سال ۲۰۲۱ پر است از فیلم‌های جذاب و کنجکاوی‌برانگیزی که کارگردان‌ها و بازیگران نام‌آشنا و مطرح و محبوب را کنار هم می‌آورد. در این مقاله می‌خواهیم تعدادی از آن‌ها را معرفی کنیم.
دیدارنیوز ـ ۲۰۲۱با وجود فیلم‌هایی که قرار است از کارگردان‌هایی، چون پل توماس اندرسون، گی‌یرمو دل‌تورو، جین کمپیون، پل شریدر، میان هنسن لاو و خیلی‌های دیگر اکران شود، سالی هیجان‌انگیز و تماشایی برای عشاق سینما خواهد بود. فقط کاش پاندمی کرونا زودتر مهار شود.
هیچ استودیویی برنامه‌ی اکران مشخصی برای تولیداتش مشخص نکرده و همه چیز در هاله‌ای از ابهام است، ولی اگر نگاهی به فهرست پروژه‌هایی بیندازیم که در مرحله‌ی پس از تولید قرار دارند یا برنامه‌ی اکرانشان را برای ۲۰۲۱ چیده‌اند، متوجه می‌شویم که تعدادی از بزرگترین کارگردان‌های مؤلف و صاحب سبک حال حاضر سینما فیلم‌هایی را آماده کرده‌اند که منتظرند فرصت اکرانشان پیش بیاید. فیلم‌هایی کنجکاوی‌برانگیز که خبر از همکاری‌های جذاب بین کارگردان‌های مطرح و ستاره‌هایی محبوب و مشهور می‌دهد.
در ادامه با ۳۱ همکاری هیجان‌انگیز بین بازیگران و کارگردان‌ها آشنا می‌شوید که امیدواریم سال ۲۰۲۱ به نمایش در بیایند.
وقتی آدام مک‌کی تصمیم گرفت سراغ درام‌های نسبتا جدی‌تری مثل «رکود بزرگ» (The Big Short) و «معاون» (Vice) برود، نظر مثبت اعضای آکادمی اسکار را جذب کرد، ولی بین منتقدان بازخورد‌های متناقضی گرفت. برای همین وقتی شنیدیم قصد دارد دوباره به دنیای کمدی بازگردد خوشحال شدیم. آدام مک‌کی در دهه ۲۰۰۰ یکی از کارگردان‌های به‌شدت موفق کمدی بود که با فیلم‌هایی مثل «گوینده» (Anchorman)، «برادرخوانده» (Step Brothers) و «شب‌های تالادگا» (Talladega Nights) همه را از خنده روده‌بر می‌کرد و حالا جمعی از بزرگترین ستاره‌های هالیوود را گرد هم آورده تا یک کمدی جدید بسازد.
در «بالا رو نگاه نکن» لئوناردو دی‌کاپریو و جنیفر لارنس نقش دو فضانورد دون‌پایه را بازی می‌کنند که مجبور می‌شوند مدام در نشست‌های مطبوعاتی مختلف شرکت کنند تا به مردم درباره‌ی شهاب‌سنگی هشدار دهند که به‌زودی به زمین می‌خورد و همه چیز را نابود می‌کند. لارنس و دی‌کاپریو پیش از این توانایی‌های خودشان را در خلق لحظات کمدی ثابت کرده‌اند، ولی تا به حال آن‌ها را در نقش‌های اصلی یک فیلم کمدی ندیده بودیم.
تازه در کنار این دو، انبوهی چهره‌ی مطرح و مشهور دیگر هم داریم که نقش‌های فرعی را بازی کرده‌اند. ستاره‌هایی مثل کیت بلانشت، مریل استریپ، آریانا گرانده، متیو پری، راب مورگان، هایمیش پتل، تیموتی شالامی، جونا هیل و کید کودی.
حضور کریستن استوارت در نقش پرنسس دایانا از آن بمب‌های خبری بود که همه جای اینترنت را پر کرد و از همان موقع می‌دانستیم درام زندگی‌نامه‌ای پابلو لارائین از مهم‌ترین فیلم‌های مستقل سال ۲۰۲۱ خواهد بود. پابلو لارائین از فیلم‌هایی مثل «نَه» (No) و «نرودا» (Neruda) تا «جکی» (Jackie) همیشه با رویکردی رادیکال و جسورانه سراغ فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای رفته و اسپنسر هم احتمالا از این قاعده مستثنی نیست. گویا قرار است پرنسس دایانا را ببینیم که هم‌زمان با گذراندن کریسمس در کنار خانواده‌ی سلطنتی، به این فکر می‌کند که از پرنس چارلز جدا شود و کل فیلم در یک آخر هفته می‌گذرد.
لارائین از کریستن استوارت به‌عنوان «یکی از بزرگترین بازیگران این نسل» یاد کرده و می‌توان از همین الان پیش‌بینی کرد که اسپنسر حسابی در فصل جوایز سر زبان‌ها بیفتد. پخش‌کننده‌ی فیلم که گفته شده قرارداد ۴ میلیون دلاری برای توزیع اسپنسر بسته، اعلام کرده که برنامه‌ی اکران آن را برای پاییز ۲۰۲۱ چیده‌اند.
پل شریدر به لطف فیلم «نخستین اصلاح‌شده» (First Reformed) که یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های ایتان هاوک بود، بعد از مدت‌ها اولین نامزدی اسکارش را برای فیلم‌نامه دریافت کرد؛ چیزی که سال‌ها استحقاقش را داشت. حالا در دومین گام برای کارگردانی در هالیوود سراغ قصه‌ای جنایی با بازی اسکار آیزاک رفته. آیزاک نقش یک سرباز بازنشسته را بازی می‌کند که حالا قمارباز شده و به کمک مردی جوان می‌رود که می‌خواهد از دشمنی مشترک انتقام بگیرد.
آخرین فیلم مهم و اکران‌شده‌ی اسکار آیزاک «جنگ ستارگان: خیزش اسکای‌واکر» (Star Wars: The Rise of Skywalker) بود و الان فرصت خوبی نصیبش شده تا بار دیگر مهارت‌هایش را در یک فیلم مستقل و عمیق نشان دهد. شریدر با فیلم‌نامه‌های درجه‌یکش، سکوی پرتاب بازیگران بزرگی، چون رابرت دنیرو، ریچارد گیر و خیلی‌های دیگر بوده و حالا نوبت به اسکار آیزاک رسیده تا خودش را ثابت کند.
اولیویا وایلد با اولین تجربه‌ی کارگردانیش و فیلم «بوک‌اسمارت» (Booksmart) به همه نشان داد که علاوه بر بازیگری، در کارگردانی هم مهارت دارد و می‌تواند قصه‌های خوبی روایت کند. حالا می‌خواهد با فیلم «نگران نباش عزیزم» مسیر موفقیت‌هایش را ادامه دهد و این بار ستاره‌ای مثل فلورنس پیو را در کنارش دارد. در فیلم، فلورنس پیو نقش زنی خانه‌دار را بازی می‌کند؛ او در دهه‌ی ۵۰ میلادی به همراه همسرش در محله‌ای آرمان‌شهری که برای آزمایش رفتار آدم‌ها طراحی شده زندگی می‌کند و کم‌کم به این شک می‌افتد که کمپانی همسرش رازی مرگبار و خطرناک را از همه پنهان کرده.
فلورنس پیو هنوز منتظر اکران فیلم «بیوه‌ی سیاه» (Black Widow) است که اولین حضورش در جهان سینمایی مارول به حساب می‌آید و اگر این اثر پرخرج مارول به همراه «نگران نباش عزیزم» سال ۲۰۲۱ اکران شوند، نام او بیشتر از قبل سر زبان‌ها می‌افتد. پیو اولین نامزدی اسکارش را به خاطر بازی در فیلم «زنان کوچک» (Little Women) به دست آورد، او همان سال در فیلم دوم آری آستر یعنی «میدسامر» (Midsommar) هم بازی کرده بود و همه متوجه شدند در ژانر ترسناک هم حرفی برای گفتن دارد و مهارت‌های کشف‌نشده‌ی بی‌شماری درونش مانده. با فیلم‌هایی مثل میدسامر و «لیدی مکبث» (Lady Macbeth) به همه نشان داد که به‌خوبی از پس تریلر‌های روان‌شناختی برمی‌آید و امیدواریم نگران نباش عزیزم بتواند در حدواندازه‌ی انتظارات ظاهر شود.
کندی من قرار بود یکی از فیلم‌های ترسناک مهم سال ۲۰۲۰ باشد که به یک‌باره کرونا و همه‌گیریش اتفاق افتاد. ولی انگار این تأخیر به نفع فیلم تمام شد. با تغییر زمان اکران کندی من به ۲۷ آگوست ۲۰۲۱، نه تنها انتظار برای تماشای یک فیلم ترسناک بلاک‌باستر بالاتر رفت، بلکه کارگردان و بازیگر فیلم هم طی این زمان به اعتبار و شهرت بیشتری رسیدند.
حالا نیا داکوستا قرار است کارگردانی قسمت دوم «کاپیتان مارول» (Captain Marvel) را با بازی بری لارسون بر عهده بگیرد و یحیی عبدالمتین دوم هم به خاطر بازی در سریال «واچ‌من» (Watchmen) برنده‌ی امی شد و حضورش را در «دادگاه شیکاگو ۷» (The Trial of the Chicago ۷) حسابی تحسین کردند.
کمدی‌هایی که آدام سندلر تا به حال برای نتفلیکس ساخته با نظر منفی منتقدان روبه‌رو شده و همه آن را کوبیده‌اند، ولی شاید با فیلم جدیدش حقه بتواند این سنت را بشکند. با حضور کارگردان فیلم مستقل و تحسین‌شده‌ی «ما حیوانات» (We the Animals) پشت دوربین این فیلم، انتظار برای ساخته شدن یک اثر جالب توجه بالا رفته است.
آدام سندلر نقش یک استعدادیاب بسکتبال را بازی می‌کند که بعد از کشف یک بازیکن حیرت‌انگیز خارجی که شاید بهترینِ نسل خودش باشد، بدون دلیل موجهی اخراج می‌شود. او تصمیم می‌گیرد برای اثبات اشتباه ان‌بی‌ای، این ستاره‌ی نوظهور را به آمریکا بیاورد تا به آن‌ها نشان دهد هردویشان ویژگی‌های لازم را برای حضور در رقابت‌های حرفه‌ای دارند.
زاگار با فیلم ما حیوانات که داستان پسری نوجوان را روایت می‌کرد که باید با دگرباشی خودش کنار می‌آمد، جایزه‌ی کارگردان نوآور جشنواره‌ی ساندنس را از آن خود کرد. ما حیوانات ذره‌ای شباهت با آثار کمدی آدام سندلر ندارد و همین باعث شده همکاری این دو جذاب‌تر و کنجکاوی‌برانگیزتر باشد. آدام سندلر چندبار ثابت کرده که اگر تحت هدایت کارگردان‌های درست قرار بگیرد، بازی‌های خیره‌کننده‌ای ارائه می‌دهد (همکاری‌هایش را با پل توماس اندرسون، نواه بامبک و برادران سفدی ببینید) و حالا هم مشتاقیم بازی او را با کارگردانی زاگار تماشا کنیم.
مگی جیلنهال تازه‌ترین بازیگری است که به دنیای کارگردانی قدم می‌گذارد و قصد دارد با این فیلم که اقتباسی است از کتابی نوشته‌ی النا فرانته، اولین تجربه‌ی فیلم‌سازیش را از سر بگذراند. با توجه به کارنامه‌ی بازیگری مگی جیلنهال، انتظار‌ها از اولین فیلمی که کارگردانی می‌کند بالاست، چون آثار مطرح و مهم زیادی از او دیده‌ایم. با حضور اولیویا کلمن در نقش اصلی، بازیگری که این سال‌ها محبوب فصل جوایز و اسکار شده، هیجان برای دیدن این فیلم بالاتر هم می‌رود.
اولیویا کلمن که چند سال پیش به خاطر فیلم «سوگلی» (The Favourite) برنده‌ی اسکار شد و امسال به خاطر سریال «تاج و تخت» (The Crown) و فیلم «پدر» (The Father) بار دیگر از شانس‌های اصلی جوایز سینما و تلویزیون شده، در فیلم جیلنهال نقش مادری را بازی می‌کند که با تماشای رابطه‌ی دخترش و زنی دیگر، به یاد جوانی‌های خودش می‌افتد. نقش جوانی‌های کلمن را جسی باکلی بازی می‌کند و در کنار آن‌ها چهره‌هایی مثل داکوتا جانسون، پیتر سارسگارد و ستاره‌ی نوظهور سریال «مردم عادی» (Normal People) یعنی پل مسکال ایفاگر نقش‌های فرعی هستند که کنجکاوی برای تماشای آن را بیشتر و بیشتر می‌کند.
کریستن دانست و همسرش جسی پلمونز قرار است بار دیگر بعد از سریال «فارگو» (Fargo) مقابل هم بازی کنند و بندیکت کامبربچ هم در کنارشان حضور خواهد داشت. جین کمپیون که بعد از سال ۲۰۰۹ و فیلم «ستاره‌ی فروزان» (Bright Star) فیلمی نساخته بود، بار دیگر پشت دوربین آمده تا داستانی جدید روایت کند. البته جین کمپیون در این میان دو فصل از سریال «بالای دریاچه» (Top of the Lake) را هم ساخت.
این فیلم که با اقتباس از رمانی به همین نام نوشته‌ی توماس سویج ساخته شده، داستان دو برادر را روایت می‌کند که بعد از ورود یک زن به زندگی‌ا‌شان، باهم دچار چالش می‌شوند. جسی پلمونز بعد از شهرتی که به خاطر سریال برکینگ بد به‌دست آورد، به‌ندرت پروژه‌های معمولی انتخاب می‌کند و اکثرا در فیلم‌هایی حاضر شده که حرفی برای گفتن داشته‌اند. او در فیلم‌هایی مثل «من به پایان دادن به اوضاع فکر می‌کنم» (I’m Thinking of Ending Things) گرفته تا «یهودا و مسیح سیاه» (Judas and the Black Messiah) حضور داشت که هر کدام پتانسیل‌های زیادی داشتند. کریستن دانست هم ثابت کرده هربار با یک کارگردان صاحب سبک کار می‌کند، بهترین اجراهایش را به نمایش می‌گذارد؛ مثلا وقت‌هایی که با سوفیا کاپولا و لارس فون تریه کار کرد.
با در نظر گرفتن همه‌ی جوانب، همه انتظار دارند که جین کمپیون با دست پر به سینما بیاید.
فیلم ترسناک ادگار رایت که سفر زمانی هم در داستانش دارد، ابتدا بنا بود سپتامبر ۲۰۲۰ اکران شود. ولی تأخیری که خورد به نفعش تمام شد؛ چرا که ستاره‌ی فیلم یعنی آنیا تیلور جوی حالا و بعد از موفقیت سریال «گامبی وزیر» (The Queen’s Gambit) محبوبیتی فراگیر پیدا کرده و بیش از پیش هواخواه دارد. تیلور جوی یکی از بااستعدادترین ستاره‌های جوان هالیوود است و ادگار رایت هم که با فیلم‌های جذاب و غیرمتعارفش بین سینمادوستان حسابی محبوب مانده، بنابراین قرار گرفتن این دو اسم کنار هم خبر هیجان‌انگیزی است. در کنار این‌ها، توماسین مکنزی دختر جوان فیلم «جوجو ربیت» (Jojo Rabbit) هم در فیلم حضور دارد که به جذابیت ماجرا می‌افزاید. از قصه‌ی فیلم چیز زیادی لو نرفته، ولی می‌دانیم که داستانی معمایی را روایت می‌کند که در لندن دهه‌ی ۶۰ میلادی می‌گذرد.
دیشب در سوهو قرار است اکتبر ۲۰۲۱ اکران شود و از همین الان خیلی‌ها را مشتاق نگه داشته. ادگار رایت در مصاحبه‌ای با ایندی‌وایر گفته تا زمانی که شرایط برای تماشای فیلم روی پرده‌ی سینما فراهم نشده باشد، از تأخیر‌ها استقبال می‌کند چرا که دیشب در سوهو را مخصوص تماشا روی پرده‌ی بزرگ ساخته.
بعد از شکست فیلم «شیشه» (Glass) و بازخورد منفی منتقدان، ام نایت شیامالان قصد دارد بار دیگر دل همه را به دست بیاورد و فیلمی بسازد که نظر‌های مثبت می‌گیرد. فیلم پیر با اقتباس از رمان گرافیکی «قصرشنی» (Sandcastle) نوشته‌ی پیر اسکار لوی و فردریک پیترز ساخته شده و سال ۲۰۲۰ و با مقررات بهداشتی کرونایی فیلم‌برداریش کردند. داستان درباره‌ی خانواده‌ای در ساحلی استوایی است که به ناگاه متوجه می‌شوند سنشان به طرزی غیرعادی در حال زیاد شدن است و هر لحظه که می‌گذرد، پیر و پیرتر می‌شوند تا جایی که تنها یک روز از عمرشان باقی می‌ماند. داستانی دو خطی که به نظر می‌رسد خوراک ام نایت شیامالان است و حسابی می‌تواند در روابط پیچیده و بازی‌های روانی کاراکتر‌ها و موقعیت ماجرا غرق شود.
ترکیب بازیگران فیلم به لطف حضور گائل گارسیا برنال، ویکی کریپس (بازیگر فیلم رشته‌ی خیال)، توماسین مکنزی، الکس وولف (بازیگر فیلم ترسناک موروثی) و الیزا اسکانلین (ستاره‌ی نوجوان سریال اجسام تیز ایمی آدامز) کنجکاوی‌برانگیز و جذاب به نظر می‌رسد. گائل گارسیا برنال به‌ندرت در نقش اصلی تولیدات هالیوودی ظاهر می‌شود و همین لذت انتظار برای فیلم را دوچندان می‌کند.
استودیو یونیورسال برنامه‌ی اکران فیلم را برای ۲۳ جولای تنظیم کرده است.
رابرت اگرز که بعد از دو فیلم «ساحره» (The Witch) و «فانوس دریایی» (The Lighthouse) طرفداران سینمای مستقل را مجذوب و مسحور خودش کرد، قصد دارد فیلمی حماسی بسازد به نام مرد شمالی. داستان فیلم قرن ۱۰ میلادی می‌گذرد و روایتی از انتقام در دنیای وایکینگ‌ها است و بازیگرانی، چون ویلم دفو و آنیا تیلور جوی که پیش از این با اگرز همکاری کرده بودند، بار دیگر کنارش جمع شده‌اند تا فیلمی جدید بسازند. در کنار آن‌ها چهره‌های مشهوری، چون نیکول کیدمن، الکساندر اسکارسگارد و ایتان هاون هم حضور دارند که حسابی ترکیب بازیگران فیلم را رنگارنگ و تماشایی کرده.
با اینکه دیدن هرکدام از اسامی بالا در کنار رابرت اگرز هیجان‌انگیز است، ولی شاید گل سرسبد این تیم بازیگری بیورک باشد که بعد از سال‌ها به دنیای سینما بازگشته. این خواننده‌ی ایسلندی به‌ندرت در فیلمی ظاهر می‌شود و در طول این سال‌ها تنها در دو فیلم «سرو کوهی» (The Juniper Tree) و «رقصنده در تاریکی» (Dancer in the Dark) جلو دوربین رفته.
بیورک برای بازی در رقصنده در تاریکی برنده‌ی جایزه‌ی بهترین بازیگر زن جشنواره‌ی کن شد و تماشای او در فیلم اگرز واقعا هیجان‌انگیز خواهد بود. به‌ویژه که قرار است نقش شخصیتی مرموز و عجیب به نام اسلاو ویچ را بازی کند.
سودربرگ با فیلم «بگذارید همه حرفشان را بزنند» (Let Them All Talk) یکی از محصولات اریجینال اچ‌بی‌او مکس را ساخت. حالا این پلتفرم پخش آنلاین و استیون سودربرگ دوباره همکاری کرده‌اند و با فیلم حرکت ناگهانی نکن بازگشته‌اند که ستاره‌هایی، چون بنیسیو دل‌تورو، دان چیدل، دیوید هاربور، جان هم، ری لیوتا، کریان کالکین و برندون فریزرژ در آن حضور دارند.
داستان حرکت ناگهانی نکن سال ۱۹۵۵ میلادی می‌گذرد و درباره‌ی سرقتی است که به فاجعه ختم شده و ماجرای تعدادی جنایت‌کار خرده‌پا را نشان می‌دهد که در پی این سرقت دچار مشکلات زیادی می‌شوند. بنیسیو دل‌تورو به خاطر بازی در فیلم «قاچاق» (Traffic) سودربرگ برنده‌ی اسکار شد و تماشای همکاری دوباره‌ی این کارگردان و بازیگر در یک درام جنایی تازه، تجربه‌ی خوشایند و هیجان‌انگیزی خواهد بود.
در این ۱۸ سالی که از آخرین فیلم ماتریکس می‌گذرد، کیانو ریوز ستاره‌ی یک فرنچایز اکشن تروتازه و محبوب یعنی جان ویک شد. با اینکه تماشای دوباره‌ی کیانو ریوز در نقش نئو و بازگشتش به دنیای ماتریکس به‌شدت جذاب و سحرانگیز خواهد بود، ولی این حضور دوباره‌ی کری ان ماس در ژانر اکشن و علمی تخیلی است که بیشتر به چشم می‌آید. کری ان ماس نسبت به کیانو ریوز بی‌سروصداتر بوده و چراغ‌خاموش حرکت کرده (یکی از معروف‌ترین نقش‌هایش طی این سال‌ها در سریال جسیکا جونز بود) و قسمت چهارم ماتریکس، اولین بلاک‌باستر مطرح و پرتماشاگری است که او بعد از دو دهه بازی می‌کند.
هواداران ماتریکس و کری ان ماس سال‌هاست که انتظار می‌کشند تا او را دوباره در یک فیلم اکشن ببینند، و حالا که بازگشتش مصادف شده با رستاخیز ترینیتیِ معروف ماتریکس، همه ذوق‌زده خواهند شد.
برای اولین بار بعد از دهه‌ها، جوئل کوئن قصد دارد فیلمی را به تنهایی و بدون حضور برادرش ایتان کارگردانی کند. این فیلم بازتعریف اثر مشهور و بزرگ ویلیام شکسپیر مکبث خواهد بود که ستارگان بزرگی مثل دنزل واشنگتن و فرانسیس مک‌دورمند نقش‌های اصلیش را ایفا می‌کنند. دو بازیگری که هرکدام به تنهایی وزنه‌ی یک فیلم را به‌شدت بالا می‌برند و فرصت تماشای نقش‌آفرینی آن‌ها کنار یکدیگر، رؤیایی است که کمتر به وقوع می‌پیوندد. تازه کارگردانی مثل جوئل کوئن هم پشت دوربین ایستاده که جذابیت همه چیز را چندبرابر کرده.
فرانسیس مک‌دورمند امسال با فیلم «سرزمین آواره‌ها» (Nomadland) از شانس‌های اصلی اسکار به حساب می‌آید و بعید نیست سال آینده هم با تراژدی مکبث از رقبای اصلی اسکار بهترین بازیگر زن باشد.
پروژه‌ای که جرج میلر قصد دارد بعد از دنباله‌ی فیلم مد مکس بسازد، فیلمی کنجکاوی‌برانگیز و حماسی/فانتزی است که داستانی عاشقانه روایت می‌کند و ادریس البا و تیلدا سوینتون را گرد هم آورده. میلر گفته بود که قصد دارد این فیلم را برای پاییز ۲۰۲۱ آماده کند.
درباره‌ی داستان فیلم چیز زیادی مشخص نشده، ولی گویا ماجرا درباره‌ی زنی پژوهشگر است که با یک جن برخورد می‌کند و جن وعده می‌دهد که اگر او را آزاد کند، آرزو‌های زن را برآورده خواهد کرد.
بازگشت پل توماس اندرسون به سینما از اصلی‌ترین آرزو‌های هر عشق فیلمی است. در تازه‌ترین پروژه‌ی این کارگردان صاحب سبک، بازیگرانی، چون بردلی کوپر، بنی سفدی و فرزند فیلیپ سیمور هافمن فقید یعنی کوپر حضور دارند و داستانش درباره‌ی پسربچه‌ی بازیگری است که دهه‌ی ۷۰ میلادی با یک تهیه‌کننده‌ی بدنام هالیوودی رفیق می‌شود.
بردلی کوپر از زمان «ستاره‌ای متولد می‌شود» (A Star Is Born) در فیلمی ظاهر نشده و با حضور در ساگی باتم پا جای پای بازیگرانی، چون دنیل دی لوییس و واکین فینیکس می‌گذارد که هرکدام در فیلم‌های پل توماس اندرسون خوش درخشیدند.
حضور کری فوکوناگا به‌عنوان کارگردان یک فیلم جیمز باند، فرصت‌ها و موقعیت‌های جالبی فراهم کرده که بازی لاشانا لینچ یکی از آن‌ها است. لینچ در فیلم کاپیتان مارول معروف شد و حالا به جایگاهی فراتر از نقش فرعی و همراه یک ابرقهرمان مارولی دست یافته. وقتی خبرش پیچید که لاشانا لینچ جای دنیل کرگ را در فیلم‌های بعدی جیمز باند می‌گیرد، همه شوکه و غافلگیر شدند. ولی چنین تصمیم رادیکال و جسورانه‌ای دقیقا چیزی بود که این فرنچایزِ چندین و چندساله نیاز داشت تا جانی تازه بگیرد.
کار دنیل کرگ با جیمز باند و مأمور ۰۰۷ به پایان رسیده، ولی تماشای همکاری کری فوکوناگا و لاشانا لینچ در زمانی برای مردن نیست از چند جهت جذاب و هیجان‌انگیز خواهد بود، چون خیلی‌ها منتظرند ببینند چطور مقدمات قسمت‌های بعدی را می‌چینند تا لینچ به‌عنوان بازیگر اصلی پروژه‌های آینده‌ی جیمز باند معرفی شود.
ویکی کریپس با نقش‌آفرینی دیدنیش در فیلم رشته‌ی خیال پل توماس اندرسون خیلی‌ها را شگفت‌زده کرد و از آن زمان تا کنون منتظر حضور دوباره‌اش در نقشی مهم و تأثیرگذار بودیم، که به احتمال زیاد جزیره‌ی برگمن همان اتفاق مورد انتظار است.
داستان درباره‌ی زوج فیلم‌سازی است که در جزیره‌ی فارو مشغول ساخت یک فیلم هستند و مرز بین واقعیت و خیال را گم می‌کنند. جزیره‌ی فارو مکانی مقدس برای فیلم‌سازان به حساب می‌آید، چون اینگمار برگمن خیلی از فیلم‌هایش را در آن‌جا ساخته و بعد‌ها محل زندگیش شده. در کنار ویکی کریپس، میا واسیکوسکا و تیم راث هم حضور دارند.
تیموتی شالامی دو همکاری با دو کارگردان مهم داشت که هردو قرار بود سال ۲۰۲۰ اکران شوند و حالا به ۲۰۲۱ موکول شدند. دنی ویل‌نو که با ساخت «بلید رانر ۲۰۴۹» (Blade Runner ۲۰۴۹) نظر مثبت منتقدان را جلب کرده بود، حالا سراغ یک علمی تخیلی معروف دیگر رفته تا با نگاهی تازه و رویکردی نو آن را بازتعریف کند. این محصول پرخرج وارنر گامی مهم در کارنامه‌ی شالامی به حساب می‌آید، چون اولین بلاک‌باستری است که نقش اصلی آن را بر عهده گرفته.
تلماسه از اول اکتبر در سینما‌ها و سرویس استریم اچ‌بی‌او مکس منتشر خواهد شد.
مموریا اولین فیلمی است که این فیلمساز تایلندی خارج از زادگاهش ساخته. داستان فیلم در کلمبیا می‌گذرد و ماجرای زنی کوچ‌نشین با بازی تیلدا سویینتون را روایت می‌کند که از سندرم انفجار سر رنج می‌برد، نوعی اختلال که باعث می‌شود صدا‌های بلندی در سرش بشنود.
تیلدا سویینتون بازیگری است که از چالش‌های مختلف استقبال می‌کند و شخصیتی شکننده که آسیب‌های روانی دیده، بستری هیجان‌انگیز برایش به حساب می‌آید تا بار دیگر مهارت‌هایش را در نمایش زن‌های پیچیده و چندلایه به رخ بکشد.
انتظار می‌رود که اولین اکران مموریا در جشنواره فیلم کن باشد.
نویسنده و کارگردان فیلم «داستان یک روح» (A Ghost Story) تصمیمی جسورانه گرفته و دو پتل را برای نقش اصلی افسانه‌ی معروف «سِر گاواین و شوالیه‌ی سبز» (Sir Gawain and the Green Knight) انتخاب کرده. تصور دیدن دو پتل با زره و شمشیر شوالیه‌ها که در یک داستان حماسی و فانتزی نقش‌آفرینی می‌کند به خودی خود جذاب است.
هیچ‌کس انتظارش را نداشت که دیوید لاوری سراغ ساخت اقتباس از حماسه‌های این‌چنینی برود. ولی او ثابت کرده که اهل ریسک و غافلگیری است و تجربه‌های جدید موجب هراسش نمی‌شود و تا کنون ژانر‌های مختلف و متنوعی را تجربه کرده و موفق بوده.
تیموتی شالامی برای اولین بار در یک فیلم وس اندرسون بازی کرده و در کنار بازیگرانی، چون سیرشه رونان، تیلدا سویینتون، بیل موری و خیلی‌های دیگر ظاهر شده.
فیلم ساختاری اپیزودیک دارد و درباره‌ی تحریریه‌ی یک مجله‌ی آمریکایی است که در فرانسه ساکن شده‌اند و باید تصمیم بگیرند برای تجلیل از سردبیر درگذشته‌شان چه مقاله‌هایی را چاپ کنند. وس اندرسون هم از این موقعیت استفاده می‌کند تا داستان‌های مختلف را به تصویر بکشد.
استودیو پخش‌کننده‌ی فیلم هنوز برنامه‌ی اکران گزارش فرانسوی را برای سال ۲۰۲۱ قطعی نکرده، ولی احتمال می‌رود اولین نمایشش ماه جولای و در جشنواره‌ی کن باشد. هرچند برگزاری جشنواره‌ی کن هم هنوز قطعی نیست.
هوادارن لئوکس کاراکس بعد از فیلم عجیب و غیرمتعارف او «موتور‌های مقدس» (Holy Motors) ۹ سال صبر کردند تا او دوباره به دنیای سینما بازگردد و فیلمی بسازد. حالا با دو بازیگر درجه‌یک در نقش اصلی بازگشته و ماریون کوتیار و آدام درایور را کنار هم آورده تا قصه‌ای جدید تعریف کند.
ماریون کوتیار نقش یک خواننده‌ی سوپرانو مشهور را بازی می‌کند که زندگیش با به دنیا آمدن دخترش زیرورو می‌شود، دختری که با استعدادی خارق‌العاده به دنیا می‌آید. آدام درایور یکی دو سال پیش در «داستان ازدواج» (Marriage Story) بازی کرد و نامزد اسکار شد. ولی از آخرین باری که ماریون کوتیار درامی مهم بازی کرده باشد که مهارت‌های بازیگریش را به چالش بکشد مدتی می‌گذرد و هواداران این بازیگر منتظرند نتیجه‌ی کارش را ببینند.
کوتیار سال‌های اخیر فیلم‌های کم‌مایه و متوسطی مثل اقتباس سینمایی از بازی‌های «فرقه‌ی حشاشین» (Assassin’s Creed) و فیلم «متفقین» (Allied) بازی کرد و آنت فرصت خوبی خواهد بود تا دوباره به همه یادآوری کند چرا یکی از بهترین بازیگران حال حاضر دنیاست.
کوچه‌ی کابوس اولین فیلمی است که دل‌تورو بعد از فیلم اسکاری «شکل آب» (The Shape of Water) می‌سازد و اقتباسی است از رمانی به همین نام نوشته‌ی ویلیام لیندزی گریشام که سال ۱۹۴۶ منتشر شد.
این فیلم احتمالا پرستاره‌ترین فیلم دل‌تورو خواهد بود که چهره‌هایی مثل بردلی کوپر، کیت بلانشت، رونی مارا، تونی کولت، ران پرلمن، ریچارد جنکینز و ویلم دفو را در خودش جای داده. بردلی کوپر نقش مردی کلاه‌بردار را بازی می‌کند که عاشق یک زن روان‌شناس می‌شود، غافل از اینکه این زن خطرناک‌تر از خودش است. نقش این روان‌شناس پیچیده را کیت بلانشت بازی می‌کند و کاراکتر زن اغواگری که لایه‌های درونی مهیب و مرگبار دارد، بهترین موقعیت برای بازیگر درجه‌یکی مثل بلانشت است تا حسابی غوغا کند.
برنامه‌ی اکران کوچه‌ی کابوس برای سوم دسامبر چیده شده.
کارگردان «ترور جسی جیمز به دست رابرت فورد بزدل» (The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford) و «کشتار با لطافت» (Killing Them Softly) نزدیک یک دهه است که مشغول آماده‌سازی این پروژه بوده. درامی زندگی‌نامه‌ای درباره‌ی مرلین مونرو که بر اساس رمانی به همین نام و نوشته‌ی جویس کارول اوتس ساخته شده. در مقطعی بنا بود جسیکا چستین یا نائومی واتس نقش مونرو را بازی کند، اما سرانجام این فرصت نصیب ستاره‌ی نوظهرو و پرطرفدار این سال‌ها یعنی آنا دی آرماس شد تا خودش را محک بزند.
آنا دی آرماس با فیلم «چاقو‌های بی‌غلاف» (Knives Out) ساخته‌ی رایان جانسون حسابی خوش درخشید و در تازه‌ترین جیمز باند یعنی «زمانی برای مردن نیست» هم نقشی کلیدی دارد. به نظر زمانش رسیده تا او را در نقش اصلی یک فیلم مهم ببینیم تا مهارت‌هایش را به نمایش بگذارد، و بلوند به احتمال زیاد همین اتفاق را برایش رقم خواهد زد.
واکین فینیکس اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به خاطر «جوکر» (Joker) گرفت و بعد از آن معطل نماند و خیلی زود سراغ پروژه‌ی جاه‌طلبانه‌ی بعدیش رفت. در این فیلم واکین فینیکس نقش هنرمندی را بازی می‌کند که باید در یک سفر جاده‌ای مراقب خواهرزاده‌ی زیادی باهوشش باشد.
مایک میلز یکی از بااستعدادترین کارگردان‌های این سال‌هاست که مهارت چشم‌گیری در بازی گرفتن از ستاره‌ها دارد. مثلا نگاه کنید به اجرای خیره‌کننده‌ی کریستوفر پلامر فقید در «مبتدی‌ها» (Beginners) یا نقش‌آفرینی دلچسب آنت بنینگ در «زنان قرن بیستم» (۲۰ th Century Women). برای همین همکاریش با واکین فینیکسِ اسکارگرفته اتفاق هیجان‌انگیزی خواهد بود که انتظار ما را برای فصل جوایز بالا می‌برد.
اگر فیلم‌های مارول قرار است تا ۱۰۰ سال آینده هم ادامه داشته باشد، بهترین راه برای حفظ تنوع و جلب توجه سینمادوستان، استخدام کارگردان‌های مستقلی مثل کلویی ژائو است تا نگاهی تازه به آثار ابرقهرمانی تزریق کنند. فیلم‌های ژائو یعنی «آهنگ‌هایی که برادرم به من یاد داد» (Songs My Brothers Taught Me)، «سوارکار» (Rider) و سرزمین آواره‌ها درام‌های مبتنی بر شخصیت بودند و با عمیق شدن در زندگی و درونیات کاراکتر‌های داستان، مخاطب را متأثر می‌کردند. پس به احتمال زیاد فیلمی که در جهان سینمایی مارول ساخته یعنی جاودانگان، شخصیت‌پردازی خوبی خواهد داشت و یکی از اصیل‌ترین پروژه‌های ابرقهرمانی خواهد بود.
ترکیب بازیگران فیلم واقعا تحسین برانگیز است (ریچارد مدن، جما چن، سلما هایک)، ولی شاید بازیگری که بیشتر از همه مشتاق دیدنش هستیم، آنجلینا جولی است و تماشای او که با هدایت کارگردانی مثل کلویی ژائو وارد دنیای ابرقهرمان‌ها شده، سینمادوستان زیادی را ذوق‌زده خواهد کرد.
تایکا وایتیتی اسکار بهترین فیلم‌نامه را به خاطر جوجو ربیت دریافت کرد و فیلم بعدیش قرار بود سال بعد اکران شود که مصادف شد با پاندمی کرونا و مثل خیلی پروژه‌های دیگر به تعویق افتاد. فیلم بر اساس مستندی با همین نام ساخته شده و ماجرای یک تیم فوتبال را روایت می‌کند که ضعیف‌ترین تیم جهان شناخته می‌شود و با این حال اعضایش سعی می‌کنند وارد رقابت‌های جام جهانی ۲۰۱۴ شوند.
مایکل فسبندر نقش مربی این تیم را بازی می‌کند و حضور در فیلمی از تایکا وایتیتی، که روحیه‌ای شوخ و شنگ دارد و حال‌وهوای فیلم‌هایش تلفیقی از احساسات عمیق و سرخوشی‌های پرهیجان است، تجربه‌ای تازه در مسیر حرفه‌ایش به حساب می‌آید.
این فیلمساز اهل کره جنوبی با ساخت فیلم «کلمبوس» (Columbus) یکی از جذاب‌ترین تجربیات سینمایی دهه‌ی ۲۰۱۰ را رقم زد و حالا قرار است با فیلم جدیدی به سینما بازگردد. این فیلم که اقتباسی است از داستان کوتاه «خداحافظی با یانگ» (Saying Goodbye to Yang) نوشته‌ی الکساندر واینستاین، یک علمی تخیلی گرم و صمیمانه درباره‌ی پدر و دختری است که سعی دارند به خانواده‌ای از رُبات‌ها کمک کنند و یکی از اعضایشان را که از کار افتاده راه بیندازند.
حضور در فیلمی به کارگردانی ریدلی اسکات آرزوی هر بازیگری است، و حالا این فرصت نصیب آدام درایور شده تا در کنار ستارگانی، چون مت دیمون، بن افلک و جودی کومر برای این کارگردان بزرگ بازی کند.
فیلم ماجرای دوئل بین یک شوالیه‌ی نورمن و یک ملازم را روایت می‌کند که به تجاوز همسر شوالیه متهم شده.
برنامه‌ی اکران آخرین دوئل برای ۱۵ اکتبر چیده شده.
آدرین لین، مغز متفکر پشت درام‌های روان‌شناختی مثل «جذابیت مرگبار» (Fatal Attraction) و «بی‌وفا» (Unfaithful) بعد از ۱۹ سال دوری از سینما دوباره با فیلم آب عمیق بازگشته. این فیلم با بازی بن افلک و آنا دی آرماس ماجرای زن و شوهری را روایت می‌کند که دیگر عشقی نسبت به هم ندارند و سعی می‌کنند با طراحی بازی‌های روانی، یکدیگر را آزار دهند. بازی‌های خطرناکی که منجر به مرگ اطرافیان‌شان می‌شود.
همکاری با لین تجربه‌ی جدیدی برای بن افلک خواهد بود و حضورش در کنار آنا دی آرماس جذابیت فیلم را دوچندان کرده.
منبع: IndieWire
