ویدئو/ انتقادات تند فریبرز رئیس دانا به فساد گسترده در کشور؛ از دولت روحانی و احمدی نژاد تا دانشگاه امام صادق و ایران مال!
آیا امکان دارد که وزیر فقیران، ثروتمندترین فرد باشد؟ ثروتمندانی که خانه‌هایی با ارزش ۳۰۰ میلیاردتومان در لواسان دارند، دولت نشین هستند؛ بنابراین اصلاً احتیاجی نیست که شما مارکسیست باشید و تحلیل اقتصادی سیاسی عمیق و رادیکال را بدانید تا این حجم از فساد مالی را تشخیص دهید. در هیچ جای دنیا چنین درهم تنیدگی از فساد اقتصادی و قدرت سیاسی وجود ندارد، یک شبکه ارتباطی از دولت گرفته تا مجلس و نظام بانکداری و سایر نهاد‌های قدرت به صورت هماهنگ در ایجاد رانت و فساد همکاری می‌کنند که نتیجه آن اختلاس‌های میلیاردی و انباشت سرمایه‌های کلان در دست عده‌ای قلیل و دارای رانت سیاسی است.
دیدارنیوز ـ فریبرز رئیس دانا در گفتگوی تفصیلی با
دیدارنیوز به فساد گسترده و سازمان یافته در کشور اشاره کرد و گفت: اصلی‌ترین ویژگی اقتصاد ایران، ماهیت طبقاتی و پیامد‌های آن یعنی رانت، فساد و انحصارگرایی است. در هیچ جای دنیا چنین درهم تنیدگی از فساد اقتصادی و قدرت سیاسی وجود ندارد، یک شبکه ارتباطی از دولت گرفته تا مجلس و نظام بانکداری و سایر نهاد‌های قدرت به صورت هماهنگ در ایجاد رانت و فساد همکاری می‌کنند که نتیجه آن اختلاس‌های میلیاردی و انباشت سرمایه‌های کلان در دست عده‌ای قلیل و دارای رانت سیاسی است. در آمریکا نمونه‌هایی مانند «دیک چنی» معاون جورج بوش پسر و یا شرکت انروم که متعلق به بوش پسر بود اندک است، اما در ایران به امری متداول تبدیل شده است. در این خصوص مثال‌های بی‌شماری وجود دارد. معاون احمدی‌نژاد که ادعا می‌کرد دولتش پاکدست‌ترین دولت‌هاست از چه طریق صاحب چنین ثروت و بعد پرونده‌های فساد مالی شد؟ یا آقای وزیر صنعت سابق، سلطان پتروشیمی بود. آقای محصولی وزیر رفاه اجتماعی بود و بعد وزیر کشور شد، آیا امکان دارد که وزیر فقیران، ثروتمندترین فرد باشد؟ ثروتمندانی که خانه‌هایی با ارزش ۳۰۰ میلیاردتومان در لواسان دارند، دولت نشین هستند؛ بنابراین اصلاً احتیاجی نیست که شما مارکسیست باشید و تحلیل اقتصادی سیاسی عمیق و رادیکال را بدانید تا این حجم از فساد مالی را تشخیص دهید. به عنوان مثال فردی که می خواهد نماینده مجلس شود، میلیارد‌ها تومان هزینه می‌کند، این فرد وقتی وارد پارلمان شد اولین دغدغه‌اش تامین پولی است که هزینه شده؛ همچنین بسیاری از ثروتمندان و صاحبان شرکت‌های حمل ونقل و یا کسانی که صاحب رانت‌های پول ساز هستند، به برخی افراد، وابستگی دارند. چه کسانی قدرت خرید در مراکزی همچون ایران مال را دارند در حالی که شش میلیون بیکار داریم و چهار میلیون زارع تنگدست که با قیمت‌های تضمینی کشاورزی حتی تغذیه‌ای مناسب ندارند. وضعیت شهرداری و زدوبندهایش با نظام بانکداری و ایجاد بازار حبابی که حکایت عجیبی است؛ آن هم در شرایطی که دست کسی به شهردار سابق نمی‌رسد، بنابراین دولت‌ها در ایران، دولت کار نیستند دولت‌های سرمایه اند و انباشت سرمایه نیز از طریق فساد و از طریق پیوند بین بخشی از دولت با شبکه قدرت اقتصادی صورت می‌گیرد.
