محمدمهدی جعفری، استاد نهج‌البلاغه و دین پژوه و از شاگردان مرحوم استاد طالقانی است، کسی که طی سال‌هایی که عمر خود را وقف پژوهش دینی و مبارزه سیاسی کرده است، با بسیاری از چهره‌های برجسته حوزه نواندیشی دینی آشنا شده است. با این حال، اما او برای مرحوم دکتر فیرحی جایگاه ویژه‌ای قائل است و معتقد است که او در رأس یک مکتب فقه سیاسی علمی است.
دیدارنیوز ـ سرویس سیاسی: جعفری می‌گوید: «مرحوم دکتر فیرحی نگاه نویی به فقه و به خصوص فقه سیاسی داشت و بسیار عمیق می‌اندیشید و در واقع آن نقطه عطفی که در هر دوره‌ای در علوم انسانی رخ می‌دهد، در حوزه علوم دینی به وسیله ایشان ابلاغ شد. این طرز تفکر را دیگرانی هم داشتند، ولی ایشان با تسلطی که هم بر فقه سنتی داشت و هم بر علوم سیاسی و اصلاً آگاه به مسائل جهان بود و بر مسائل سیاسی و علمی تسلط داشت، توانست نگاه جدیدی به فقه و به خصوص فقه سیاسی داشته باشد و یک مکتب جدیدی ایجاد کند. باید ایشان را در رأس این مکتب فقه سیاسی عملی بدانیم، چیزی که ما امروز به آن نیاز داریم و باید آن را دنبال کنیم.»
جعفری، فیرحی را استادی ارزنده می‌داند و معتقد است کسانی از بین شاگردان او فعال خواهند شد و آرای او را تکمیل خواهند کرد. او می‌گوید: «بنده به شکل کامل بر افکار همه افراد احاطه ندارم. برای اینکه با آرای اندیشمندان آشنا بشویم باید ابتدا آثار آن‌ها منتشر شود و از آن طریق متفکر را بشناسیم و ببینیم آیا کسی هست که بتواند راه و مسیر دکتر فیرحی را ادامه دهد؟ من، اما از شاگردانشان شنیده‌ام که دکتر فیرحی بسیار خوب و عمیق و عالی درس می‌داد و بسیار شخص متواضعی بود و خضوع علمی فراوانی داشت لذا مسلماً شاگردانی تربیت کرده است که بتوانند فکر او را ادامه دهند، هرچند هیچ کس دیگری فیرحی نمی‌شود. به هر حال امیدواریم که کسانی این راه را ادامه بدهند و افکار ایشان را که تازه آغاز شده بود به کمال برسانند.»
جعفری خاطره‌ای از مواجهه شخصی و ملاقاتش با داوود فیرحی هم گفت و ادامه داد: «چند سال پیش همایشی بود در نجف اشرف به نام همایش غدیر که از من دعوت شده بود و در آنجا حضور داشتم و دکتر فیرحی هم بودند و حدود یک هفته در خدمتشان بودیم. به جز در خود همایش که مقاله‌ای را ارائه کردند و بسیار مقاله آموزنده‌ای بود، اما در سایر نشست‌هایی که داشتیم و حتی سر میز غذا، بحث‌هایی که می‌کرد بسیار بسیار جالب بود. می‌دانست که من در مورد نهج‌البلاغه مطالعاتی دارم و برای همین در رابطه با حکومت در نهج‌البلاغه صحبت می‌کرد و من ایشان را انسانی بسیار بسیار عمیق دیدم که واقعاً در نگاه اول و در نخستین برخورد همه را جذب می‌کرد. صحبت دیگرمان در رابطه با همان کتاب تنبیه الامه و تنزیه المله مرحوم نائینی بود که آیت‌الله طالقانی هم مقدمه‌ای بر آن نوشته بودند و مرحوم دکتر فیرحی هم با نگاه نویی به آن کتاب پرداخته بودند و حکومت اسلامی را بررسی کرده بودند که بسیار بسیار نگاه خوبی بود. من سال گذشته با ایشان تماس گرفتم تا برای همایش آیت‌الله طالقانی و زمانه ما شرکت کنند و مقاله‌ای بنویسند، اما متأسفانه به دلیل بیماری خانم‌شان نتوانستند و ما از وجودشان محروم شدیم.»
