینند باعث شده بود که این سریال برای بخشی از مردم جذابیت داشته باشد.
با چه بازخورد‌ها و واکنش‌هایی بابت بازی در سریال پدر پسری و نقش مادر خانواده مواجه بودید؟
نمی‌توانم بگویم کسی این سریال را دوست نداشت و خیلی از افراد بودند که این سریال را دوست داشتند. قسمت‌های برخورد من با پسرم خیلی مورد استقبال مردم قرار گرفته بود؛ مخصوصا آن بخش از سریال که من نمی‌توانستم در شیشه رُب را باز کنم و، چون پسرم ازدواج کرده بود، من با یک بغض این کار را انجام می‌دادم. خیلی از مادران به من می‌گفتند که ما این فضا را تجربه کردیم. شاید هیچکس به اندازه ما مادران متوجه این موضوع نشود که غیبت فرزندانمان و نبودشان حتی برای مواردی ساده، حال آدم را خراب کند. این بازخورد‌ها برای خود من هم بسیار جالب بود.
