دیدارنیوز ـ مهدی مطهرنیا با اشاره به نامه رسمی و علنی وزیر امور خارجه کشورمان به مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا که در آن خواستار تشکیل کمیسیون مشترک حل اختلافات در چارچوب برجام شده است اظهار کرد: آنچه در ایران دنبال می‌شود تلاشی است برای پاسخ به فشار حداکثری آمریکا. آقای ظریف تلاش دارد تا از یک سو فشار سنگین در مرز‌های بیرونی را کاهش دهد و از سویی با رادیکالیسم در ایران که از مجلس سربرآورده مقابله کند. از این رو باید گفت آقای ظریف در میانه دو لبه تیز رادیکالیسم بیرونی و داخلی گرفتار شده است.
وی ادامه داد: متاسفانه روند به شکلی است که به نظر می‌آید اگر برجام موفق می‌شد و گشایش‌ها ادامه می‌یافت موفقیت آن برای کشور و حاکمیت نوشته می‌شد، ولی حالا که به بن بست خورده است کاملا به پای دولت و وزارت خارجه نوشته شده است. این در حالی است که در دفاعیه آقای ظریف در مجلس هم به خوبی اشاره شد، هر چیز که در مذاکرات برجامی اتفاق افتاده با اطلاع و نظر مقامات ارشد بوده و گزارش اقدامات و مذاکرات به مقامات ارائه شده است.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه اقدام ایران در نامه به جوزپ بورل چند گزاره دارد، گفت: آمریکا تلاش دارد تا ایران را از یک چالش بین المللی به یک دشمن بین المللی تبدیل کند. دولت و وزارت خارجه در دو لبه تیز شمشیر رادیکالیسم بیرونی و داخلی قرار گرفته اند. موقعیت آمریکا در شورای امنیت در ارتباط با قطعنامه ۲۲۳۱ به گونه‌ای است که اگر نتواند در شورای امنیت علیه ایران اقدامی انجام دهد حتما به صورت یک جانبه مکانیسم ماشه را فعال می‌کند یا یک جانبه با همکاری اسرائیل و رژیم‌های حمایت کننده اش در منطقه علیه ایران اقدام خواهد کرد.
مطهرنیا خاطرنشان کرد: ما تابستان داغی در انتظار داریم و معتقدم سال ۱۳۹۹ با تنگنا‌های متعددی رو به رو خواهیم بود و هر چه به ماه نوامبر نزدیک می‌شویم تحولات و اقدامات شدت بیشتری می‌گیرند.
وی گفت: ایران تلاش دارد پیش دستی کرده و با نامه به مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و هماهنگ کننده مذاکرات برجامی موضع فعالانه اتخاذ کند و به نوعی وارد مذاکرات برای حل اختلافات و بازبینی برجام شود. از این رو اقدام ظریف منطق سیاسی قوی و قابل قبولی دارد.
این استاد دانشگاه در پاسخ به اینکه منظور از بازبینی در برجام که به آن اشاره شد، چیست؟ تصریح کرد: مکانیسم حل اختلاف و تشکیل جلسه در این رابطه به معنای انجام مذاکره در باب برجام و مسائلی است که طرف‌ها بر سر آن اختلاف نظر دارند. قاعدتا مذاکره بر سر توافقی است که انجام شده نه توافقی جدید.
