سوره ضحی و این روزها....

دیدارنیوز ـ بهیار سلیمانی*: در این روز‌ها که بشریت گرفتارِ بلای کرونا شده و مراکز هدایتِ بشری اعم از کلیسا، کعبه، مسجد، معبد، صومعه و خانقاه هم تعطیل است، فرصت خوبی است که نگاهی کاربردی به کتب آسمانی نماییم.

 سوره والضحی الهام بخش است.

مفسرین میگویند برای مدتی، نزول وحی بر پیامبر اسلام قطع شد و سوالاتی که مردم داشتند، بی پاسخ ماند تا جایی که کار به استهزا پیامبر کشیده شد!

پیامبر که به قول معروف، نه عصای موسی را داشت که اژد‌ها شود و نه مانندِ عیسی، کور را شفا می‌داد و مرده را زنده می‌کرد. معجزه پیامبر ما، فقط آیات وحیانی بود، این مسیر هم مسدود شده بود.

پیامبر، نگران و مضطرب شده بود که بالاخره فرشته وحی امد.

اول از قول خداوند، دوبار به پدیده‌های طبیعت، به روشنایی روز و تاریکی شب قسم خورد و سه خبر به او داد.

اول اینکه:،‌ای رسول، ما تو را رها نکرده ایم و مورد خشم قرار نداده ایم.

دوم اینکه: اخرت را بهتر از دنیا برای تو قرارداده ایم.

سوم اینکه: "بدان که پروردگارت به زودی برتو گشایشی خواهد کرد تا کاملاً خشنود شوی.

اما سه پرسش هم از او پرسید تا نعمت‌هایی را که به او داده است یاداوری کند که این بخش همیشه مورد غفلتِ نوع بشر قرار دارد.

همه ما از نعمت‌های داده شده غافلیم، حتی اگر پیامبر باشیم، گاهی توجه نمیکنیم

پرسش اول آنکه آیا شما در کودکی از هر دو سو، پدرو مادر، یتیم نبودی و ما در پناهِ خودمان قرارت دادیم؟

آیا تو بدونِ دین و شریعت نبودی که ما تو را هدایت کردیم؟

برخی از مفسرین هم گفته اند، پیامبر در کودکی یکبار گم می‎شود و این، آیه اشاره به آن موضوع است.

هرکدام باشد یادآوری نعمتی است که خداوند داده است؛ و پرسش سوم اینکه: مگر تو فقیر نبودی و حال توانگر شده ای.

محمد (ص) که روزگاری طولانى چوپان بوده، در جوانی مورد اعتماد خدیجه قرار میگیرد و ثروت خدیجه در اختیار او قرار می‌گیرد.

خداوند سه راهکار به او میدهد که بر ناامیدی‌ها غلبه کند.

اول : به شکرانه این نعمت‌ها یتیم نواز باش و یتیمان را تحقیر مکن و خوار نشمار.

دوم : درحد توان خویش، در رفع حاجت مردم کوشا باش و آنان را بی پاسخ نگذار و از خود نومید نساز.

و، اما بهتر ازآن دو، آن است که نعمت‌هایی را که خداوند به تو داده، برای مردم تعریف کنی.
خجالت نکش که بگویی:من یتیم و فقیر بودم و با لطف خدا به توانگری و رشد رسیده ام.

در زندگیِ پیامبران دیگر، در قرآن، این داستان ناامیدی و ترس آمده است.

زندگی موسی از همه روشن‌تر است، وقتی او به پیامبری انتخاب شد، و متوجه ماموریت خود شد که باید به سمت فرعون برود، ترسید، اما خداوند به او فرمود که «ای موسی، من به تو معجزه داده ام، برادرت هارون را کمک کارت قرارداده ام.» و به خاطرش اورد که در کودکی هم به مادرت الهام کردم تو را در رود نیل، در سبد، قرار دهد.

میدانید که رود نیل هنوز هم پر از تمساح است...!

و خداوند میگوید من محبت تو را دردل فرعون و همسرش قرار دادم و من تو را برای شیردادن، به مادرت برگرداندم.

باز هم موسی، علی رغم اینکه خداوند به او گفته است که من با تو هستم و همه چیز را میشنوم ویبین، نگران بود و می‌ترسید.

یادمان باشد که موسی با خداوند
صحبت می‌کرده است.

اما باز موسی، در صحنه‌ای که ساحران، صحنه آرایی کرده بودند، ترسید و باز هم خداوند به او دلداری داد، هنگام عبور از رودخانه، بازهم دچار خوف شد و باز هم با وحی الهی آرامش گرفت.

اینکه ما در حوادث وناملایمات بترسیم، طبیعی است.

اما اینکه شیطان برتو غلبه کند، چون ناامیدی از شیطان است و امید از خداست.

باید با توکل و امید به خداوند و یادآوری نعمت‌هایی در زندگی که همه به لطف خداوند بوده است، امیدوار بود و تلاش کرد.
امید آفرینی کرد .
بر مشکلات غلبه نمود.
با "کرونا" زندگی مسالمت امیز کرد.
اورا به رسمیت شناخت.
احتیاط کرد.
توصیه‌ها را پذیرفت،

ازاین مرحله هم عبور خواهیم کرد.

زندگی پیامبران خدا، ابراهیم، نوح، موسی، عیسی، زکریا، الیاس، یونس و ذالکفل، همه پراست از امید و توکل ...

وسرانجام، توکل کنندگان بر خالق هستی، پیروز میدان هستند ...

*نماینده مجلس ششم