مرگ اسطوره دنیای راک

 

این هنرمند (زادهٔ ۲۶ ژانویه ۱۹۵۵–درگذشته ۶ اکتبر ۲۰۲۰) آهنگ‌ساز و گیتاریست هلندی بود.

 

پدرش ژان ون هیلن نوازنده ساکسفون و کلارینت بود و مادرش یوژنیا تبار اندونزیایی داشت. نام کامل اِدی، ادوارد لودویگ ون هیلن است که بخش میانی آن برگرفته از اسم لودویگ وان بتهوون است. خود ون هیلن نیز بعد‌ها این رویه نام‌گذاری را ادامه داد و زمانی که صاحب فرزند پسری شد او را ولفگانگ نام گذارد (برگرفته از نام ولفگانگ آمادئوس موتزارت).

 

در اوایل دهه ۶۰ میلادی خانواده‌اش به آمریکا مهاجرت کردند و در پاسادینای کالیفرنیا اقامت گزیدند. در همین سال‌ها بود که به همراه برادر بزرگترش اَلکس به فراگیری پیانو پرداخت. او مدتی بعد به نواختن درامز روی آورد و سرانجام گیتار را به‌عنوان ساز اصلی‌اش انتخاب کرد. تمرین‌های پیوسته این دو برادر و آشنایی آن‌ها با دیوید لی راث در سال‌های بعد، به تشکیل گروه ون هیلن انجامید.

 

ورود به تالار مشاهیر

 

مجله رولینگ استون در سال ۲۰۱۰ و در رده‌بندی ۱۰۰ گیتاریست برتر تمامی دوران، ادی ون هیلن را در رتبه ۷۰ قرار داده است و در سال ۲۰۱۵ او با ۶۲ پله صعود، پس از جیمی هندریکس، اریک کلپتون، جیمی پیج، کیث ریچارد، جف بک، بی. بی. کینگ و چاک بری، در رتبه هشتم جای گرفت.

 

بسیاری از کارشناسان، این هنرمند که بیشتر به عنوان نوازنده و بنیانگذار گروه راک ون هیلن شناخته می‌شود، را از بزرگ‌ترین و بااستعدادترین نوازندگان گیتار الکتریک قرن حاضر می‌دانند.

 

در حقیقت ون هیلن را می‌توان یکی از تأثیرگذارترین نوازندگان گیتار الکتریک به‌شمار آورد که در تکامل شیوه نوازندگی با این ساز نقش به‌سزایی ایفا کرد. تپینگ دو دستی تکنیکی‌ست که توسط او ابداع شد و امروزه نوازندگان بیشماری در سبک‌های راک و متال از این تکنیک استفاده می‌کنند. او همچنین در تکامل بخشیدن به آرتیفیشال هارمونیکس (تکنیک پیچیده و ظریفی در نوازندگی گیتار الکتریک که به تولید صدایی جیغ مانند می‌انجامد) و ابداع تکنیک فینگر تپینگ (ضربه زدن با انگشت به روی سیم‌ها) رو به دنیای نوازندگی گیتار الکتریک نقش بزرگی ایفا کرده‌است.

 

در سال ۱۹۹۹ علائم سرطان دهان در وی پدیدار شد. اما این هنرمند معتقد بود که دلیلی ندارد بیماری‌اش را از هواداران مخفی نگاه دارد.

 

برخلاف نظر پزشکان که استعمال دخانیات را عامل ابتلای این هنرمند به سرطان میدانستند خود او دلیل ایجاد این بیماری را نگهداشتن مضراب فلزی در دهانش برای زمان طولانی در هنگام کار در استودیو می‌داند.

 

او پس از ۲۰ سال مبارزه با سرطان شب گذشته ۶ اکتبر ۲۰۲۰ در ۶۵ سالگی درگذشت.