این یک گفتگوی جذاب با صدای آشنایی است که همیشه گوش ها را به شنیدن دعوت کرده. امیر تاجیک خیلی زود متوجه شد که باید بی خیال طراحی صنعتی بشود و برود دنبال جادوی ملودی ها و حنجره ای که انگار نیازی به هیچ بلندگویی ندارد. در روزهای قرنطینه و زندگی های زیرزیرکی، با امیر تاجیک درباره آواز و موسیقی و عرفان و بلاهای آسمانی که ما را به یاد دل سودایی مان می اندازد، صحبت کرده ایم. تاجیک می گوید: شاید خیلی از مردم کرونا را تنها به عنوان یک بیماری ببینند، اما من این موضوع را یک جور علامت می‌بینم، یک جور علامتی که پروردگار برای ما فرستاده تا ما را از خواب خرگوشی بیدار کند. به هر حال در سال‌های اخیر اتفاقات عجیب زیادی رخ داده مثل سیل ها، زلزله ها، بیماری‌ها و نابسامانی‌ها که منجر به کاهش همدلی و دوستی و توسعه جنگ در همه دنیا شده. این‌ها شاید دل خالق ما را به درد آورده و به نوعی پیغام برای ما می‌فرستد تا ما هم جور دیگری نگاه کنیم و خودمان را تغییر بدهیم.
دیدارنیوز ـ آرش راهبر: زیر آسمان شهر، این روزها تناقض جالبی موج می زند. اینکه اتحاد ما برای غلبه بر یک بیماری مهلک، به معنی دور ماندن از هم و زندگی انفرادی است، قطعا از عجایب دنیای امروز است! اصلا آدمیزاد را می توان جمع اضداد تلقی کرد، ترکیبی بی همتا از رفتارها و افکار متفاوت که شاید در هیچ موجود دیگری وجود نداشته باشد. انسان پلی است میان دو بی نهایت، گذشته و آینده. معلق بین چیزی که بوده و چیزی که می خواهد باشد.
و در این روزهای غیرعادی خوب است در خودمان جست و جوی بیشتری داشته باشیم. خوب است کتاب خاک گرفته دل را باز کنیم و به عمق واژگان آن برویم. خوب است صداهای بیقرار و جذابی را بشنویم که برای ما خاطره ساختند. می توانیم دل به مصاحبت کسانی بدهیم که خود به دنبال بیقراری دلشان رفته اند.
این یک گفتگوی جذاب با صدای آشنایی است که همیشه گوش ها را به شنیدن دعوت کرده. امیر تاجیک خیلی زود متوجه شد که باید بی خیال طراحی صنعتی بشود و برود دنبال جادوی ملودی ها و حنجره ای که انگار نیازی به هیچ بلندگویی ندارد. در روزهای قرنطینه و زندگی های زیرزیرکی، با امیر تاجیک درباره آواز و موسیقی و عرفان و بلاهای آسمانی که ما را به یاد دل سودایی مان می اندازد، صحبت کرده ایم. همراه دیدارنیوز باشید.
دیدارنیوز: آقای تاجیک شما متعلق به کجای تهران هستید و ماجرای موسیقی برای شما از کجا شروع شد؟
تاجیک: تولدم در شرق تهران بوده در محله هفت حوض، اما به مرور آمدم به غرب تهران. کار موسیقی را هم از دوران مدرسه آغاز کردم. در مدرسه می خواندم و علاقه دیگران را برای شنیدن صدایم احساس کردم. از همان موقع خیلی علاقه به خواندن داشتم.
دیدارنیوز: چه کسی صدای شما را کشف کرد؟
تاجیک: فرد خاصی نبود. یک نیروی درونی بود که من را به سمت خواندن برد. وقتی می خواندم همکلاسی ها و آنهایی که می شنیدند خیلی تشویقم می کردند. به خاطر علاقه، خیلی اهل جست و جو بودم. رفتم یک آموزشگاه در خیابان ویلا پیدا کردم که وابسته به صدا و سیما بود. قصه از همان جا شروع شد. زیر نظر اساتید، هم سنتی کار کردم و هم سلفژ. اما در واقع آهنگ تیتراژ سریال زیر آسمان شهر یک دفعه من را مشهور کرد. البته قبل از آن هم کارهایی از آقای امیر جاویدان خوانده بودم. برای فیلم سینمایی هم خوانده بودم، فیلم «علف های هرز» ساخته برادران بانکی. اما تیتراژ زیر آسمان شهر من را به اوج رساند. سریالی بود که مردم خیلی دنبال می کردند.
دیدارنیوز: زیاد آلبوم ندارید. بیشتر تک آهنگ منتشر کرده اید. چرا؟
تاجیک: در گذشته شرایط فرق می کرد. بیست سال قبل کمپانی ها به کار موسیقی سر و سامان می دادند. قراردادی بسته می شد و همه چیز سر جایش بود. اما الان همه چیز در دنیای مجاز اتفاق می افتد. باید خیلی پیگیر باشی که توجیه اقتصادی داشته باشد.
دیدارنیوز: دنبال آواز سنتی نرفتید؟
تاجیک: اوایل سنتی هم می خواندم و اتفاقا بر گلوی من خیلی تاثیر داشت. اما صدای من تِنور است در حالی که برای آواز سنتی باریتون مناسب تر است و فرم تحریرها فرق می کند. البته حنجره من آواز سنتی را می شناخت اما دیدم که فضایش به آواز پاپ نزدیکتر است. به همین خاطر از یک جایی به بعد فقط به سبک پاپ خواندم.
دیدارنیوز: شما به نوعی محصول تلویزیون در دهه هفتاد هستید وقتی که فضا باز شد و موسیقی پاپ و ترانه با حضور چند جوان به اجرا درآمد. از آن نسل البته کمتر خواننده ای مثل شما کارش را ادامه داد. راز دوام کار شما در چیست؟
تاجیک: فکر می کنم در وهله اول آثاری که یک خواننده می خواند را باید مردم بپسندند. خب آن موقع که ما کارمان گل کرد به جز تلویزیون، رسانه دیگری نبود. تلویزیون و رادیو مرجع رسانه ای بودند و ما از آنجا شروع کردیم. ضمن اینکه علاوه بر آثاری با تم اجتماعی، من خیلی در مورد ایران هم خواندم که فکر می کنم مورد پسند مردم بود. به نظرم ماندگاری اثر موجب ماندگاری خواننده می شود. علاوه بر این فکر می کنم تنوع در کار من هم خیلی بر این موضوع تاثیر گذاشت. همیشه سعی کردم تنوع ایجاد کنم.
دیدارنیوز: غیر از شناختن سلیقه مردم، دیگر چه نکته هایی ممکن است در تداوم کار یک هنرمند تاثیر داشته باشد؟
تاجیک: به نظرم اخلاق پسندیده هنری هم دست به دست اثر می دهد. فقط خواندن نیست، مردم باید همه جوره آدم را بپسندند.
دیدارنیوز: به نظرم برای این کار، یک سری پرهیز و دقت نظر هم لازم است. قاعدتا خواننده همانقدر که مراقب صدایش است باید مراقب شخصیت اجتماعی اش هم باشد.
تاجیک: دقیقا، شخصیت اجتماعی هنرمند حتما نیاز به مراقبت دارد. من همیشه سعی کردم مراقب خودم باشم. من تغییری نکردم و این در ذات من است و فکر می کنم مردم هم از همین موضوع خوششان می آید. برخی از افراد وقتی مطرح می شوند شخصیتی از خودشان بروز می دهند که خوشایند جامعه نیست.
دیدارنیوز: به واسطه قدرت و وسعتی که صدای شما دارد چند کار حماسی و ملی در حوزه فوتبال و کشتی خواندید. درباره این تجربه های متفاوت بگویید.
تاجیک: این نمونه ای از همان موضوع تنوع در آثار است که قبلا عرض کردم. من چند سرود ورزشی خواندم. برای کشتی سرود خواندم. برای فوتبال و جام جهانی خواندم، برای فدراسیون تیر و کمان خواندم و تعداد زیادی کار دیگر در حوزه ورزش. اگر بخواهم به عقب برگردم باز هم این انتخاب ها را خواهم داشت. البته سعی می کنم با فرصت بیشتری آنها را اجرا کنم چون بیشتر این کارها به صورت فورس ماژور ساخته شد و زمان کمی داشتیم. البته ترانه های خوبی انتخاب کردیم. مثلا قطعه «آواز می خوانم وطن» واقع یک کار فرامیدانی است چون ایران را از یک تاریخ به میدان ورزش و فوتبال رساندیم. البته این کارها بر مبنای مسئولیتی که احساس می کردم انجام دادم و کسی به من نگفت. واقعا از همه این کارها هم راضی هستم.
دیدارنیوز: جنس صدای شما مناسب موسیقی پاپ و پر از جنب و جوش است اما ظاهرا در خلوت، علاقمند به عرفان هم هستید. چطور این دو موضوع متفاوت را در حالت تعادل نگه می دارید؟
تاجیک: اینکه من به عرفان گرایش پیدا کردم در واقع یک اتفاق خاص بود چون عرفان، ضمیر من را بیدار کرد. در واقع با عرفان موقعیتم را در هستی شناختم. عرفان واقعا جاده آشنایی به رسیدن است. گاهی پیش خودم فکر می کنم که چرا دیر وارد این مقوله شده بودم. عرفان واقعا یک جور بیداری و بینشی به من داد که خودم را بیشتر با کارهایم هماهنگ می بینم. به هر حال هنر یک موهبت الهی و عرفان هم راه توحیدی است. اگر این دو کنار هم قرار بگیرند خداوند نظر حق به آدم می کند، کمک می کند.
دیدارنیوز: شما یک دوره حدود هفت هشت ساله کم کار شدید. آیا این دوره ربطی به این موضوع دارد؟
تاجیک: دقیقا در همین چند سال، رفتم در عالم خودم و دیدم که دستم به کار نمی رود. وقتی به درون خود سفر می کنی این سفر آنقدر زیباست و این جاده آنقدر روشنایی بی انتها دارد که برگشتش خیلی سخت می شود. سفر در مسیری که آدم را به سمت خودش می برد از نظر روحی و روانی آنقدر لذتبخش است که من را مدهوش خودش کرد. در آن مدت واقعا در عالم خودم بودم.
دیدارنیوز: در زمستان سال قبل در مسابقه تلویزیونی به نام «دست فرمون» شرکت کردید. چه شد که سر از این برنامه درآوردید؟ مسئولیت اجتماعی در مورد فرهنگ رانندگی عمومی بود یا به خاطر هیجانش حضور پیدا کردید؟ شاید هم رانندگی یک جور سیر و سلوک است برای شما...؟ چه گذشت در این برنامه متفاوت؟
تاجیک: راستش دست فرمون را یک کار نو و متفاوت در تلویزیون دیدم، یک کار تیمی خوب و جذاب با بچه های خیلی خوب. از شما چه پنهان در ابتدا تردید داشتم چون فکر می کردم این مدل برنامه به روحیات من نمی خورد. حس می کردم باید شوخ طبعی داشته باشم و با همه بگویم و بخندم در حالی که خیلی این مدلی نیستم. گفتم نکند به دوستان بربخورد اما آقای پیمان ذاکری دوست قدیمی و مدیر برنامه هایم اصرار کرد و قبول کردم. ماجرا هم خوب پیش رفت و با فضای برنامه توانستم تطبیق پیدا کنم.
دیدارنیوز: شما حتی به فینال سلبریتی ها رسیدید و روی سکو هم رفتید.
تاجیک: بله، اول نیتم این بود که با عوامل سازنده همسو باشم تا بتوانیم به اتفاق، یک برنامه خوب برای بینندگان بسازیم اما لطف خدا شامل حال من شد و در زمینه رانندگی هم روی سکو رفتم...
دیدارنیوز: شاید این متفاوت ترین سکویی بود که در زندگی از آن بالا رفتید.
تاجیک: همینطور است، واقعا چنین چیزی را اصلا پیش بینی نکرده بودم. فکر می کردم فقط یک بار در برنامه شرکت می کنم و خداحافظ، اما به لطف خدا تا فینال جلو رفتم و به مقام دوم میان ورزشکاران و هنرمندان این برنامه دست پیدا کردم. خدا را شکر.
دیدارنیوز: البته در همان روزهایی که برنامه به انتها رسید بیماری کرونا هم در کشور شیوع پیدا کرد و بعد هم قصه قرنطینه و ماندن مردم در خانه. به عنوان یک هنرمند فکر می کنید موسیقی چقدر می تواند در این روزها به آدم آرامش ببخشد و تحمل افراد را برای ماندن در منزل بالا ببرد؟
تاجیک: شاید خیلی از مردم کرونا را تنها به عنوان یک بیماری ببینند اما من این موضوع را یک جور علامت می بینم، یک جور علامتی که پروردگار برای ما فرستاده تا ما را از خواب خرگوشی بیدار کند. به هر حال در سال های اخیر اتفاقات عجیب زیادی رخ داده مثل سیل ها، زلزله ها، بیماری ها و نابسامانی ها که منجر به کاهش همدلی و دوستی و توسعه جنگ در همه دنیا شده. این ها شاید دل خالق ما را به درد آورده و به نوعی پیغام برای ما می فرستد تا ما هم جور دیگری نگاه کنیم و خودمان را تغییر بدهیم. بیماری کرونا و بلاهای دیگر اتفاقات وحشتناکی است اما به نظرم نباید آن را سرسری بگیریم. یک مقدار الهی نگاه کنیم به این اتفاقات. متاسفانه دوربین ذهنی خیلی از انسان ها فقط معطوف به زمین است در صورتی که می شود از زاویه الهی به این مسائل نگاه کرد. خداوند متعال در قرآن هم فرموده که برای آدم های بد مثل فرعون بلا و بیماری نازل کردیم. به هر حال این اتفاق از نظر بنده درسی است و تلنگری است به ما انسان ها و بنده خودم را سپرده ام به پروردگار.
دیدارنیوز: توصیه می کنید به مردم که در این روزهایی که باید در منزل بمانند چه کار کنند؟
تاجیک: به نظرم این ایام فرصت خوبی است که هر کس به موضوعات مورد علاقه اش بپردازد و در مورد آنها تحقیق کند. کتاب خواندن می تواند بسیار مفید باشد و خصوصا خواندن قرآن.
دیدارنیوز: از بین آثار خودتان کدام را برای شنیدن در این روزها پیشنهاد می کنید؟
تاجیک: فکر می کنم سه آهنگ به نام های «دنیای دیگه»، «زیر آسمون شهر» و «زندگی» خیلی مناسب این روزهاست. اصلا من برای چنین روزهایی این کارها را خواندم. یک خط از شعرش این است که: «زندگی با بد و خوبش، شکل یک بازیه اما / نباید غافل از این شد، چی به جا می مونه از ما؟».
چیزی که ما باقی می ماند هویت درونی ماست نه خانه و اسباب زندگی و ماشین. باید چیزهایی که می ماند را پردازش کنیم مثل شخصیت بیرونی، مثل عشق، مثل هدف و مثل تاثیری که از من در جامعه دیده می شود. ما ایرانی ها از گذشته کتابخوان بوده ایم و دستاورد بزرگ ما فرهنگ ماست. از حافظ و سعدی و مولانا و نظامی تا همه بزرگان مدام به ما یادآوری می کنند که جوهره وجودی ما چیست. بنابراین می توانیم با توجه به افکار این بزرگان، خودمان را تغییر بدهیم. از این فرصت خوب بهره ببریم برای اینکه دوباره به خودمان نگاه کنیم. یک مقدار تلویزیون کمتر نگاه کنیم و به جایش کتاب بخوانیم.
دیدارنیوز: برای سال جدید چه آرزویی برای مردم ایران دارید؟
تاجیک: برای مردم آرزوی سلامت دارم. فکر می کنم به لطف خداوند این بیماری ها هم تمام می شود و می رود اما باید شکرگزار خداوند باشیم در همه حال و هدف بزرگ مان باید این باشد که انشاالله فقر ریشه کن شود. عجیب است که ما همه چیز داریم اما فقر هم داریم. ایرانی نباید با این همه ثروت فقیر باشد. باید به ما بربخورد از اینکه یک فقیر ببینیم. برای همه مردم ایران، ضمیر روشن و خوشی آرزو می کنم.
سپاس از دیدارنیوز برای این مصاحبه خواندنی. کاش از این جنس مصاحبه ها بیشتر داشته باشید.