دیدارنیوز ـ پرسش پاسخ این رسانه با حمزه غالبی را در ادامه می خوانید:
آقای تاجزاده در مناظره‌ی انصاف نیوز درباره‌ی رئیس جمهور نظامی گفت آمدن گزینه نظامی دستاورد‌های انقلاب را به باد خواهد داد و آقای زیدآبادی می‌گوید با توجه به اینکه بسیاری از نهاد‌ها در اختیار نظامی‌ها قرار گرفته ریاست جمهوری هم به آن‌ها واگذار شود. نظر شما در اینباره چیست؟
غالبی: به نظر من دوگانه‌ی نظامی-غیرنظامی دوگانه‌ی غیر واقعی است. الان آقای روحانی آدم امنیتی بود و آقای احمدی نژاد آدم دانشگاهی. نه آن امنیتی بودن متغیر تعیین کننده‌ای بود و نه دانشگاهی بودن احمدی نژاد. آقا خاتمی روحانی بود و آقای زواره‌ای حقوق دان و غیر روحانی. حالا مساله روحانی و غیر روحانی بودن بود. آنجایی نظامی بودن خطرناک است که نهاد نظامی قدرت اجرایی را برعهده بگیرد. شبیه وضعیت مصر. حالا قبلاً طرف نظامی بوده یا نبوده اینقدر مساله‌ی مهمی نیست. اصل ماجرا این است که چه جهت کلی برای حل مسائل اصلی کشور دارد و چه تیمی او را برای این کار همراهی می‌کنند
با توجه به شرایط کنونی، آمدن گزینه نظامی چه پیامد‌های مثبت و منفی برای کشور خواهد داشت؟
همانطور که گفتم سابقه نظامی هیچ چیز خاصی را نشان نمی‌دهد و در شرایط عادی هیچ چیز مثبت یا منفی‌ای ندارد.
در انتخابات اسفند سال گذشته، درصد خیلی کمی از مردم در انتخابات شرکت کردند. آمدن گزینه نظامی در انتخابات سال آینده چه تاثیری بر میزان مشارکت در انتخابات خواهد داشت؟
چیزی که تأثیرگذار است این است که عقل معاش مردم به این نتیجه برسدگزینه‌هایی در انتخابات وجود دارند که با راه‌های متفاوت از رقیب، کشور را اداره و نمایندگی می‌کنند و با رأی متفاوت کشور متفاوت اداره خواهد شد. نظامی یا غیر نظامی هیچ اهمیتی ندارد.
آقای زیدآبادی در مناظره گفت حضور نظامی‌ها باعث می‌شود آن‌ها در برابر تصمیم‌گیری‌ها پاسخگو باشند. تحلیل شما چیست؟
خوب که چی؟ حالا اینکه کی مسئولیت قبول می‌کند یا نمی‌کند چه مشکلی را حل می‌کند. اصل این دوگانه خودش از مشکلات کشور است. الان باید بحث کرد که مثلاً کسری بودجه را چکار خواهیم کرد. به چاپ اسکناس ادامه بدهیم و در نتیجه تداوم تورم داشته باشیم یا هزینه‌های دولت را پایین بیاوریم که می‌شود چیزی مثل افزایش قیمت بنزین که عوارضش را دیدیم. راه حلی وجود ندارد که عوارض نداشته باشد. الان باید بحث‌های انتخابات ریاست جمهوری را برد سر مسائل واقعی کشور تا مردم خودشان واقعاً بین این راه حل‌ها -که هر کدامش عوارضی دارد- یکی را انتخاب کنند
بسیاری ار تحلیلگران می‌گویند اگر نظامی‌ها می‌خواهند در انتخابات شرکت کنند باید لباس نظامی خود را در آورده و با لباس معمولی وارد انتخابات شوند. از نظر شما فرق میان کاندیدای نظامی با لباس با کاندیدای نظامی بدون لباس درچیست؟
لباس هیچ اهمیتی ندارد. اصل، برنامه‌ی اداره‌ی کشور است. نمی‌توانیم نفت بفروشیم. درآمد کشور ۵ برابر کم شده است. الان بحث می‌کنیم که رئیس جمهوری چه لباسی بپوشد؟ از این بحث بی‌ربط‌تر نداریم. این‌ها بحث‌های حیدری-نعمتی است. مگر آقای خاتمی که رئیس جمهور شدن لباس روحانیتش را درآورد.
آیا حضور گزینه نظامی در نهاد ریاست جمهوری می‌تواند در سطح دیپلماسی و ایجاد روابط دیپلماتیک با کشور‌ها و همچنین مذاکره با آمریکا موفق باشد یا خیر؟
سرنوشت مداکره و توافق با آمریکا بسته به موازنه‌ی قواست. موازنه قوا هم با میزان تأثیر تحریم‌های اقتصادی و توان دفاعی کشور تعیین می‌شود. اصل این موازنه قوا با اینکه طرف نظامی هست یا نیست تغییر نمی‌کند. اگر انتخابات باعث شود کشور بهتر اداره شود جوری که اثر تحریم اقتصادی کمتر محسوس باشد و توان دفاعی کشور بالاتر رود، مذاکره با آمریکا تسهیل می‌شود اگر نه سخت می‌شود. حالا اینکه قبلاً طرف آخوند بوده یا نظامی یا دانشگاهی یا روزنامه‌نگار یا استاد اقتصاد تأثیر بشدت فرعی دارد.
حضور قالیباف در مجلس با سابقه نظامی، چگونه است؛ اساسا گزینه نظامی تا به امروز هیچ دستاورد مثبتی در صحنه سیاسی کشور داشته یا نداشته است؟
اولاً اینکه آقای قالیباف سابقه رزمندگی دارد و وقتی می‌خواسته وارد سیاست بشود از سازمان نظامی خودش خارج شده است و این چیز مثبت و قابل تقدیری است. حضور آقای قالیباف در مجلس دستاورد ویژه‌ای ندارد، اما این بخاطر نظامی بودن یا نبود ایشان نیست. مثلاً الان حداد عادل -استاد ادبیات- رئیس مجلس بود اوضاع خیلی بهتر بود؟
اگر موافق حضور نظامی‌ها در انتخابات هستید، از نظر شما کدام گزینه نظامی می‌تواند نسبت به سایر گزینه‌ها مطلوب‌تر و کارآمدتر باشد؟ اصولا تحلیلتان از گزینه‌های مطرح نظامی برای انتخابات آینده چیست؟
هماهنطور که گفتم اهمیتی ندارد طرف قبلا نظامی بوده یا نبوده که البته اگر رزمنده بوده و برای کشور جنگیده و از سازمان نظامی برای فعالیت سیاسی خارج شده که حتماً چیزی مثبتی هم هست. اما نکته اینکه الان اگر تحریم‌ها ادامه پیدا کند ۱۰ ملیارد دلار ارز ضرور برای تأمین کالا‌های ضروری کشور را چطوری می‌خواهیم تأمین کنیم؟ با بودجه‌ی سوبسید بنزین می‌خواهیم چکار کنیم؟ سرنوشت کسری بودجه چه می‌شود؟ چطور شکاف‌های اجتماعی در جامعه را می‌خواهیم ترمیم کنیم؟ چطور این اختلاف طبقاتی عظیمی که بخاطر بحران ارزی و تورم ایجاد شده را می‌خواهیم کاهش دهیم؟ این سؤال است.
برخی از تحلیلگران می‌گویند سواد سیاسی تعدادی از نظامی‌ها کم نیست؛ لزوما دانش سیاسی افراد نظامی می‌تواند اثرگذار باشد یا خیر؟
مهم‌ترین توانایی نامزد ریاست جمهوری، توانایی نمایندگی مطالبات مردم از یک طرف و توان بسیج نخبگان برای حل آن مشکلات است، کسی لازم نیست خودش همه چیز را بلد باشد. اصلاً اگر نامزدی این ادعا کند شخصاً قرار با سواد تشخیص خودم همه چیز را اداره کنم چیز خطرناکی است.
چرا در موضوع گزینه نظامی، بیشتر از گزینه‌هایی صحبت می‌شود که دارای کارنامه فعالیت در سپاه هستند. چرا از ارتش صحبتی نمی‌شود؟
چون سپاه تو سیاست دخالت می‌کرده است. یک بخشی هم انتخاب شما اصحاب رسانه است. الان بجای اینکه سؤال بپرسیم که مثل نامزد‌های مختلف مثلاً نظرشان در مورد حداقل حقوق کارگر چیزی بحث راه انداختیم طرف باید لباسش را عوض کند یا خیر.
به کانال تلگرامی دیدارنیوز بپیوندید
به صفحه اینستاگرام دیدارنیوز بپیوندید
به گروه واتساپی دیدارنیوز بپیوندید
