قدم به حجله پیرمردان!

دیدارنیوز ـ مرضیه حسینی: از میان اشکال مختلف ازدواج که این روزها باب شده، این بار ازدواج دختران جوان با مردان پیر و حتی خیلی پیر بر سر زبان ها افتاده است. صاحب نظران، مشکلات اقتصادی و نیاز دختران به کسی که خرجشان را بدهد و اطمینان از وجود یک منبع درآمد را دلیل پدیدار شدن این سبک از ازدواج می دانند؛ درحالی که دلایل اجتماعی و فرهنگی و دلایل روانی نیز در وقوع این نوع از ازدواج رایج است.

 

 

سالانه در جهان، حدود ۱۵ میلیون دختر که سن برخی حتی ۹ سال است، با مردان مسن ازدواج می‌کنند. صندوق جمعیت سازمان ملل متحد تخمین زده است که ۱٫۲ میلیارد دختر دیگر تا سال ۲۰۵۰ به تعداد این دختران اضافه خواهند شد.

وقوع این نوع از ازدواج در کشور‌های مختلف، بسته به شرایط فرهنگی، متفاوت است؛ البته در همه موارد، ابعاد اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، همزمان تاثیر دارد.

در ایران نیز وقوع این پدیده از چند وجه قابل بررسی است که وجه اقتصادی یکی از مهم‌ترین این وجوه است. بر اساس آخرین آمار‌های ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران ۲۰ میلیون و ۹۴۶ هزار و ۷۸۷ زن در ایران، خانه دار هستند که از لحاظ اقتصادی، غیر فعال محسوب می‌شوند و رقمی در حدود ۵۲.۶ درصد جمعیت غیرفعال را تشکیل می‌دهند.

درشرایطی که دست دختران و زنان از بازار کار کوتاه است و نرخ مشارکت اقتصادی زنان کمتر از ۱۲ درصد است و در حالی که نزدیک به ۷۰ درصد از زنان و دختران تحصیل کرده بیکار هستند و از جمعیت زنان بیوه که بچه هم دارند تنها ۱۶ درصد، شاغل هستند و اغلب هم در مشاغل خانگی و متزلزل مشغول به فعالیت هستند، در چنین وضعیتی، زنان از حیث اقتصادی، به شدت احساس ناامنی می‌کنند و در وحشت اینکه پس از مرگ پدر و مادرشان، چه کسی هزینه زندگیشان را تامین می‌کند به سر می‌برند، لذا این ترس دائمی سبب می‌شود که به امید دریافت مستمری با مردی سالمند ازدواج کنند.

بر اساس قوانین کشور، بعد از فوت مستمری بگیر، حقوق او به بازماندگان واجد شرایط خواهد رسید و نسبت سهم همسر ۵۰ درصد، فرزندان هر کدام ۲۵ درصد و مادر و پدر در صورتی که تحت تکفل فرزند بوده باشند ۲۰ درصد است.

ناهید تاج‌الدین نماینده مجلس، این موضوع را به بحران صندوق‌های بازنشستگی ربط داده و گفته است: «صندوق‌های بازنشستگی با حدود ۱۳ میلیون حقوق‌بگیر، اینک ۷۶ درصد منابع خود را به وسیله بودجه عمومی دولت تأمین می‌کنند و صندوق‌های تأمین اجتماعی نیرو‌های مسلح، کارکنان فولاد و دیگر صندوق‌ها وضعیتی بحرانی دارند.» وی افزوده است: «متوسط سنِ بازنشستگی در ایران ۵۰ سال و شاخص امید به زندگی در ایران ۷۶ سال است و این باعث می‌شود تا صندوق‌های بازنشستگی برای مدت زمان طولانی یعنی دست‌کم بیش از ۲۶ سال مجبور باشند بدون آنکه از فرد، درآمدی داشته باشند به او حقوق پرداخت کنند.»