دیدارنیوز ـ آرش راهبر: یکشنبه اخیر روز مهمی در عالم ورزش بود. در این روز تاریخی، سه ورزشکار مشهور جهان توانستند به رکورد‌های فرابشری دست پیدا کنند. لوئیس همیلتون انگلیسی در فرمول یک توانست به نود و یکمین پیروزی در گرند‌پری‌ها دست یابد و با رکورد شوماخر افسانه‌ای مساوی کند، رافائل نادال اسپانیایی نیز با برتری خیره‌کننده در مقابل جوکوویچ در فینال رولان گاروس به بیستمین قهرمانی خود در گرند اسلم‌ها دست یافت و در آمریکا نیز لبرون جیمز غول هیجان‌انگیز لس‌آنجلس لیکرز چهارمین قهرمانی خود را در مسابقات NBA جشن گرفت.
دو چهره نخست البته در ورزش انفرادی به رکورد‌های افسانه‌ای دست پیدا کردند در حالی که لبرون جیمز در هیات بازیکن برتر یک تیم توانست به چهارمین قهرمانی زندگی‌اش دست پیدا کند. از نگاه بسیاری از رسانه‌های ورزشی، این ماجرا اعتبار ویژه‌ای برای لبرون جیمز به همراه آورده از این رو که قهرمانی او در پی یک فصل بازی فشرده و سخت، آن هم در دوران شیوع ویروس کرونا به دست آمده است.
حالا این سوال مطرح می‌شود که آیا لبرون جیمز را می‌توان با اسطوره بسکتبال یعنی مایکل جردن همسنگ قلمداد کرد؟ کارشناسان ورزشی معتقدند بدون شک و تردید لبرون جیمز بهترین بازیکن لیگ ملی بسکتبال آمریکا در دهه اخیر بوده است، اما آیا این موضوع را می‌توان به منزله ورود او به قلمرو مایکل جردن کبیر باشد؟ برخی به دنبال پاسخ این سوال هستند که غول ۲۰۵ سانتی‌متری متولد آکرون را می‌توان بهترین بسکتبالیست تاریخ معرفی کرد؟
لبرون جیمز در حالی چهارمین انگشتر قهرمانی در NBA را به دست کرده که قبلا با کلیولند کاوالیرز و میامی هیت (۲ بار) توانسته به این افتخار نائل شود. در مقابل مایکل جردن با یک تیم یعنی شیکاگو بولز افسانه‌ای در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ توانسته ۶ بار قهرمان شود که واقعا دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد. گرچه در مقام قضاوت بین دو نفر، آمار و اعداد می‌توانند نقش مهمی ایفا کنند، اما از نگاه برخی از کارشناسان مقایسه لبرون جیمز و مایکل جردن چندان عاقلانه به نظر نمی‌آید و این قضیه چیزی شبیه به مقایسه لیونل مسی و کریس رونالدو نیست؛ به هر حال جیمز و جردن متعلق به دو عصر متفاوت هستند.
از سوی دیگر برخی معتقدند که یکی از دلایل بی، چون و چرای درخشش جردن در شیکاگو بولز، همراهی بازیکنانی مثل اسکاتی پیپن، دنیس رادمن و هوریس گرانت بود. جردن از نظر تکنیک، شور و انگیزه، تمرکز و میل به پیروزی، سرآمد دوران خود بود. با این حال او یک تمام‌کننده عالی بود و این کار را به بهترین شکا انجام می‌داد و امتیاز می‌گرفت.
در عوض برخی کارشناسان معتقدند که لبرون جیمز فراتر از یک بازیکن در همه تیم‌هایی که در آن‌ها بازی کرده، بوده و همه‌کاره زمین محسوب می‌شده است. جیمز با سه تیم موفق به کسب قهرمانی شده و این یعنی داشتن لبرون برای یک تیم به معنی قهرمانی است در حالی که مایکل جردن در تیم دیگری غیر از شیکاگو نتوانست به قهرمانی برسد. از نگاه عده‌ای اگر شیکاگو بولز در روز‌های اوج خود نیز در برابر گلدن‌استیت امروز با بازیکنانی مثل استیو کِر قرار می‌فت احتمالا بازنده می‌شد.
اگر جردن یک ماشین بی‌رحم گلزنی بود، اما لبرون جیمز یک رهبر تمام‌عیار در زمین است. جیمز توانسته با سه مربی متفاوت قهرمانی به دست بیاورد در حالی که هر سه مربی او قبل از همکاری با لبرون، نتوانسته بودند قهرمان شوند. لبرون جیمز یک رکورد دیوانه‌کننده هم دارد و آن اینکه او با سه تیم مختلف توانسته در بازی فینال عنوان باارزش‌ترین بازیکن (MVP) را به دست آورد، رکوردی بی‌نظیر در تاریخ.
ایزیا توماس مربی مشهور NBA معتقد است که لبرون جیمز کامل‌ترین بازیکن تاریخ است. اگرچه توماس از جردن متنفر است، اما به گمان بسیاری در این مورد راست می‌گوید. گرچه جیمز به اندازه جردن گل نزده، اما از او خلاق‌تر بوده و بازیساز قوی‌تر و ریباندر بهتری بوده است.
با این اوصاف به وقت صدور حکم انگار هیچ کس نمی‌تواند رای قاطعی در این مورد صادر کند. در هر حال کمتر کسی می‌تواند برتری محسوسی در یکی از این دو نفر پیدا کند و انگار همانطور که هر دو بازیکن با شماره مشابه ۲۳ در دوران حرفه‌ای خود در میدان حاضر شده‌اند، کاملا شانه به شانه هم در قضاوت افراد حرکت کرده و به نوعی برابر هستند. با این حال لبرون جیمز ۳۵ ساله هنوز فرصت بازی کردن دارد و ممکن است تا چند سال آینده کفه ترازو را اندکی به سود خود سنگین کند.
