عبور از مرز تباهی!

دیدارنیوز ـ زن ۴۰ ساله در حالی که به شدت اشک می‌ریخت، به بیان قصه پسر ۱۶ ساله‌اش پرداخت و به کارشناس اجتماعی کلانتری آبکوه مشهد گفت: ۲۰ سال قبل با «محمود» ازدواج کردم و زندگی مشترکمان آغاز شد. با آن که زندگی مرفهی نداشتم، اما تلاش می‌کردم تا آرامش و آسایش را برای همسر و فرزندانم فراهم کنم. دو پسر و یک دختر داشتم وبسیاری از وقتم را برای حل مشکلات خانوادگی و اقتصادی می‌گذاشتم. امید پسر بزرگم بود و تا دو سال قبل به درس و مدرسه اهمیت می‌داد به طوری که هر سال شاگرد ممتاز بود، اما از دو سال قبل آرام آرام درس هایش ضعیف شد و افت تحصیلی پیدا کرد. همسرم بدون آن که ریشه این افت تحصیلی را پیدا کند همواره پسرم را تحت فشار می‌گذاشت و رفتار‌های ناشایستی با او داشت. امید هم که سر لجبازی با پدرش گذاشته بود نه تنها به حرف هایش اعتنایی نمی‌کرد بلکه در مقابل رفتار‌های پدرش عکس‌العمل نشان می‌داد تا جایی که رودرروی هم قرار می‌گرفتند. من هم برای آن که کار به جا‌های باریک‌تر نکشد مدام نقش یک میانجی خوب را بازی می‌کردم. تا این که بالاخره این اختلاف‌ها و تضاد فکری به حدی رسید که امید درس و مدرسه را رها کرد و حاضر نشد ادامه تحصیل بدهد. همسرم که از این رفتار امید به شدت خشمگین و عصبانی بود، فریاد زد: «یا از خانه من بیرون می‌روی یا در کلاس درس حاضر می‌شوی!» پسرم نیز که در اوج غرور جوانی بود مغرورانه سرش را بالا گرفت و از خانه بیرون زد. آن شب خیلی گریه کردم و از همسرم خواستم پسرم را ببخشد، اما او گفت: «این پسر باید ادب بشود!»

خلاصه به پای همسرم افتادم و با ارسال پیامک، امید را به خانه بازگرداندم، اما همسرم نیز در برابر ناسازگاری‌های امید کوتاه نمی‌آمد و با او لجبازی می‌کرد. تا این که دوباره پسرم خانه را ترک کرد و به مدت یک هفته از او خبری نداشتم تا این که از طریق دوستانش او را پیدا کردم و به خانه بازگرداندم. امید گفت در یک تعمیرگاه شاگرد مکانیک شده است و شب هارا نیز در همان تعمیرگاه می‌خوابد، اما زمانی که خواستم لباس هایش را شست و شو بدهم ناگهان مقداری ناس و دو قرص مخدردار در یکی از جیب هایش پیدا کردم و فهمیدم که پسرم راه خلاف را در پیش گرفته است. آن روز دریافتم اگر پسرم را رها کنم، از مرز تباهی عبور می‌کند به همین دلیل به همسرم اعتراض کردم و به او گفتم رفتار‌های تو موجب شد تا این پسر چشم و گوش بسته راه خلاف را در پیش بگیرد، ولی محمود با شنیدن این حرف ها، با عصبانیت و غضب دوباره سراغ امید رفت و قصد داشت او را تنبیه کند که او هم ازخانه فرار کرد. اکنون حدود یک ماه است که هیچ خبری از پسرم ندارم. وقتی از طریق دوستانش آن مکانیکی را پیدا کردم، تازه مشخص شد او دیگر به آن تعمیرگاه هم نرفته است. برخی از دوستانش می‌گویند امید برای خروج از کشور به یکی از شهر‌های مرزی رفته است و ...

حالا هر شب گریه می‌کنم و به این می‌اندیشم که اگر همسرم به نوع پوشش و آرایش مو‌های پسرم ایراد نمی‌گرفت و به دنبال ریشه افت تحصیلی اش می‌رفت، شاید امروز پسرم در کنارم بود و ...

شایان ذکر است، بررسی‌های تخصصی درباره مشکل این زن جوان با صدور دستوری از سوی سرهنگ محمدی (رئیس کلانتری آبکوه) به کارشناسان زبده دایره مددکاری اجتماعی سپرده شد.

ماجرای واقعی با همکاری پلیس پیشگیری خراسان رضوی