عمادالدین باقی، فعال حقوق بشر گفت: اگر قرار باشد واقعا گامی عملی برای وفاق برداشته شود، اولین گام و نشانه آن این است که تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی مانند مصطفی تاج‌زاده، سعید مدنی، ضیاء نبوی، ابوالفضل قدیانی، محمد نجفی، عبدالرضا حائری، محمد نوری‌زاد، نخعی، حمید قره‌حسنلو و همسرش فرزانه قره‌حسنلو، خانم سپهری، بهاره هدایت، و چند نفر دیگر آزاد شوند.
دیدارنیوز: عمادالدین باقی، پژوهشگر و نویسنده در حوزه حقوق بشر و دین می‌گوید که آزادی زندانیان سیاسی اولین گام عملی برای وفاق است.
عمادالدین باقی در بخشی از گفتگوی خود با جماران، در پاسخ به اینکه سه پیشنهاد عملی برای بهبود وفاق ملی در شرایط کنونی ایران چیست و چه اقداماتی را اولویت می‌دهید؟، گفت:
*به نظر من، اگر قرار باشد واقعاً گامی عملی برای وفاق برداشته شود، اولین گام و نشانه آن این است که تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی مانند مصطفی تاج‌زاده، سعید مدنی، ضیاء نبوی، ابوالفضل قدیانی، محمد نجفی، عبدالرضا حائری، محمد نوری‌زاد، نخعی، حمید قره‌حسنلو و همسرش فرزانه قره‌حسنلو، خانم سپهری، بهاره هدایت، و چند نفر دیگر آزاد شوند. برخی از احکام این افراد از لحاظ حقوقی بسیار سست بوده و با نقد‌ها و اشکالات جدی مواجه است. حتی در رسانه‌های داخلی نیز نقد‌های حقوقی درباره آن‌ها منتشر شده، اما هیچ اعتنایی به آن‌ها صورت نگرفته است.
*در شرایط خطیر اقتصادی و امنیتی کنونی، و پس از ضربه‌های شوک‌آور ماه‌های اخیر که احتمالا به واسطه نفوذی‌هایی رخ داده که همچنان حضور دارند، یا به دلیل عملکرد کسانی که هنوز پاسخگو نبوده‌اند، ذره‌ای انعطاف درباره زندانیان دیده نمی‌شود. بدتر از آن، برای افرادی مانند محسن رنانی در اصفهان پرونده تشکیل می‌شود، حسین یزدی، از فعالان معتدل و مدنی، محکوم به حبس می‌شود، و پیش از این نیز علی معینی و همسرش در اصفهان مدتی بازداشت و سپس محکوم به حبس شدند.
*این وضعیت نشان می‌دهد که در شرایط کنونی، حرف زدن از وفاق، مانند خواستگاری‌ای است که خواستار آن تنها یک‌طرف است و طرف مقابل تمایلی ندارد. سکانداران هنوز عمق فاجعه و تهدید‌ها را درک نکرده‌اند و می‌خواهند نشان دهند که حتی به اندازه تحمل مسببان وضعیت کنونی، تحمل مخالفانی مانند آن‌ها را ندارند. این رفتار آن‌ها یعنی امیدی به ما برای نجات ایران نداشته باشید.
*وقتی تاکنون چنین اقدامی، آن هم در این شرایط حساس، انجام نشده است، بحث کردن درباره پیشنهاد دوم و سوم نیز بیهوده به نظر می‌رسد.
