یکی از مهم‌ترین مولفه‌های یک محیط آموزشی مؤثر، داشتن فضایی استاندارد، امن و متناسب با نیاز‌های جسمی و روانی دانش‌آموزان است. کلاس‌هایی با تهویه مناسب، فضای کافی برای تحرک و زنگ تفریح، محوطه‌ای امن و قابل استفاده، و تجهیزات کمک‌آموزشی به‌روز، از بدیهیات چنین محیطی به‌شمار می‌روند.
دیدارنیوز-سید محمد جعفرنژاد* : مدارس شاهد در سراسر کشور مأوای فرزندان خانواده‌هایی هستند که سرمایه‌های ایثار و شهادت این مرز و بوم‌اند. هرچند در سال‌های اخیر، دانش‌آموزان خانواده‌های فرهنگی نیز به جمع این گروه افزوده شده‌اند، اما فضای معنوی حاکم بر این مراکز همچنان متأثر از روح ایثار، مجاهدت و مقاومت است. چنین فضا‌هایی نه‌تنها باید حامل پیام شهامت باشند، بلکه لازم است از نظر فیزیکی نیز شأن و منزلت این قشر را پاس دارند.
یکی از مهم‌ترین مولفه‌های یک محیط آموزشی مؤثر، داشتن فضایی استاندارد، امن و متناسب با نیاز‌های جسمی و روانی دانش‌آموزان است. کلاس‌هایی با تهویه مناسب، فضای کافی برای تحرک و زنگ تفریح، محوطه‌ای امن و قابل استفاده، و تجهیزات کمک‌آموزشی به‌روز، از بدیهیات چنین محیطی به‌شمار می‌روند.
چندی پیش، به‌منظور ثبت‌نام دانش‌آموزی، به مدرسه شاهد علی‌اکبر لاهیجان مراجعه کردم. این آموزشگاه پذیرای دانش‌آموزانی است که دوره ابتدایی را به پایان رسانده‌اند و وارد مقطع متوسطه اول (از پایه هفتم به بعد) می‌شوند؛ سنی که رشد جسمی و بلوغ ذهنی نوجوانان در آن به اوج می‌رسد و بالطبع، نیاز به فضای آموزشی گسترده‌تر و مجهزتر نسبت به مقاطع پایین‌تر دارد.
با کمال تأسف، محوطه فیزیکی آموزشگاه، به‌ویژه حیاط مدرسه، بسیار کوچک‌تر از حد انتظار است و امکاناتی حداقلی در آن به چشم می‌خورد. این در حالی است که بسیاری از مدارس مشابه در سایر کشورها، نظیر فنلاند، ژاپن یا آلمان، برای همین رده سنی، محیط‌هایی با استاندارد‌های بالا در زمینه نور طبیعی، فضای سبز، تجهیزات بازی آموزشی و حتی مشاوره‌های تخصصی طراحی می‌کنند. در اغلب مدارس این کشورها، برای هر دانش‌آموز به‌طور میانگین بین ۲.۵ تا ۴ متر مربع فضای باز در نظر گرفته می‌شود، در حالی که در مدارس ما این عدد به‌ندرت از یک متر مربع فراتر می‌رود.
ظاهراً مسئولان آموزشگاه نیز طی چند سال گذشته پیگیر تخصیص فضایی مناسب‌تر بوده‌اند، اما تاکنون اقدام مؤثری در این زمینه صورت نگرفته است. به‌عنوان یک وظیفه رسانه‌ای و اجتماعی، ناگزیر شدم گزارشی مقدماتی تهیه و برای مقامات اجرایی استان، از جمله استاندار گیلان، مدیرکل آموزش‌وپرورش استان، مدیر آموزش‌وپرورش شهرستان لاهیجان، و نماینده مردم لاهیجان و سیاهکل ارسال نمایم؛ با این امید که گامی در جهت بهبود وضعیت برداشته شود.
نخستین واکنش از سوی استاندار گیلان دریافت شد که ضمن تأکید بر اهمیت موضوع، خواستار پیگیری از طریق فرمانداری شهرستان شدند. بلافاصله پیام ایشان به اطلاع فرماندار رسید، اما تا این لحظه پاسخی از دیگر مدیران مرتبط دریافت نشده است.
امیدوارم با هم‌افزایی و تعامل میان مسئولان محلی و استانی، در آینده‌ای نزدیک شاهد تحول در فضای آموزشی این مدرسه باشیم. بی‌تردید، شایسته نیست فرزندان ایثارگران کشور در محیط‌هایی محدود، ناکارآمد و بعضاً نامتناسب با سن و نیاز خود آموزش ببینند.
در گزارش بعدی، امیدوارم به‌جای بیان کاستی‌ها، بتوانم از اقدامات ملموس و عملی در جهت بهبود سخن بگویم؛ گزارشی مستند به تلاش‌ها و نتایج.
*مسئول دفتر «دیدارنیوز» در استان گیلان و فعال رسانه‌ای
