هوش مصنوعی می‌تواند استرس و اضطراب را از چهره شما تشخیص دهد اما با وجود تمام مزایای بالقوه، استفاده از هوش مصنوعی برای خواندن احساسات افراد، نگرانی‌های جدی را نیز به همراه دارد.
دیدارنیوز: یک پلتفرم جدید Ai با تحلیل حالات چهره، قادر به تشخیص استرس با هوش مصنوعی است. آیا این فناوری آینده سلامت روان را متحول می‌کند؟
به نقل از گجت نیوز، استرس و اضطراب به بخش جدایی‌ناپذیری از زندگی بسیاری از افراد تبدیل شده‌اند. حال، تصور کنید یک فناوری وجود داشته باشد که بتواند این حالات را پیش از آنکه خودتان متوجه شوید یا زمانی که قادر به بیان آن نیستید، تشخیص دهد. این دقیقا همان چیزی است که یک پلتفرم هوش مصنوعی نوین ادعای انجام آن را دارد.
فناوری نوین تشخیص استرس با هوش مصنوعی چگونه عمل می‌کند؟
این سیستم پیشرفته هوش مصنوعی که توسط شرکت‌هایی مانند Oosto توسعه داده شده، با بهره‌گیری از الگوریتم‌های پیچیده یادگیری ماشین و بینایی کامپیوتری کار می‌کند. دوربین‌ها و سنسور‌های محیطی، بدون نیاز به تعامل مستقیم یا پوشیدن گجت خاصی توسط افراد، به‌طور مداوم فید‌های ویدیویی را تحلیل می‌کنند. هوش مصنوعی سپس به دنبال ریز حالات چهره، تغییرات در وضعیت بدن، الگو‌های تنفسی (در صورت قابل مشاهده بودن) و سایر نشانه‌های بصری می‌شود که با سطوح بالای استرس یا اضطراب مرتبط هستند.
این رویکرد که از آن با عنوان «هوش محیطی» (Ambient Intelligence) یاد می‌شود، به سیستم اجازه می‌دهد تا درک ظریفی از وضعیت احساسی افراد در یک محیط خاص به دست آورد. برخلاف سیستم‌های تشخیص احساسات سنتی که ممکن است تنها بر روی چند احساس پایه تمرکز کنند، این پلتفرم جدید ادعا دارد که می‌تواند طیف وسیع‌تری از حالات روانی، از جمله درجات مختلف فشار و نگرانی را شناسایی کند.
کاربرد‌های بالقوه: از محیط کار تا مراکز درمانی
پتانسیل استفاده از چنین فناوری بسیار گسترده است. به عنوان مثال، در محیط کار، کارفرمایان می‌توانند از این سیستم برای شناسایی کارمندانی که تحت فشار کاری شدید قرار دارند، استفاده کنند و پیش از رسیدن به مرحله فرسودگی شغلی، اقدامات حمایتی لازم را ارائه دهند. این امر می‌تواند به بهبود سلامت روان کارکنان و افزایش بهره‌وری منجر شود. در مراکز درمانی و بهداشتی، مانند بیمارستان‌ها یا مراکز مراقبت از سالمندان، این فناوری می‌تواند به کادر درمان در تشخیص بیمارانی که دچار اضطراب یا درد هستند، اما قادر به بیان آن نیستند، کمک کند. تشخیص استرس با هوش مصنوعی در این محیط‌ها می‌تواند به ارائه مراقبت‌های به‌موقع و انسانی‌تر یاری رساند.
همچنین، هرچند با ملاحظات اخلاقی جدی، اما این سیستم می‌تواند در فضا‌های عمومی و امنیت برای تشخیص رفتار‌های مشکوک یا افرادی که تحت فشار روانی شدید ممکن است دست به اقدامات خطرناک بزنند، کاربرد داشته باشد. در نهایت، در حوزه آموزش و پرورش، شناسایی دانش‌آموزانی که با اضطراب امتحان یا فشارهای تحصیلی دست و پنجه نرم می‌کنند، می‌تواند به ارائه حمایت‌های روانی مناسب در محیط‌های آموزشی کمک کند.
چالش‌ها و نگرانی‌های اخلاقی پیش رو
با وجود تمام مزایای بالقوه، استفاده از هوش مصنوعی برای خواندن احساسات افراد، نگرانی‌های جدی را نیز به همراه دارد. یکی از مهم‌ترین این نگرانی‌ها، حریم خصوصی است؛ جمع‌آوری و تحلیل مداوم داده‌های بصری افراد، تجاوز به حریم خصوصی تلقی می‌شود و اینکه چه کسی به این داده‌ها دسترسی دارد و چگونه از آنها استفاده می‌شود، سوالات مهمی هستند که باید به دقت پاسخ داده شوند.
مسئله دیگر، دقت و سوگیری الگوریتم‌های هوش مصنوعی است که ممکن است نتایج نادرستی را به‌خصوص برای گروه‌های اقلیت یا افرادی با حالات چهره غیرمعمول ارائه دهند و تفسیر نادرست احساسات می‌تواند منجر به قضاوت‌های اشتباه و تبعیض شود.
علاوه بر این، پتانسیل سوءاستفاده از این فناوری برای نظارت بیش از حد بر کارمندان، کنترل اجتماعی یا حتی اهداف سرکوبگرانه نیز وجود دارد. در نهایت، موضوع رضایت آگاهانه مطرح می‌شود؛ آیا افراد باید از اینکه تحت چنین نظارتی هستند، آگاه باشند و حق انتخاب برای عدم مشارکت داشته باشند؟
این پلتفرم هوش مصنوعی نشان‌دهنده پیشرفت قابل توجهی در توانایی ماشین‌ها برای درک جنبه‌های پیچیده رفتار انسانی است. با این حال، همانند بسیاری از فناوری‌های نوظهور، مسیر پیش رو نیازمند توازن دقیقی بین نوآوری و مسئولیت‌پذیری است. گفت‌و‌گو‌های گسترده پیرامون چارچوب‌های قانونی و اخلاقی برای استفاده از چنین سیستم‌هایی، پیش از فراگیر شدن آنها، امری ضروری است تا اطمینان حاصل شود که از این ابزار قدرتمند در جهت بهبود واقعی زندگی انسان‌ها و نه در راستای آسیب رساندن به آنها استفاده خواهد شد. آینده‌ای که در آن تشخیص استرس با هوش مصنوعی به امری رایج بدل شود، هم هیجان‌انگیز و هم نگران‌کننده است.
