اعتدال - صفحه 2

معتقدم باید میان حوزه سیاسی و اجتماعی مرز ظریفی قائل شویم. بن‌بستی که شما به آن اشاره می‌کنید، بیشتر در ساختار‌های رسمی و دوره‌های رقابتی میان گروه‌ها و جریان‌های سیاسی رخ می‌نماید. جریانی که رقابت انتخاباتی و دموکراتیک را از دست می‌دهد و می‌بازد، سعی می‌کند از مجاری دیگری برندگان انتخابات را ناامید کند و در بن‌بست قرار دهد. به عبارتی به رأی دهندگان این پیام را مخابره کند که تلاش آنان برای تغییر شرایط از طریق دموکراتیک، مدنی و صندوق‌های رأی به سرانجامی نخواهد رسید تا آنان را از راه‌های مسالمت‌آمیز و مدنی تغییر شرایط مانند انتخابات و صندوق رأی ناامید کند.

هیچ بخشی از کشور از ناامیدی مردم سودی نمی‌برد. اما واقعیت این است که بخشی از ناامیدی مردم بابت اقدامات این جریان است. واقعاً چرا مردم باید به این اندازه سردرگم باشند؟ بخش زیادی از این مسأله به دلیل نوع اخباری است که این‌ها منتشر می‌کنند. نمونه این اقدامات را اخیراً مشاهده کردیم که فیلم پسری منتشر شد، اما بعد معلوم شد که داستان ساختگی بوده است. چرا رسانه باید به خودش اجازه بدهد چنین التهابی را در جامعه ایجاد کند؟ این‌ها از مسائل اساسی امروز ما است؟ عمیقاً معتقدم اگر نیت ما درست است و نگران آینده انقلاب و نظام هستیم، باید پشت سر دولت قرار بگیریم. انتقاد و مشکلات را هم بگوییم. کسی دنبال جلوگیری از بیان نقد‌ها نیست، اما مسلماً انتقاد با ضربه زدن و همصدایی با بدخواهان و دشمنان ایران بسیار متفاوت است.