تقاطع معضل‌های گوناگون؛ کودکان و خیابان‌های نا‌امن

دیدارنیوز ـ آزاده محمدیان*: در روز‌های اخیر، ویدئویی در فضای مجازی در حال هم‌رسانیست که احساسات بسیاری را جریحه‌دار کرده و مورد اعتراض کاربران واقع شده است. در این ویدئو، مردی که سوار بر اتومبیل است، در حال فیلم‌برداری از دو کودک کار است و از آن‌ها می‌خواهد تا شلوارشان را پایین کشیده و آلت جنسی خود را به آنان و در مقابل دوربین نشان دهند.

طبق قانون حمایت از اطفال و نوجوانان که در تاریخ بیست و سوم اردیبهشت سال جاری (۱۳۹۹) در مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ بیست و دوم خرداد نود و نه از سوی رئیس جمهور ابلاغ گردید، «هرگونه استفاده از طفل و نوجوان برای تهیه، تولید، توزیع، تکثیر، نمایش، فروش و نگهداری آثار سمعی و بصری مستهجن یا مبتذل، حسب مورد، مشمول حکم میانگین حداقل و حداکثر مجازات مقرر در قانون مربوطه می‌شود.»

هم‌چنین بر اساس بند ۵ از ماده‌ ۱۰ همین قانون، «هرگونه بهره‌کشی جنسی از طفل و نوجوان از طریق عرضه، در اختیار گرفتن، وادار یا اجیرکردن برای هرزه‌نگاری یا سوء‌استفاده‌ جنسی مشمول مجازات حبس درجه پنج قانون مجازات اسلامی خواهد بود.»

بنا بر قانون فوق‌الذکر، تمامی دستگاه‌ها و نهاد‌های زیر، موظف به همکاری در راستای تحقق اهداف این قانون می‌باشند:
سازمان بهزیستی کشور، نیروی انتظامی، سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، وزارت کشور، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت آموزش و پرورش، سازمان صداوسیما.

هم‌چنین در ماده‌ ۳۱ این قانون ذکر شده است که «تمام جرائم موضوع این قانون، جنبه‌ عمومی داشته و بدون شکایت شاکی خصوصی قابل تعقیب می‌باشد و در صورت گذشت شاکی خصوصی تعقیب موقوف نخواهد شد.»

به موجب این ماده، تمامی اشخاص جامعه می‌توانند گزارش‌دهنده‌ موارد کودک‌آزاری بوده و مطالبه‌گر رسیدگی به آن از جانب تمام نهاد‌ها و سازمان‌های مرتبط باشند.

در چنین شرایطی و در صورت مشاهده‌ هرگونه کودک‌آزاری، می‌توان با شماره‌گیری ۱۱۰، مورد را به پلیس گزارش کرده و یا با شماره‌گیری ۱۲۳، اورژانس اجتماعی بهزیستی را از کودک‌آزاری رخ‌داده مطلع ساخت. هم‌چنین می‌توان با مراجعه‌ حضوری به دفاتر پلیس اطفال مستقر در کلانتری‌ها، ثبت گزارش نموده و مطالبه‌گر پیگیری و رسیدگی آنان به موضوع بود.

هر روزه شاهد تضییع حقوق کودکان و آزار آنان به اشکال گوناگون هستیم. هر روز و با رخ‌دادن اتفاقات ناگوار و شرایط جاری همیشگی، جای خالی فرهنگ‌سازی و قانونی کامل و جامع و هم‌چنین اجرای مسئولانه و بی‌نقص قانون‌های موجود، آشکار و آشکارتر شده و نگرانی‌ها درباره‌ وضعیت کودکان را دامن می‌زند. معضل کارِ کودکان، به خودی خود امریست که چنان مورد بی‌توجهی قرار گرفته که تبدیل به موضوعی "عادی" شده است. معضلی که بسیار عمیق و ریشه‌دار است. حال در این میان، هنگامی که این کودکان، مورد آزار جنسی نیز قرار می‌گیرند، تقاطع این معضل‌ها و محدودیت‌ها، شرایط اسف‌بار موجود را بیش از پیش عیان کرده و وخامت اوضاع را نشان می‌دهد.

به هر روی در حال حاضر، راهی که برای ما مشاهده‌گران آزار در راستای کوشش برای از بین بردن این معضل و نقض آشکار حقوق کودکان وجود دارد، مطالبه‌گری مستمر و آگاهانه است. مطالبه‌گری تا رسیدن به هدف؛ ساختن فضایی امن‌تر برای کودکان و به رسمیت شناختن تمامی حقوق آن‌ها.

اما آنان که در رأس قدرتند و قانون‌گذار و مجری آن، راهشان در حل این بحران‌ها، مشخص بوده و تنها کافیست مسئولانه وظایفشان را مرور کنند.
 

*بازیگر و کارگردان