آمریکا برای سال ۲۰۲۶ بودجه‌ای یک تریلیون دلاری (چند برابر بیش از مجموع هزینه‌های نظامی روسیه و چین بر روی هم) پیش بینی کرده است که نشان دهنده ۱۳ درصد افزایش نسبت به سال جاری است. این امر نشان می‌دهند که ترامپ برای برقرار صلح می‌خواهد جنگ راه بیاندازد همانگونه که جنگ تجاوزکارانه ۱۲ روزه علیه تاسیسات هسته‌ای ایران (بر خلاف کنوانسیون‌های بین الملل در منع بمباران سایت‌های هسته‌ای) به راه انداخت و سایت‌های هسته‌ای را بمباران کرد.
دیدارنیوز _ بهرام امیر احمدیان*:
آمریکا برای سال ۲۰۲۶ بودجه‌ای یک تریلیون دلاری (چند برابر بیش از مجموع هزینه‌های نظامی روسیه و چین بر روی هم) پیش بینی کرده است که نشان دهنده ۱۳ درصد افزایش نسبت به سال جاری است. این امر نشان می‌دهند که ترامپ برای برقرار صلح می‌خواهد جنگ راه بیاندازد.
درگیری بین ایالات متحده آمریکا و روسیه از اوت سال ۲۰۰۸ آغاز شد؛ زمانی که آمریکا و ناتو با حمایت از جدایی طلبان کوزوو، تمامیت ارضی صربستان، متحد روسیه در بالکان را خدشه دار کرده بودند. از طرفی، روسیه از جدایی طلبان اوستیای جنوبی و آبخازیا (دو بخش از خاک گرجستان در شمال و غرب این کشور) پشتیبانی و این دو بخش را از گرجستان جدا و با اشغال نظامی، دولت‌های خودخوانده تشکیل داد.
ترامپ سعی بسیار داشته است که جنگ روسیه علیه اوکراین را به هر نحو ممکن پایان دهد. در این راستا ابتدا تلاش کرد که آتش بس را برقرار کند، سپس مذاکرات بین دو طرف با میانجیگری آمریکا آغاز و در نهایت صلح برقرار شود. اما ترامپ نتوانست به این خواسته خود جامه عمل بپوشد تا خود را به عنوان ناجی صلح در جهان معرفی و نتانیاهو نیز به این افتخار کند که سرانجام کاندیدای مورد نظر او (تنها دولت مدافع جنایت‌های اسرائیل) موفق به دریافت جایزه صلح نوبل شده است.
میانجیگری ترامپ بنا به ادعای خودش در جلوگیری از ادامه جنگ بین «پاکستان و هند»، و «تایلند و کامبوج» سبب جلوگیری از جنگ و ایجاد آرامش در جهان شده است، غافل از آنکه جنگ و نسل کشی اسرائیل علیه غزه همچنان ادامه دارد و هیچ افق روشنی بر آن متصور نیست. این بار توجه و تمرکز ترامپ متوجه قفقاز شده است و برای آشتی دادن آذربایجان و ارمنستان و پایان مشاجره بر سر کریدور جعلی زنگه زور در صدد اجاره بهره برداری از آن در یک دوره صد ساله است.
در جنگ روسیه علیه اوکراین، ترامپ نتوانست موافقت پوتین برای آتش بس و مذاکره را جلب کند و این بار ضمن انتقاد شدید از پوتین، به او مهلت ۵۰ روزه داد. معلوم نیست که این مهلت چگونه می‌تواند روسیه را بر سر میز مذاکره بکشاند.
ترامپ روز پنجشنبه ۳۱ جولای تهدید خود را برای اعمال تحریم علیه روسیه به دلیل جنگ در اوکراین تشدید کرد، در حالی که اذعان کرد سلاحی که زمانی بر این باور بود روی همه تاثیر می‌گذارد - تهدید به نابودی مالی - ممکن است هیچ تاثیری بر ولادیمیر پوتین و روسیه نداشته باشد.
او گفت: «ما تحریم‌ها را اعمال خواهیم کرد» در حالی که ضرب الاجلی که او این هفته به مسکو داد تا به طور جدی در مذاکرات آتش بس شرکت کند، هنوز به پایان نرسیده بود. وی در مورد روسیه گفت: من فکر می‌کنم کاری که آنها انجام می‌دهند منزجر کننده است که ظاهرا به ادامه بمباران اوکراین اشاره داشت.
اظهارات ترامپ پس از آن مطرح شد که مارکو روبیو، وزیر امور خارجه در مصاحبه‌ای با رادیو فاکس نیوز اذعان کرد که دولت این هفته مذاکرات محرمانه‌ای با روسیه انجام داده است - «نه با پوتین بلکه با برخی از افراد ارشد پوتین» - و هیچ پیشرفتی در مورد آتش بس نداشته است. این در حالی است که مذاکرات استیو ویتکاف نیز با سران کرملین بی نتیجه ماند.
مقامات دولت ترامپ هیچ دلیلی ارائه نکردند که نشان دهد آخرین تعامل با روسیه مفیدتر خواهد بود و خود ترامپ که معمولا به قدرت تحریم‌های اقتصادی برای تغییر تصمیمات رهبران خارجی اعتقاد دارد، این هفته برای دومین بار اعتراف کرد که به نظر می‌رسد پوتین مصون است.
در این شرایط، رهبران «جامعه روسیه» (یک تشکیلات ملی گرای افراطی روسی) جنگ مسکو را ادامه درگیری فرهنگی بین روسیه و غرب می‌داند که ظاهرا به جنگ لیوونی (۱۵۵۸-۱۵۸۳) [جنگی ۲۵ ساله بین روسیه تزاری با ائتلافی از دانمارک- نروژ، پادشاهی سوئد و اتحادیه لهستان-لیتونی]باز می‌گردد. این سازمان ادعا می‌کند که در آن زمان، «جامعه بین المللی» تلاش کرد تا روسیه را به جنگی طولانی بکشاند تا حاکمیت و دولت خود را از بین ببرد. بر اساس مقاله‌ای در وب سایت «جامعه روسیه»، غرب نتوانست به اهداف خود دست یابد.
شکست نهایی روسیه نه از مسیر شکست در میدان نبرد، بلکه از تصمیم مسکو برای برقراری آتش بس موقت با غرب بود که به دشمنان روسیه اجازه داد دوباره تجدید قوا کنند. این دیدگاه برای درک طرح‌های گسترده‌تر «جامعه روسیه»، یعنی گسترش جنگ علیه اوکراین اساسی است تا بدین ترتیب «غرب جمعی» را به عنوان وسیله‌ای برای اصلاح اشتباهات گذشته مورد نظر قرار دهد.
آمریکا برای سال ۲۰۲۶ بودجه‌ای یک تریلیون دلاری (چند برابر بیش از مجموع هزینه‌های نظامی روسیه و چین بر روی هم) پیش بینی کرده است که نشان دهنده ۱۳ درصد افزایش نسبت به سال جاری است. این امر نشان می‌دهند که ترامپ برای برقرار صلح می‌خواهد جنگ راه بیاندازد همانگونه که جنگ تجاوزکارانه ۱۲ روزه علیه تاسیسات هسته‌ای ایران (بر خلاف کنوانسیون‌های بین الملل در منع بمباران سایت‌های هسته‌ای) به راه انداخت و سایت‌های هسته‌ای را بمباران کرد.
این نشانه خوبی برای آینده جهان نیست. در عین حال در روسیه نیز بر طبل جنگ می‌کوبند و هیچ افقی برای آتش بس، مذاکره و صلح وجود ندارد. روسیه ۲۰ درصد از خاک اوکراین را در دست دارد، حاضر به پس دادن شبه جزیره کریمه به اوکراین نیست و در طرف دیگر، اوکراین نیز شرط پایان جنگ و برقراری صلح را پس گرفتن همه سرزمین‌های اشغالی از جمله «کریمه» اعلام کرده است.
دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا، روز جمعه تهدید نادری به تشدید تنش هسته‌ای کرد و گفت که دستور داده است دو زیردریایی هسته‌ای در پاسخ به اظهارات تهاجمی دیمیتری مدودف، رئیس جمهوری سابق این کشور و معاون فعلی شورای امنیت، در نزدیکی آب‌های روسیه مستقر شوند.
دیمیتری مدودف، معاون شورای امنیت روسیه اخیرا در برابر تهدید‌های واشنگتن در زمینه پایان جنگ روسیه علیه اوکراین، آمریکا را به جنگ اتمی تهدید کرده بود. این بار نیز وی این تهدید را تکرار کرده است. مدودف که در چند روز گذشته به صورت آنلاین با ترامپ مشاجره کرده است، اخیرا پس از اینکه ترامپ به مدودف گفت «مراقب سخنان خود باشد» به قابلیت‌های حمله هسته‌ای خودکار و تلافی جویانه روسیه در دوران شوروی اشاره کرد.
در عین حال ترامپ ادعا کرده است که مدودف هیچ قدرتی برای پرتاب سلاح‌های هسته‌ای روسیه ندارد. ترامپ اظهار داشت که قصد دارد تحریم‌های جدیدی را علیه مسکو اعمال کند و حملات روسیه به اوکراین را «نفرت انگیز» خواند. ترامپ در پیامی قبلی در رسانه‌های اجتماعی گفت که جنگ اوکراین «هرگز نباید اتفاق می‌افتاد.»
وی اواخر روز جمعه یکم اوت گفت که زیردریایی‌های هسته‌ای تغییر مکان داده شده به روسیه نزدیک‌تر شده‌اند. ما همیشه می‌خواهیم آماده باشیم و بنابراین من دو زیردریایی هسته‌ای را به منطقه فرستاده‌ام. من فقط می‌خواهم مطمئن شوم که سخنان او فقط کلمات هستند و نه چیزی بیشتر از آن.
*استادیار جغرافیای سیاسی، دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران
منبع: اطلاعات
