دیدارنیوز ـ یعقوب زلقی در این‌باره اظهار کرد: در مرمت انجامشده، پس از حایلبندی نقاط باربر حمال، طاقستونهای ابتدا و انتهای نما که نقش تکیهگاه برای فشار‌های طاق از طرفین را داشتند با استفاده از آجر‌های تهیهشده مشابه با ملات باتارد کار شدند.
وی ادامه داد: در مراحل بعد ستونها و پایه طاقها به صورت هشتگیر کردن با دیوار قبلی، به صورت تخصصی تقویت و استحکامبخشی شدند که این تقویت موجب مهار کمانش و فشار ناشی از رطوبت و سنگینی طاق شد.
مدیر پایگاه میراث فرهنگی گندیشاپور و ایوان کرخه با بیان اینکه در بدنههای نما همین رویه به صورت تخصصی اجرا شد، افزود: پشتبندها، پالونهها و طاقها نیز به صورت کامل ساخته و احیا شدند؛ ضمن اینکه قبل از اجرای مرحله سقف، به دلیل تقسیم بار و کنترل فشار ناگهانی و یکباره پشتبام، حایلهای حمال خارج و سپس پر سقف با پوکه معدنی پُر شد و بار‌ها مرحله به مرحله به طاق و ستون اضافه شدند.
وی تصریح کرد: همچنین ناودانهای آب با جنسهای فلزی و سنتی به بیرون از ستون هدایت و اجرا شدند و امکان نفوذ رطوبت به ستون و طاق کنترل شد.
زلقی عنوان کرد: در بام، آجر‌ها با ملات گل آهک با شیببندی و ترمیم بند‌های بین آن صورت گرفت که به این وسیله امکان نفوذ رطوبت از سقف کنترل و رویه نهایی آن به صورت سنتی با آجر‌های ۲۰ در ۲۰ اجرا شد.
وی با اشاره به ساماندهی ظاهر بنا نیز گفت: در این خصوص، بند‌های باقیمانده قدیمی در دیوار و طاقها خارج و به منظور یکپارچه شدن شکل نما و ساختار، قفل و بست آجر‌ها با مصالح درونی بندکشی شده است.
به گزارش ایسنا، به نقل از اداره‌کل میراث فرهنگی خوزستان، مدیر پایگاه میراث فرهنگی گندیشاپور و ایوان کرخه خاطرنشان‌کرد: به دلیل اینکه در سراسر بنا، نفوذ رطوبت از سقف و باز شدن برخی از بند‌های بین آجر‌ها را شاهد بودیم، برخی نقاط در قسمت سقف پشتبام ترمیم و یک لایه محافظ کاهگل نیز روی آن کار شد تا با نفوذ کاهگل در بطن و خلل و فرجهای آجر‌ها و بندها، از نفوذ رطوبت به سقف جلوگیری شود.
وی یادآور شد: این عملیات با اختصاص ۱۰۰ میلیون تومان اعتبار از محل اعتبارات ملی انجام شد.
آرامگاه یعقوب لیث صفاری در روستای شاه‌آباد در ۱۰ کیلومتری دزفول به شوشتر قرار دارد. در کنار این آرامگاه بازمانده‌های شهر باستانی گندیشاپور دیده می‌شوند و در اطراف بقعه قبرستان وسیعی نیز وجود دارد. این آرامگاه اثری برجامانده از دوره تیموریان است که در هشتم دی ماه ۱۳۷۸ با شماره ۲۵۵۰ در ردیف آثار ملی ثبت شد.
