دیدارنیوز - علی ابراهیمی در مورد وعده‌های انتخاباتی که محیط زیست را تهدید می‌کند، گفت: بعضی نامزدهای انتخابات مجلس که می‌خواهند نظر مردم مناطق خود را جلب کنند، بیشتر به پروژه‌های اجرایی و فعالیت‌های عمرانی که نیاز مردم را در کوتاه مدت برطرف می‌کند روی می‌آورند. این گروه از نامزدهای انتخاباتی، یک ارزیابی سطحی از مطالبات مردم داشته و صرفا آن را هدف قرار می‌دهد.
سخنگوی کمیسیون کشاورزی افزود: بعضی از این وعده‌ها عواقب جبران‌ناپذیر و اثرات منفی زیادی بر محیط زیست دارد. مشکل اصلی این اتفاق به نحوه انتخابات برمی‌گردد. کسانی با هدف نشستن بر صندلی قوه مقننه، نامزد شده و وعده‌های عمرانی و اجرایی خود را به عنوان برنامه‌های کلان جا می‌زنند.
نماینده مردم شازند در مجلس ضمن انتقاد از فقدان انتخابات حزبی در ایران گفت: در این سبک انتخاباتی هر کس بر اساس ذهنیت و مطالبات مردم منطقه خودش پروژه‌هایی را پیشنهاد می‌دهد که یا با منافع ملی در تضاد است و یا در دراز مدت به ضرر همان منطقه است. ای کاش شیوه انتخابات ما اصلاح می‌شد.
ابراهیمی وعده‌های انتخاباتی که محیط زیست را تهدید می‌کند، را مسئله مهمی عنوان و اظهار کرد: به طور مثال نمایندگان حوزه استان‌های شمالی، مخالف شیرین کردن آب دریای خزر هستند. بدون اینکه اصلا ارزیابی کنند که آیا این اقدام در راستای منافع ملی هست یا نیست؟ انتقال آب از دریاهای جنوبی ایران نیز مورد انتقاد نماینده‌های حوزه‌های انتخابیه جنوبی است؛ بدون اینکه بررسی در این خصوص صورت بگیرد.
سخنگوی کمیسیون کشاورزی مجلس گفت: به عنوان مثال صنایع آب‌بر مثل پتروشیمی‌ها یا پالایشگاه‌ها نباید در مناطق خشک یا مناطق پرتراکم جمعیتی تأسیس شوند زیرا هم آب زیادی مصرف می‌کنند و هم آلایندگی بالایی دارند. متأسفانه تاسیس این صنایع دست مایه نمایندگان حوزه‌های انتخابیه شده است. می‌توان این طور تفسیر کرد که فردی برای اینکه حضور ۴ ساله در مجلس داشته باشد، سعی کرده است که به سمت پروژه‌هایی حرکت کند که آسیب‌زا هستند.
ابراهیمی آگاهی‌بخشی رسانه‌ها و صدا و سیما در مورد وعده‌های خطرناک انتخاباتی را ضروری دانست و تصریح کرد: نمایندگانی که به نیازهای منطقه‌ای توجه می‌کنند یا ایده‌ای کلان برای مدیریت کشور ندارند، نمی‌توانند دغدغه ملی داشته باشند و بیشتر دغدغه‌هایشان محلی خواهد بود. خواسته‌های منطقه‌ای این افراد، علاوه بر آسیب‌های محیط‌زیستی آسیب‌های اجتماعی را نیز به دنبال می‌آورد. وقتی نماینده‌ای سعی می‌کند به هر طریقی امکانات را به سمت حوزه انتخابیه خود سوق دهد، اختلافات محلی ایجاد می‌کند.
