تجمع مسالمت‌آمیز

سلب حقوق قانونی و برخورد با اعتراضات فقط مختص معلمان نیست و این مشکل در مورد کارگران و پرستاران نیز وجود دارد. به‌واقع، برخورد با حق اعتراض یک سابقه بسیار طولانی دارد و تقریبا همواره موضع فرادستان «جرم‌انگاری عمل اعتراض» بوده است. این «جرم‌انگاری نادرست» یک جا باید متوقف شود و روزی فرارسد که مزدبگیران بتوانند آزاد باشند و آزادانه در تعیین سرنوشت خود مشارکت داشته باشند.

ماجرای تبعیض در برگزاری تجمعات بین مردم عادی و برخی نیروهای خودسر، باعث شده تا احمد زیدآبادی از اسکندر مومنی، وزیر کشور دولت پزشکیان بپرسد که تجمع فقط حق انحصاری کسانی است که خود را "ارزشی" و کشور را "ملک شخصی" خود می‌دانند و تا بدان حد آزادند که حتی حکم اعدام مقام‌های رسمی ناهمسو با خود را در تجمعات‌شان اعلام کنند؟