محققان دانشگاه کمبریج بریتانیا و دانشگاه فودان چین با بررسی پروتئین‌های نمونه خون بیش از ۴۲ هزار بزرگسال دریافتند تنهایی و انزوای اجتماعی می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد.
دیدارنیوز: به گفته محققان تعامل با دوستان و خانواده می‌تواند ما را سالم‌تر نگه دارد؛ زیرا سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند.
به نقل از دیجیاتو، تاکنون پژوهش‌های مختلفی ارتباط تنهایی با بیماری‌های گوناگونی مانند سکته مغری را بررسی کرده‌اند؛ اکنون محققان در پژوهشی جدید دریافتند تعامل با دوستان و خانواده می‌تواند ما را سالم نگه دارد؛ زیرا سیستم ایمنی ما را تقویت می‌کند و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، سکته مغزی و دیابت نوع ۲ را کاهش می‌دهد.
براساس گزارش The Times و مقاله منتشرشده در نیچر، محققان دانشگاه کمبریج بریتانیا و دانشگاه فودان چین با بررسی پروتئین‌های نمونه خون بیش از ۴۲ هزار بزرگسال دریافتند تنهایی و انزوای اجتماعی می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد.
درکل، روابط اجتماعی نقش مهمی در رفاه و سلامتی ما دارد. شواهد علمی نشان می‌دهد انزوای اجتماعی و تنهایی با سلامت ضعیف‌تر و مرگ زودهنگام مرتبط هستند. باوجود این شواهد، مکانیسم‌های اساسی که از طریق آن روابط اجتماعی بر سلامت تأثیر می‌گذارد، همچنان مبهم هستند.
ارتباط تنهایی با بیماری قلبی و سکته مغزی
یکی از راه‌های کشف مکانیسم‌های بیولوژیکی بررسی پروتئین‌هایی است که در خون در گردش‌اند. پروتئین‌ها مولکول‌هایی هستند که ژن‌های ما آن‌ها را تولید می‌کنند و برای کمک به عملکرد صحیح بدن ما ضروری هستند. آن‌ها همچنین می‌توانند در نقش مواد دارویی عمل کنند. محققان به کمک این مواد می‌توانند درمان‌های جدیدی برای مقابله با بیماری‌ها ایجاد کنند.
اکنون در پژوهش جدید محققان پروتئوم‌ها (Proteome) –مجموعه‌ای از پروتئین‌های درون سلول– را در نمونه‌های خون بیش از ۴۲ هزار بزرگسال ۴۰ تا ۶۹ سال بررسی کردند. محققان توانستند ببینند کدام پروتئین‌ها در سطوح بالاتری بین افرادی که از نظر اجتماعی منزوی یا تنها بودند، وجود داشت و چگونه این پروتئین‌ها با سلامت ضعیف‌تر ارتباط دارند.
همچنین محققان نمره انزوای اجتماعی و تنهایی را برای افراد محاسبه کردند. معیار انزوای اجتماعی (Social isolation) برای مثال، بر این اساس است که آیا فردی تنها زندگی می‌کند، چقدر با دیگران ارتباط اجتماعی دارد و در فعالیت‌های اجتماعی شرکت می‌کند یا خیر. از سوی دیگر، تنهایی (Loneliness) معیاری ذهنی است بر این اساس که فرد احساس تنهایی می‌کند یا خیر.
هنگامی که محققان پروتئوم‌ها را تجزیه‌وتحلیل و عواملی مانند سن، جنس و زمینه اجتماعی-اقتصادی را لحاظ کردند، ۱۷۵ پروتئین مرتبط با انزوای اجتماعی و ۲۶ پروتئین مرتبط با تنهایی را یافتند (اگرچه هم‌پوشانی قابل‌توجهی بین این ۲ نوع پروتئین وجود داشت). بسیاری از این پروتئین‌ها در پاسخ به التهاب، عفونت ویروسی و به‌عنوان بخشی از پاسخ‌های ایمنی ما تولید می‌شوند. همچنین با بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت نوع ۲، سکته مغزی و مرگ زودرس مرتبط هستند.
محققان از تکنیک آماری به نام تصادفی‌سازی مندلی (Mendelian randomization) استفاده کردند تا رابطه علی انزوای اجتماعی و تنهایی همچنین پروتئین‌ها را بررسی کنند. با استفاده از این رویکرد، ۵ پروتئین را شناسایی کردند که فراوانی آن‌ها ناشی از تنهایی بود.
