دیدارنیوز _ *محمدرضا جابری:
از دیرباز دوگانه‌ای میان برخی از مردم شکل گرفته بود که سواد و شعور را مقابل هم قرار می‌دادند و جمله معروفی بود که می‌گفت: سواد شعور نمی‌آورد!
اوضاع زمانی بدتر می‌شود که سواد هم وجود نداشته باشد! نتیجه، وضعیت فاجعه‌باری می‌شود که امروز میراث فرهنگی و گردشگری و همچنین محیط زیست ما به آن دچار است.
اگر طبق تعریف یونسکو؛ سواد را زنجیره آموزشی که توانایی رسیدن به اهداف، توسعهٔ دانش، پتانسیل و شرکت کامل در جامعه‌ای بزرگتر را برای یک فرد فراهم می‌کند، در نظر بگیریم، و شعور را طبق تعاریف دینی و فرهنگ‌های واژگان؛ از ماده «شعر» و اسمى براى علم و آگاهى دقیق، درمی‌یابیم این «زنجیره آموزشی» و «درک و فهم عمیق» در حوزه‌های ذکر شده به طور عمومی وجود ندارد و مختص برخی از افراد و نهاد‌های خاصی است که در این زمینه‌ها فعالیت دارند و هیچگاه حالت رایج و همگانی به خود نگرفته است که شوربختانه باعث شده چه مردم و چه مسئولان خواسته یا ناخواسته به تخریب گسترده میراث طبیعی و تاریخی سرزمین‌مان بپردازند.
آن‌چنان که از تعریف کوتاه «سواد» و «شعور» بر‌می‌آید؛ سواد حاصل آموزش و شعور نتیجه فرهنگ است. سواد گردشگری و میراث فرهنگی را می‌توان آموزش داد و شعور گردشگری و میراث فرهنگی را فرهنگ‌سازی کرد.
با همین مقدمه می‌توان دریافت؛ اصلاح نظام معیوب حکمرانی گردشگری و حفظ میراث فرهنگی و محیط زیست به یک سیستم چند وجهی کارآمد با حضور افراد «باسواد» و «باشعور» نیاز دارد که بتواند معضلات و مشکلات فعلی را حل کند و گام‌های موثری برای توسعه در این زمینه‌ها بردارد.
می‌توان امیدوار بود در دولت جدید، وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و سازمان محیط زیست ریل‌گذاری مناسبی در زمینه ترویج و گسترش آموزه‌های لازم و عمومی در حوزه کاری خود انجام دهند و شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری با اصلاح ضعف‌های موجود، کارآمدی بیشتری در بهبود روند تخریب میراث طبیعی و تاریخی کشورمان داشته باشد.
*کنشگر حوزه رسانه، میراث‌فرهنگی و گردشگری
