دیدارنیوز - در بخش‌هایی از این بیانیه می‌خوانیم: در آستانه آغاز سال تحصیلی جدید، درحالی که در انتظار ایجاد گشایشی در وضعیت و تجدید نظر در احکام نامتعارف دانشجویان و بازگشت آنان به کلاس‌های درس به سر می‌بریم، باز هم خبر از محرومیت تعدادی از هم‌کلاسی‌های‌مان از حق ادامه تحصیل می‌رسد و به رغم وعده‌های مسئولین در چند سال اخیر مبنی بر باز شدن فضای دانشگاه ها و حفاظت از حقوق اولیه دانشجویان، همچنان شاهد تداوم رویه‌های نامبارک در برخورد با فعالین دانشجویی هستیم.
امسال هم عبارت "نقص در پرونده" تنها پاسخی است که پس از احضار ها و سوال و جواب‌های بسیار نصیب تعدادی از رتبه‌های برتر کنکور کارشناسی ارشد شده است. مگر نه این‌که بر طبق قانون اساسی، حق تحصیل برای همه ملت فارغ از هرگونه باور و عقیده به یکسان وجود دارد؟ تا کی باید شاهد اجرای گزینشی اصول قانون‌اساسی در خصوص حقوق ملت و جمهوریت نظام باشیم؟ به راستی کدام دادگاه صالحی و به استناد کدام قانون این دانشجویان را از حق ادامه تحصیل محروم کرده ، آنان را برای حضور در دانشگاه فاقد صلاحیت دانسته و تاوان فعالیت دانشجویی و سیاسی را محرومیت از این حق اولیه قرار داده است؟
در بخش دیگری از این بیانیه با انتقاد از آنچه «شتاب‌گیری سیر امنیتی شدن فضای دانشگاه ها» خوانده شده، ادعا شده است: تغییر مرجع برخورد با دانشجویان از وزارت علوم و کمیته‌های انضباطی درون دانشگاه به نهادهای امنیتی چندگانه، دادگاه ها و محاکم قضایی، صدور احکام قضایی سنگین مانند حبس‌های طولانی مدت برای دانشجویان ذیل عناوین کلی و مبهم همچون "اقدام علیه امنیت ملی"، "بر هم زدن نظم عمومی" ، "تبلیغ علیه نظام" و مانند آن به صرف فعالیت‌های دانشجویی و درون دانشگاهی، اعتراضات صنفی و مسالمت‌آمیز و همچنین بلاتکلیفی دانشجویان و فعالینی که در انتظار تشکیل و صدور احکام دادگاه های تجدید نظر به سر می‌برند، تنها بخشی از مصائبی است که این روز ها جان دانشگاه را بیش از پیش آزرده و رنجور کرده است.
نویسندگان این بیانیه ابراز عقیده کرده‌اند: با آن‌که امروز دانشگاه را فاقد عزم و توان کافی برای حفظ استقلال خود و حمایت از دانشجویان می بینیم، اما همچنان به تغییر این روند ها و بازگشت به فضای مدارا و قانون مداری امیدواریم و از همه مسئولین از جمله نمایندگان خود در خانه ملت، ریاست سازمان سنجش کشور، وزیر محترم علوم و فناوری و رئیس جمهور، انتظار داریم که ضمن عمل به وظایف قانونی‌شان، با آزادگی و ایستادگی بر سر استیفای حقوق دانشجویانی که با احکام سنگین قضایی و محرومیت‌های اجتماعی و تحصیلی مواجه گشته‌اند، زمینه بازگشت آنان به کلاس ها را فراهم کنند و راه را بر گسترش روزافزون ناامیدی در دانشگاه و به تبع آن در جامعه و فراری دادن نخبگان و دانشجویان طراز اول دانشگاه ها از کشور ببندند؛ چراکه ما همه این دانشجویان منتقد و معترض را فارغ از گرایش‌ها و عقایدشان، از جمله دلسوزترین فرزندان این سرزمین نسبت به سرنوشت ایران می دانیم و معتقدیم که حرکت به سوی اصلاح و عبور از شرایط دشوار پیش روی کشور، جز با حضور و همراهی همه نخبگان و دلسوزان آن، میسر نخواهد بود.
