دیدارنیوز: ریکاردو ساپینتو پس از حواشی و جنجال‌ها، برای دومین بار به عنوان سرمربی استقلال انتخاب شد. سرمربی پرتغالی که دو فصل پیش هم هدایت آبی‌پوشان را به‌عهده داشت، این تیم را با ۴ امتیاز نسبت به صدر جدول، در رتبه سوم قرار داد. همچنین این تیم در دربی و فینال جام حذفی، شکست خورد تا در این مسابقات به نایب قهرمانی بسنده کند. بازی سریع و با تعداد نفرات بالا در خط حمله، بزرگ‌ترین ویژگی تیم ساپینتو بود و حالا او چالش‌هایی را برای ارائه همین سبک بازی دارد.
وینگر‌هایی لب‌خط و فول‌بک‌هایی در نیم‌فضا
تیم ساپینتو اغلب علاقه دارد تا انتقال توپ خود را از همان گام ابتدایی به کناره‌ها ببرد. او در این سیستم از بال‌های خود در حرکت به سمت خطوط استفاده می‌کند. در ادامه او خواستار حضور مدافعان کناری در محوطه جریمه و به خصوص نیمفضاها می‌شود که این فضا‌ها در تصویر زیر هم مشخص شده‌اند. در ادامه هم کوین یامگا با حرکتی قطری، وارد محوطه می‌شود تا به ارسلان مطهری کمک کند. در نهایت هم مطهری گل دوم را برای استقلال در دربی ۹۹ به ثمر می‌رساند.
اگر این گل با نمایی از بالا و با دید به کل زمین بررسی شود، حالتی سه دفاعه را در هنگام حملات به تیم ساپینتو می‌دهد. حردانی یک خط عقب‌تر است و پشت سر یامگا را پوشش می‌دهد و سه نفر خط دفاعی باز می‌شوند و بازیکنی مثل روزبه چشمی هم در جلوی آنها قرار می‌گیرد تا توپ‌های برگشتی را پوشش دهد. در ادامه سعید مهری و مهدی مهدی‌پور به عنوان دو هافبکی جلوتر از چشمی بازی می‌کنند، در نیمفضاها و پشت محوطه جریمه قرار می‌گیرند تا تأکید ساپینتو به این منطقه را نشان دهند.
حمل توپ؛ اصل اول یکی از بال‌های تیم
در ضدحملات، نیاز تیم ساپینتو به سه عنصر بود. یک وینگر برای فرار در میان مدافعان، یک مهاجم دونده و یک وینگر با قابلیت حمل توپ بالا، سه بازیکنی بودند که از ارکان اصلی تیم برای گلزنی به شمار می‌رفتند. در حملات و همانطور که در تصویر زیر مشخص است، سعید مهری تنها بازیکنی است که با فاصله‌ای زیاد، در نزدیکی سه رأس تهاجمی تیم است که نشان از فاصله زیاد بین خط هافبک و حمله در هنگام حملات حریف است.
وقتی یامگا توپ را دریافت می‌کند، ارسلان مطهری وظیفه دارد تا روی دست او بیاید و با او در یک راستا قرار بگیرد؛ پیمان بابایی به عنوان وینگر سرعتی با حرکتی عرضی به مرکز می‌آمد تا یک مثلث در حوالی محوطه تراکتور شکل بگیرد. یامگا توپ را به خوبی با خود حمل می‌کرد و جلو می‌برد و درنهایت در موقعیتی مناسب، توپ را در اختیار مطهری قرار دهد. در نهایت هم پیمان بابایی در دهانه دروازه موفق به گلزنی نمی‌شود.
از نمایی بالا، مجدداً این ضدحمله مشخص است. فاصله زیاد مهری از خط هافبک و حمله به عنوان رابط، در تصویر زیر دیده می‌شود و در این تصویر نشان از سیستم استقلال به حالت ۳-۳-۴ است که به ۳-۲-۱-۴ تغییر می‌کند. مهری به تنهایی توپ را به خط حمله می‌رساند و تقسیم و شرح وظایف، نشان می‌دهد که تفکر می‌تواند بر تعدد در حملات پیروز شود.
در گام دوم حمله، نحوه جای‌گیری و فرار پیمان بابایی به پشت سر ۴ عنصر دفاعی تراکتور مشخص است. چشمی یک خط عقب می‌رود و صالح حردانی و جعفر سلمانی خطوط را پوشش می‌دهند تا وینگر‌ها حرکتی عرضی داشته باشند. سیستم در چند ثانیه از ۳-۲-۱-۴ به ۳-۴-۳ تغییر شکل می‌دهد.
خط دفاعی بالا و پرریسک
برخلاف ضدحملات، استقلال در حملات فاصله بین مدافعان و خط هافبک خود را افزایش می‌دهد. این مسئله باعث می‌شود در بازگشت‌ها و با توجه به خط دفاعی بالا آمده استقلال، مهاجمان فرار‌های سریعی داشته باشند و هافبک‌ها موفق به مهار این دست از بازیکنان نشوند. همانند این صحنه که پاس ریکاردو آلوز دو مهاجم تراکتور را به خوبی به پشت سر مدافعان می‌فرستد. با این‌حال خروج به موقع سیدحسین حسینی، به این حمله پایان می‌دهد.
از این نما، باز هم مشخص است که به چه شکل استقلال سه هافبک خود را یک خط بالا برده است تا به پشتیبانی از سه مهاجم خود بپردازند. حضور دو هافبک جلو، در نیمفضاها، باعث می‌شود تا هافبک مرکزی و مغز متفکر حملات حریف، حرکت و انتقال توپی آزادانه‌تر داشته باشد و در نهایت هم منجر به چنین ضدحملاتی شود.
بی‌نظم و آشفته در محوطه خودی
ساپینتو وقتی تیمش تحت فشار قرار می‌گیرد، به خوبی موفق به بستن فضا‌ها نمی‌شود. فاصله بین مدافع کناری و مدافع مرکزی بسیار زیاد می‌شود و حتی حضور خط هافبک در محوطه هم به مدافعان کمکی نمی‌کند. هر سه هافبک بدون یارگیری و هدف، در نزدیکی یکدیگر قرار گرفته‌اند و پشت مدافع دو بازیکن تراکتور آزاد هستند. مهدی قایدی نیز به عقب نمی‌آید و جهت دیگری را دنبال می‌کند. جعفر سلمانی نیز با دست به بازیکنان کنار دست خود، دو بازیکن تراکتور یعنی ریکاردو آلوز و محمد آقاجان‌پور را نشان می‌دهد.
ساپینتو بخش زیادی از خط هافبک دونده گذشته خود را در اختیار دارد ولی حالا باید پای به تیمی بگذارد که خالی از وینگر است و وضعیت رامین رضاییان هم کماکان مشخص نیست. او حالا نه محمد محبی و مهدی قایدی را برای فرار از پشت مدافعان دارد و نه کوین یامگا را برای انتقال توپ‌های خود از کناره‌ها، در تیم می‌بیند. بدون شک او نیاز به پنجره‌ای شلوغ در نقل‌و‌انتقالات دارد و عناصر او در خط حمله شبیه به سیستم بازی مدنظر او نیست. سرمربی پرتغالی در صورت داشتن خرید‌های مناسب، می‌تواند مجدداً همان تیم تهاجمی را به میدان بفرستد و شاید این‌بار بتواند به ناکامی خود در فتح جام‌های فوتبال ایران پایان دهد.
