زید آبادی: بایدن و ترامپ برای ما فرقی ندارد!

دیدارنیوز: در جریان شمارش آراء و اعلام نتایج تدریجی انتخابات آمریکا، احمد زیدآبادی تحلیلگر سیاسی نیز در تحریریه دیدار حضور پیدا کرد. خلاصه نخستین بخش از گفت‌وگوی ما با دکتر زیدآبادی در پی می‌آید.

احمد زیدآبادی درباره اینکه چطور انتخابات آمریکا را دنبال کرده و آیا شگفتی خاصی در این دوره مشاهده کرده، گفت:«نتایج را به صورت کلی دنبال کردم نه جزئی و نکته‌ای که به نظرم در میان رنگ‌های آبی و قرمز نقشه آمریکا دیدم این بود که به نظرم نظرسنجی‌ها ارزش علمی خود را از دست داده‌اند. تفاوت زیادی بین نظرسنجی‌ها و نتیجه آراء وجود دارد. اگر به جای این همه هزینه از مردم ایران در مورد شانس دو نامزد می‌پرسیدند نتیجه بهتری می‌گرفتند! به هر حال در ایران شانس ترامپ را بیشتر از بایدن می‌دانستند. معلوم می‌شود در آمریکا بخش بزرگی از مردم، جریان اصلی و نهادهای تلویزیونی و مطبوعات را محرم خود نمی‌دانند که جواب صادقانه بدهند.»

بخش اول گفتگوی دیدار با احمد زیدآبادی

شانس ترامپ بالقوه بیشتر است

زیدآبادی درباره شانس دو نامزد گفت:«با اینکه هنوز رای‌های شمارش‌نشده زیادی باقی مانده و آراء پستی پراکنده هم هست اما احتمال پیروزی ترامپ بیشتر است. حتی اگر ترامپ ببازد هم با اختلاف بسیار کمی با بایدن خواهد بود و این، نظرسنجی‌ها را باطل می‌کند.»

برای ما ترامپ و بایدن فرقی ندارند

اینکه در صورت پیروزی هر یک از طرفین چه سرنوشتی در انتظار ایران است سوال مهمی است که زیدآبادی چنین پاسخ گفته است:«این سوالی است که زیاد پرسیده می‌شود. پاسخ من هم این بوده که هر دو نامزد در یک چهارچوب با ایران رفتار خواهند کرد. ترامپ تا مرز مذاکره فشارش را ادامه خواهد داد و اگر بایدن بیاید هم استراتژی کلانش چندان فرقی نخواهد کرد. بایدن فقط دیپلماتیک‌تر حرف می‌زند و ترامپ بی‌پروا و بی‌نزاکت. ایران به ناچار باید وارد مذاکره شود و به توافق فکر کند و اگر بایدن باشد که احتمالا موضوع حقوق بشر را هم به مسائل ایران اضافه می‌کند.»

سرنوشت برجام

زیدآبادی درباره عاقبت فرجام نیز گفت:«ترامپ که برجام را رد کرده اما بایدن احتمالا برجام را صرفا برای استارت کار نگه‌می‌دارد اما احتمالا آن را بسط خواهد داد. احتمالا از ایران خواهد خواست که از گام‌هایی که برای نقض برجام برداشته عقب‌نشینی کند. بعید است که تحریم‌ها کاهش پیدا کند یا لغو شود. البته ممکن است برخی از منابع مالی ایران برای دارو یا مواد غذایی گشایش پیدا کند. تحلیل آنها این است که اگر فشار از روی ایران برداشته شود، ایران حاضر به مذاکره نخواهد شد.»

ایران با کره‌شمالی متفاوت است

از نگاه برخی ممکن است مذاکره آمریکا با ایران مثل مذاکره با کره‌شمالی بی‌نتیجه شود. زیدآبادی در این مورد نیز گفت:« وضعیت کره شمالی با ایران در هیچ زمینه‌ای قابل مقایسه نیست. کره شمالی یک نظام توتالیتر کمونیست استکه هیچ کس از درون آن خبر ندارد. از وقتی هم که سراغ سلاح هسته‌ای رفت تحریم کامل شد خیلی قبل از ترامپ. ترامپ در مذاکره با رهبر کره شمالی بیشتر دلجویی شخصی کرد با این دید که انگار یک جور روانشناسی کودکانه را در پیش گرفته بود تا شاید دل کودک درون کیم جونگ اون را به دست بیاورد. در آن مذاکره چیزی از دست نرفت ضمن اینکه روند رو به تخاصم دو کشور تعلیق شد و یک جوری جلوی جنگ را گرفت.» زیدآبادی معتقد است که اگر علت فشارهای تحریم به صورت عینی از بین بروند هر آدم عاقل یا حتی نیمه دیوانه‌ای فشار را برمی‌دارد. اگر اراده‌ای باشد برای آنکه مشکلات به صورت همه‌جانبه حل شود دلیلی نیست که آمریکا، ایران و کره شمالی را استثناء کند.

ائتلاف با چین

آیا تمایل ایران برای همکاری و مراوده با چین می‌تواند حاشیه امنی برای ایران نسبت به آمریکا ایجاد کند و به این ترتیب آمریکا را از معادلات جهانی‌اش حذف کند، سوال بعدی است. زیدآبادی در این مورد گفت:«اگر چین قرار بود یا علاقه داشت که به خاطر ایران با آمریکا درگیر شود تا به حال این اتفاق افتاده بود. چین حتی به کره شمالی که به صورت سنتی متحد اوست کمکی در این سال‌ها نکرده. در ایران البته نسبت به تحولی که در دنیا در مورد برآمدن چین و رقابت آن با آمریکا رخ داده توهمی وجود دارد که بیشتر نیاز به روانشناسی کودکانه دارد. همه آدم‌ها در شرایط فشارزیاد، یک راه دیگر را متصور می‌شوند که حقیقت ندارد. چین نمی‌خواهد دنیا را دوقطبی کند یا یارگیری کند یا جنگ سرد یا جنگ گرم راه بیندازد. رقابت چین با آمریکا حساب شده است و متکی به حقوق بین‌المللی.

چین دنبال تنش‌زدایی است و اتفاقا آمریکا دنبال تنش‌آفرینی است و چین با ملایمت جواب می‌دهد. اگر این دو کشور اتمی دنبال درگیری باشند که جنگ جهانی تکرار می‌شود. ایران هم آنقدر اهمیت ندارد که دو طرف بخواهند در مورد آن وارد درگیری شوند. ضمن آنکه مراودات چین با کشورهای خاورمیانه از عربستان و امارات گرفته تا اسرائیل خیلی بالاست. چه دلیلی دارد که بیایند جانب ابران را بگیرند به قیمت خشم کشورهای منطقه. حتی طرحی که در سازمان ملل مطرح شد مبنی بر اینکه ایران با طرف‌های ذی‌ربط در مورد هسته‌ای بنشیند و جداگانه مذاکره کند نیز سنگین‌تر از پیشنهاد آمریکا است. ایران اگر بخواهد نظر چین را جلب کند که حل کردن مشکالات با آمریکا ساده‌تر است. حتی روس‌ها نیز آنقدر توانایی اقتصادی ندارند که ایران را حمایت کنند.»