مصطفی کواکبیان، دبیرکل حزب مردم سالاری درباره ماجرای کاترین شکدم و ادعایش در خصوص رابطه او با برخی مسوولان گفت: به من گفتند ای‌کاش به‌جای واژه «هم‌خوابی» از کلمه «صیغه» استفاده می‌کردم. پس از آن گفتوگو، بسیاری از مسوولان از من دلخور شدند و حتی یکی از علمای قم تماس گرفت و گفت که شما «اشاعه فحشا» کرده‌اید. پاسخ دادم که به خدا قسم هدفم دقیقا جلوگیری از اشاعه فحشا بوده است، هرچند نتیجه خلاف آن شد.
دیدارنیوز: مصطفی کواکبیان، دبیرکل حزب مردم سالاری در خصوص ادعایش مبنی بر جاسوس بودن کاترین شکدم و رابطه او با برخی افراد صحبت کرد.
کواکبیان در این باره با تابناک گفتوگو کرده که در ادامه بخشی از اظهارات او را میخوانید:
زمانی که نماینده مجلس بودیم، می‌توانستیم تا چهار یا پنج مشاور داشته باشیم تا در نبود حزب، به نمایندگان کمک کنند. گاهی نمایندگان مجلس اظهارات عجیب و غریبی مطرح می‌کنند که انسان با خود می‌گوید این حرف‌ها از کجا آمده و قرار است چه پیام و نتیجه‌ای داشته باشد؛ سخنان پراکنده و بی‌ربط را کنار هم قرار می‌دهند.
یک شب، شبکه خبر با اصرار از من برای حضور در برنامه دعوت کرد. در جریان جنگ ۱۲ روزه حمله اسرائیل به ایران، شش بار در شبکه‌های مختلف تلویزیونی حضور داشتم؛ نه اینکه از تهران خارج شده باشم، بلکه در همین تهران، در شبکه‌های استانی، شبکه خبر و شبکه افق برنامه داشتم. در آن روزها، مطالبم بازتاب مثبت داشت و ایرادی متوجه آنها نبود. اما در برنامه شبکه خبر، خضریان، نماینده فعلی مجلس سخنانی ایراد کرد که کنایه به حضور نفوذی‌ها در جناح‌های سیاسی داشت. او احترام زیادی به من گذاشت، اما شرایط به گونه‌ای پیش رفت که ناخواسته جملاتی بر زبانم آمد که بعد‌ها گفتم ای‌کاش بیان نکرده بودم. از همین‌جا از همه مسئولانی که ممکن است سخنانم به آنها بی‌احترامی کرده باشد، عذرخواهی می‌کنم.
در آن برنامه تأکید کردم که نباید موضوع «نفوذی‌ها» را به اتباع افغانستانی یا یک جناح سیاسی محدود کرد؛ موضوع، ریشه‌ای و عمیق‌تر است. نام خانمی را هم آوردم و صریح گفتم تردیدی ندارم که او جاسوس بوده و حتی در رفتار‌های بعدی‌اش این امر آشکار بوده است. البته هیچ جاسوسی آشکارا خود را معرفی نمی‌کند یا روش‌های کاری‌اش را توضیح نمی‌دهد. با این حال، در انتخاب کلمات دقت لازم را به خرج ندادم. بعد‌ها به من گفتند ای‌کاش به‌جای واژه «هم‌خوابی» از کلمه «صیغه» استفاده می‌کردم. آن خانم پیش‌تر رقم ۱۲۰ را ذکر کرده بود، اما هم آن عدد نادرست و هم بیانش ناشی از سبق لسانی من بود. بابت این موضوع به‌طور جدی عذرخواهی می‌کنم و خوشحالم که امروز فرصت توضیح و اصلاح آن فراهم شد.
پس از آن گفتوگو، بسیاری از مسئولان از من دلخور شدند و حتی یکی از علمای قم تماس گرفت و گفت که شما «اشاعه فحشا» کرده‌اید. پاسخ دادم که به خدا قسم هدفم دقیقا جلوگیری از اشاعه فحشا بوده است، هرچند نتیجه خلاف آن شد. بعد از این اتفاق، دو یا سه بار به دادسرای فرهنگ و رسانه و دادگاه رفتم و توضیح دادم که هیچ سوءنیتی در کار نبوده است. قضات، با توجه به سوابق من از جمله جانبازی و خانواده شهید بودن دریافتند که این موضوع تنها یک خطای لفظی بوده است. آنها گفتند اشتباه کرده‌اید و لازم است به نحوی جبران کنید.
