دیدارنیوز: عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری گفت: کمبود پرستار به مرز بحران رسیده، تعرفه خدمات پرستاری پایین و رفاهیات ناچیز است و قانون مشاغل سخت نیز به درستی اجرا نمی‌شود.
به نقل از فارس، پرستاری یکی از حیاتی‌ترین حرفه‌ها در هر جامعه‌ای است، اما متأسفانه در بسیاری از کشورها، از جمله ایران، با چالش‌های متعددی رو‌به‌رو است. یکی از اصلی‌ترین این چالش‌ها، کمبود شدید نیروی پرستار است.
بر اساس آمار‌های موجود، نسبت پرستار به تخت بیمارستانی و همچنین به جمعیت در ایران، بسیار پایین‌تر از استاندارد‌های جهانی است. این کمبود نه تنها فشار کاری زیادی را بر دوش پرستاران موجود وارد می‌کند، بلکه کیفیت خدمات درمانی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.
مشکلات پرستاران تنها به کمبود نیرو محدود نمی‌شود. ساعات کاری طولانی و طاقت‌فرسا، حقوق و مزایای ناکافی، عدم تناسب مدرک تحصیلی با جایگاه شغلی، فرسودگی شغلی، و خشونت‌های کلامی و فیزیکی از سوی برخی بیماران یا همراهان آنها، از دیگر معضلاتی است که این قشر زحمتکش با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
این شرایط نامساعد، باعث شده که بسیاری از پرستاران به فکر مهاجرت به کشور‌های دیگر با شرایط کاری و زندگی بهتر بیفتند، که این خود به تشدید بحران کمبود پرستار در کشور دامن می‌زند. رسیدگی به این مشکلات و حمایت همه‌جانبه از جامعه پرستاری، نه تنها یک ضرورت اخلاقی، بلکه یک نیاز اساسی برای ارتقاء سلامت جامعه است.
مرتضی سپهریان، عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری گفت: لازم است در دولت و نهاد‌های تصمیم گیر تغییر نگرش به جامعه پرستاری اتفاق بیفتد و شغل پرستاری به‌عنوان شغل حاکمیتی محسوب شود. در ماده هشت قانون مدیریت خدمات کشوری، آمده است؛ اموری حاکمیتی است که تحقق آن موجب اقتدار و حاکمیت کشور می‌شود و منافع آن بدون محدودیت شامل همه اقشار جامعه می‌شود و به این معنا است که یک جور عدالت را برقرار می‌کند.
عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری بیان کرد: ویژگی‌هایی هم در این ماده برای امور حاکمیتی آورده است؛ برای مثال می‌گوید اموری حاکمیتی است که باعث ارتقاء بهداشت، سلامت و آموزش عمومی جامعه می‌شود. همچنین در این قانون آمده است اموری حاکمیتی است که باعث کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، به‌ویژه بیماری‌های مسری و واگیر همگانی می‌شود یا اموری حاکمیتی است که باعث پیشگیری و مقابله با کاهش اثرات حوادث طبیعی و غیر طبیعی و بحران‌های عمومی می‌شود.
وی اظهار کرد: همه این ویژگی‌ها در شغل پرستاری وجود دارد و همچنین این شغل باعث ایجاد منافع عمومی و رفاه می‌شود. به همین دلیل خواسته پرستاران این است که شغل پرستاری شغلی حاکمیتی محسوب شود که وضعیت پرستاری در جامعه بهبود پیدا کند.
سپهریان گفت: یکی از مسائلی که در شغل حاکمیتی باید به آن توجه شود، تامین نیرو است و این نیرو باید به اندازه کافی باشد. به همین جهت باید نابسامانی که در نیروی انسانی در پرستاری داریم، کاهش پیدا کند. نیروی انسانی پرستاری یکی از ارکان نظام سلامت هر کشوری است و در ارتقای کیفیت خدمات بهداشتی و ارائه مطلوب خدمات درمانی نقش به‌سزایی دارد.
کمبود نیرو به وضعیت هشدار رسیده است
عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاریافزود: متاسفانه کمبود نیروی پرستاری در جامعه به وضعیت هشدار رسیده است. امروز نسبت پرستار به تخت در وضعیت مطلوب نیست. بر اساس استاندارد باید حدود ۱.۸ دهم پرستار به تخت داشته باشیم، اما این استاندارد به شدت کاهش یافته و به حدود ۹ دهم در کشور و در برخی شهر‌ها به حدود ۶ دهم رسیده است.
وی ادامه داد: امیدواریم تصمیم‌های خوبی برای جبران کمبود پرستار گرفته شود و با توجه به بازنشستگی نیرو‌ها و اضافه شدن تخت‌های بیمارستانی از یک طرف و نیاز جامعه در بحران‌ها و همچنین وضعیت سالمندی که کشور را تهدید می‌کند، برای تامین نیروی انسانی کافی در حوزه پرستاری تصمیم‌های مناسبی گرفته شود.
بیمه‌ها خدمات پرستاری را به قیمت واقعی خریداری نمی‌کنند
عضو شورای عالی سازمان نظام پرستاری بیان کرد: برای مثال امروز مبلغ خدمات پرستاری برای هر ساعت، کمتر از ۴۰ هزار تومان است که بسیار کم است و لازم است اصلاح شود. دولت برای اجرای تعرفه پرستاری با توجه به دستور ویژه‌ای که مقام معظم رهبری دادند، کمک کرد.
وی گفت: در زمینه تعرفه پرستاری کار خوبی صورت گرفت، اما لازم است تغییرات ویژه‌ای در تعرفه ایجاد شود. بیمه‌ها برای تغییر به‌شدت مقاومت می‌کنند و به‌عنوان خریداران خدمت، خدمات پرستاری را با مبلغ ناچیزی خریداری می‌کنند. امیدواریم با اهتمام دولت و جلساتی که با سازمان برنامه بودجه و وزارت بهداشت برگزار می‌شود، این مشکل پرستاران برطرف شده و خدمات پرستاری به قیمت واقعی و ارزشمند خریداری شود.
وی ادامه داد: بعد از تامین نیروی پرستار، نگهداشت نیرو موضوع بسیار مهمی است. امروز شغل پرستاری جذابیت خودش را از دست داده است. حقوق ناکافی، مزایای کم، کار سخت و پر استرس، خدمات رفاهی ناچیز، تاخیر در پرداخت‌ها و ... بلای جان پرستاری شده و باعث از بین رفتن جذابیت پرستاری و کاهش ظرفیت برای نگهداشت نیرو شده است.
