دیدارنیوز ـ آرش راهبر: در این روزها که خداحافظی بیشتر به زبان می‌آید تا سلام و دوستی در منتهای دوری است، وداع با یک نام آشنا نیز شکل و شمایل دیگر به خود گرفته است. نادر دست‌نشان بازیکن اسبق و مربی نام‌آور فوتبال ایران هم پس از درگیری سخت با کرونا، نهایتا تسلیم شد و به دوردست‌ها سفر کرد.
آقا نادر، چپ‌پای دوست‌داشتنی قائمشهر، فرزند راستین تیم نساجی و مهم‌ترین محصول مازندرانی فوتبال در ۴۰ سال اخیر، سرانجام در ۶۲ سالگی عشق بزرگ زندگی‌اش را تنها گذاشت و رفت. سرنوشت او این بود که نه در کشتی، بلکه در فوتبال و باشگاه نساجی متعلق به کارخانجات نساجی مازندران گل کند و پر و بال بگیرد.
فالوئر‌های قدیمی فوتبال در دهه ۶۰ خوب یادشان هست که بازیکن ترکه‌ای و شوتزن نساجی چه کاشته‌های عالی و چه گل‌های غافلگیرکننده‌ای می‌زد. نادر حتی بهتر از آقا رحیم دست‌نشان بود برای تیم استان مازندران در لیگ قدس. دو برادر سمبل باشگاه نساجی بودند که کارخانه‌اش آن روزها در اوج بود.
در دهه ۷۰، اما کارخانجات عریض و طویل نساجی را موریانه بی‌تدبیری خورد و تیم فوتبالش که پر از مازنی‌های بااستعداد بود نیز از جنب و جوش افتاد. بهترین‌های مازندران رفتند به استقلال و پرسپولیس و تیم‌های دیگر و هوادارن فوتبال هم ماندند معطل که با سکو‌های خالی ورزشگاه چه کنند.
آقا نادر اما همچنان عاشق و مغموم، فوتبال را دنبال کرد و رفت دنبال مربی‌گری. دور ایران را زد تا شد مربی درجه یک و متخصص بالا بردن تیم‌های ضعیف. استاد لیگ یک بود و یک روزی هم دوباره به نساجی برگشت تا دین خود را به تیم اول و آخرش ادا کند.
دست‌نشان شمال تا جنوب کشور را برای کار کردن با جوانان آینده‌دار زیرپا گذاشت و روزهای تیره و روشن بسیاری را به چشم خود دید. ماشین‌سازی تبریز را زنده کرد، پگاه گیلان را تا فینال جام حذفی بالا برد و چهار تیم مس کرمان، استیل‌آذین، نفت تهران و نفت آبادان را از دسته یک به لیگ برتر آورد. حتی در سخت‌ترین و تیره‌ترین روزهای مربی‌گری هم ناامید نشد تا همه ایران دوستش بدارند.
حالا آقا نادر دست‌نشان در دوردست، نشان این دوستی بزرگ و عظیم را در سینه هواداران فوتبال ایران می‌بیند.
آرام بخواب مرد نا‌آرام و بیقرار فوتبال...
شاگردانت نام تو را تا ابد زمزمه خواهند کرد...
