افاغنه

در رابطه با این مسئله اجتماعی­ که محمودی روی آن دست گذاشته، باید به فروشنده کلیه ایرانی که در جایی از فیلم، عظیم به سراغش می ­رود اشاره کرد. پس از کشمکش ­های فراوان بر سر هزینه فروش کلیه، دقیقا همانجا که مخاطب، کلافه از موضوع تکراری فقر و فروش اعضای بدن به فیلم می ­نگرد، ناگهان فیلم یکی از مورد بحث­‌ترین تبصره ­های قانونی کشور را مورد نقد قرار می­ دهد. پس از اینکه فروشنده ایرانی، حاضر به فروش کلیه می­ شود و مبلغ را می ­پذیرد، در بیمارستان متوجه می­ شوند که شهروند ایرانی نمی­ تواند به اتباع خارجی عضو اهدا کند. چرایی این مسئله نیز در فیلم به شکل کنایه آمیزی پاسخ داده نمی­ شود. جالب آنجاست که این سوال بدیهی را نه کاراکتری از قشر روشنفکر جامعه، که کارگر شهرداری با تعجب از کارمندان بیمارستان می ­پرسد.