واقعیت این است که بضاعت کشتی ایران برای به دست آوردن ۶ سهمیه در آزاد و ۶ سهمیه در فرنگی آنچنان که در افکار عمومی انتظار می‌رود کامل نیست. به هر حال به جز حسن یزدانی که در حال حاضر مستحکم‌ترین کشتی گیر ایران محسوب می‌شود، در اوزان المپیکی چندان ورزشکاران آماده‌ای نداریم. کشتی گیران ایران عموما در رنکینگ جهانی رتبه اول را در اختیار ندارند مگر آنکه برای ادامه مسابقات کسب سهمیه المپیک، اتفاق شگفت انگیزی رخ دهد.
دیدارنیوز ـ آرش راهبر: مسابقات جهانی کشتی در شهر نورسلطان قزاقستان به پایان رسید و کاروان کشتی گیران ایران با کسب دو مقام چهارمی تیمی در رشته‌های فرنگی و آزاد به کشور بازگشت. هر چند مسابقات جهانی ۲۰۱۹ با زرق و برق ویژه‌ای برگزار شد و نشان داد که قزاق‌ها نیز همچون جمهوری آذربایجان توجه ویژه‌ای به این رشته مدال آور دارند، اما بررسی اجمالی این تورنمنت نشان می‌دهد که دامن کشتی جهانی همچنان از زد و بند‌ها و لابی‌های قدیمی در این ورزش ملکوک است.
چند سال قبل وقتی سران کمیته بین المللی المپیک از حذف قریب الوقوع کشتی از رقابت‌های المپیک حرف زدند و رعشه بر اندام اتحادیه جهانی کشتی افتاد، تحرکات بسیاری در سطح فیلا آغاز شد و سران کشتی دنیا و در راس آن‌ها نناد لالوویچ دست به کار شدند تا این رشته کهن و قدیمی را دوباره به فهرست ورزش‌های جذاب و تماشاگرپسند بازگردانند. برای مدتی سویه فدراسیون جهانی کشتی چنان بود که پیش بینی می‌شد بساط زد و بند‌ها و حق کشی‌های معمول در دوران میلان ارسگان برچیده می‌شود، اما ظاهرا چنین خیالی خام بوده است.
مسابقات جهانی در قزاقستان دوباره روی زشت خود را به برخی کشور‌ها از جمله ایران نشان داد و علاوه بر قرعه کشی‌های تعجب آور و لطف و مرحمتی که در حق میزبان شد، در داوری‌ها نیز اشکالات زیادی دیده شد و در رده بندی تیمی هم این شاهکار تکمیل شد! آنچنان که علیرضا دبیر در روز پایانی مسابقات اعلام کرد فدراسیون جهانی کشتی در نهایت بیشتر ماجرا‌های این دوره از مسابقات جهان را بر مبنای میل و خواسته خود چید و در نهایت نیز به بهانه‌های واهی مقام سومی تیمی را از ایران گرفت و به آمریکا تقدیم کرد.
کشتی ایران متاسفانه نماینده‌ای در اتحادیه جهانی نیز نداشت که پیگیر احقاق حق کشتی گیران ما باشد، کرسی باارزشی که پس از استعفای رسول خادم از کف ایران رفت و حالا این موضوع تبدیل به بهانه‌ای برای لالوویچ و دار و دسته اش نیز شده که کشتی ایران را سزاوار به دست آوردن کرسی جهانی نداند.
با همه مظالمی که به کشتی ایران در مسابقات جهانی روا داشته شد در نهایت ۵ سهمیه برای حضور در المپیک به آزاد و فرنگی کاران ما رسید و حالا باید فکری برای ۷ سهمیه دیگر کرد که به دست آوردن همه آن‌ها برای کشتی ایران ساده نیست.
واقعیت این است که بضاعت کشتی ایران برای به دست آوردن ۶ سهمیه در آزاد و ۶ سهمیه در فرنگی آنچنان که در افکار عمومی انتظار می‌رود کامل نیست. به هر حال به جز حسن یزدانی که در حال حاضر مستحکم‌ترین کشتی گیر ایران محسوب می‌شود، در اوزان المپیکی، چندان ورزشکاران آماده‌ای نداریم. کشتی گیران ایران عموما در رنکینگ جهانی رتبه اول را در اختیار ندارند مگر آنکه برای ادامه مسابقات کسب سهمیه المپیک اتفاق شگفت انگیزی رخ دهد.
با توجه به این که فرصت زیادی نیز تا مسابقات المپیک توکیو باقی نمانده شاید انتظار به دست آوردن هر ۱۲ سهمیه المپیک برای ایران گزاف باشد، اما این امکان نیز هست که با تقویت کادر فنی تیم ملی و رهایی از مصدومیت برای برخی از کشتی گیران مثل پرویز هادی تا حد امکان بیشترین سهمیه برای کشتی گیران ایران به دست بیاید. به هر حال با وجود حضور احتمالی ورزش‌های تیمی مثل بسکتبال و والیبال از سوی ایران در المپیک، همچنان امید کسب مدال در ورزش‌های انفرادی خواهد بود.
