دیدارنیوز ـ آرش راهبر: پس از شکست سنگین و غیرقابل هضم لیورپول در آنفیلد مقابل آتلتیکو مادرید، احتمالا یورگن کلوپ بیش از هر چیزی به یاد نامه‌ای می‌افتد که یک هوادار خردسال منچستر یونایتد نوشته بود. طرفدار «من یو» کمی قبل از این شکست‌های مسلسل وار لیورپول، نامه‌ای برای کلوپ فرستاده بود و ملتمسانه از او خواسته بود که یکی دو بازی را ببازد بلکه تیم‌های دیگر و خصوصا منچستر یونایتد بتوانند سرشان را کمی بالاتر بیاورند!
شاید آن‌هایی که اهل خرافات و جادو و جنبل باشند حالا به این فکر می‌کنند که چه ارتباطی بین آن نامه و شکست‌های غیرمنتظره لیورپول وجود دارد؟ دیشب وقتی لیورپول در دقایق پایانی نیمه نخست مسابقه نخستین گل خود را به آتلتیکو زد و نتیجه کلی را به تساوی کشاند، انتظار این بود که در نیمه دوم سرخ‌های بندر لیورپول کار را تمام کنند و آتلتیکو را از مدار لیگ قهرمانان اروپا بیرون بیندازند، اما صبر و حوصله و مقاومت بی نظیر حریف مادریدی نتیجه را به شکل خارق العاده‌ای تغییر داد و نخستین شکست خانگی لیورپول بعد از ۴۳ بازی رقم زده شد.
دیگو سیمئونه نشان داد که چرا از گرانقیمت‌ترین مربیان فعلی دنیاست. او تیمی بسیار پرشور و مقاوم را به میدان فرستاد که ۱۲۰ دقیقه در برابر بهترین تیم باشگاهی دنیا دوام آورد و در نهایت نیز به هدف خود رسید. لیورپول و آتلتیکو مادرید هر دو با عزمی راسخ بر فلسفه و مدل بازی خود استوار ماندند و در نهایت مادریدی‌ها بودند که در آنفیلد برنده شدند. سیاه پوشان آتلتیکو از حیث مدل مبارزه و مقاومت، گویی مسابقات «محمد علی کلی» بوکسور افسانه‌ای را الگو قرار داده بودند. آن‌ها در برابر حملات پی در پی لیورپول مقاومت کردند، تاب آوردند و نشکستند و در نهایت مثل زنبور در زمان دقیق و درست، نیش خود را بر تن حریف نشاندند و تهاجمی‌ترین تیم باشگاهی دنیا را از نفس انداختند.
گرچه نباید از غیبت آلیسون بکر در دروازه لیورپول به سادگی گذشت و چشم بر اشتباهات آدریان بست، اما آتلتیکو آنقدر منظم، منضبط و جسور بازی کرد که حریف بزرگ خود را به تسلیم واداشت. با این شکست دردناک، رویای به دست آوردن هفتمین قهرمانی لیورپول در یوفا چمپیونز فرو ریخت و در حالی که بسیاری تصور می‌کردند لیورپول امسال این افتخار را آسان‌تر از سال قبل به دست می‌آورد، حالا باید دست کم یک سال دیگر برای به چنگ آوردن این قهرمانی صبر پیشه کنند.
حتی در مصاحبه‌های پایان بازی هم می‌شد متوجه شد که یورگن کلوپ تمرکز خود را از دست داده و از جمله‌های قصار و هوشمندانه خبری نیست. یورگن کلوپ ضمن انتقاد نرم از عملکرد تیمش، بیشتر به انتقاد از سبک بازی آتلتیکو پرداخت. او گفت: «قطعا پذیرش این شکست دشوار بوده و من در تلاش برای یافتن کلمات صحیح هستم. دریافت گل اول اینقدر مشکل ساز نبود، اما این دریافت گل دوم بود که دیگر شرایط را دشوار ساخت. من نمی‌فهمم چرا آتلتیکو با وجود کیفیتی که دارد این سبک از فوتبال را ارائه می‌کند. آن‌ها می‌توانند فوتبال زیبایی بازی کنند. حریف حتی یک ضد حمله هم نداشت. اما من به پسرانم افتخار می‌کنم و از عملکرد تیمم کاملا رضایت دارم، چون بازی کردن در چنین دیدار‌هایی واقعا دشوار است. رقیب با دو ردیف بازیکنان چهار نفره دفاع کرد و این مدل بازی احساس خوبی به من نداد. می‌دانم که واقعا بازنده بدی هستم، به خصوص وقتی بازیکنانم اینقدر تلاش می‌کنند. از همه کسانی که در این تورنمنت فوق العاده لیگ قهرمانان اروپا کنار ما بوده اند، سپاسگزارم. ما دوباره می‌رویم و دوباره خواهیم آمد.»
کلوپ در پایان گفت: «می دانیم که در دو سال گذشته ما در لیگ قهرمانان اروپا در برخی لحظات خوش شانس بودیم که البته برای رسیدن به دو فینال باید هم اینگونه باشید، اما امروز لحظات تعیین کننده علیه ما رقم خوردند.»
حماسه ساز مرسی ساید!
در پایان مسابقه اما شادی دیوانه وار دیگو سیمئونه، درام این فیلم تماشایی را تکمیل کرد. سیمئونه که از نظر پوشش و آرایش معمولا شباهتی به مربیان «های کلاس» دنیا ندارد، به سوی هواداران تیمش رفت و دست‌های خود را به وسعت آرزوهایش گشود تا انرژی طرفداران را در آغوش بگیرد!
سیمئونه در برابر دوربین نیز کوتاه صحبت کرد، اما تقریبا همه نکته‌های مهم را به زبان آورد: «من برای تیم و باشگاه بسیار خوشحالم. این مسابقه برای ثبت در تاریخ بود. ما رقیبی فوق العاده و بسیار قدرتمند پیش رو داشتیم، با یک استادیوم فوق العاده. آن‌ها ما را به عقب می‌راندند، اما ما بدون اینکه برنامه خود را تغییر دهیم تلاش کرده و با زحمت فراوان موفق شدیم. تعویض مارکوس یورنته و حضور او، تیم را متحول کرد. این یک شادی بزرگ است اگرچه به نظر ساده می‌رسد، اما پیروز شدن ساده نیست. در فوتبال باید به دنبال مشکلات و اشتباهات حریف بود و از آن‌ها بهره برد. لیورپول ابتدا به گل اول و بعد نیز به گل دوم دست یافت، اما ما تسلیم نشدیم و برنامه خود را حفظ کردیم، تیم احساس می‌کرد می‌تواند به نتیجه بهتری دست یابد و بازی ۲-۳ به سود ما شد. در کل شب زیبایی رقم خورد.»
تمجید از یان اوبلاک هم حسن ختام صحبت‌های سیمئونه بود: «اوبلاک نیز به اندازه دیگرانی مثل ساویچ، لودی، فلیپه و ژائو فلیکس مهم است، اما ما یک دروازه بان داریم که بهترین گلر دنیا است، همانطور که بارسلونا مسی را دارد.»
