دیدارنیوز_ *محمد منصورنژاد: این روز‌ها داستان جزایر سه گانه ایران مجددا در دستور کار کشور امارات و حامیانش قرار گرفته است.
بسیار مختصر می‌گویم که بدین مساله دو گونه می‌توان نگریست:
۱. به غلط، فکر شود امارات کشوری ۵۰ ساله با عمق استراتژیک محدود و درست در تیررس حتی خمپاره‌های ما را چه به این غلط ها! اگر سیلی هم بزنیم جمعیت ایالات نزدیک به ما درامارات گریزان می‌شوند و درس بزرگی برای سایر ایران ستیزان است.
این برداشت قطعا بر اساس نگاهی استراتژیک نیست و، چون به عمق فاجعه وقوف ندارد، با سطحی نگری جنگ با همسایه را تجویز می‌کند.
۲. به درست، فکر شود که این داستان را باید در دل اتفاقات جهانی و منطقه‌ای و نقش ایران در آن‌ها تحلیل نمود. درست زمانی که ایران می‌خواهد بگوید اقسام موشک‌هایی دارد که به اسراییل می‌رسد، پاسخ یک کشور همراه با سیاست‌های غربی (و به تبع اسراییل) آن است که عجالتا خاک خودت را مواظب باش! نابودی اسراییل پیشکش! به عبارت دیگر فعلا امارات همانند گروه‌های نیابتی ایران در منطقه، به نیابت از ایالات متحده و... عمل می‌کند و پیام دیگران را حامل است.
از جمله پیام‌ها آن است که اگر اسراییل بخواهد به ما حمله تلافی جویانه داشته باشد، حتی لازم نیست خودش اقدام کند. آسیب پذیری ایران (و گروه‌های نیابتی اش) بسیار بالاست و هجوم مثلا به بهانه سوژه‌ای اتفاق می‌افتد که اجماع بخشی از قدرت‌های جهانی را نیز همراه دارد.
۳. نتیجه انکه تا اقدامات امارات و حامیانش در حد تهدید سیاسی و یا اقدامات حقوقی است، هرگز سخن از اقدامات نظامی از زبان مقامات ایران بیرون نیاید و بار‌ها گفته شد که لازم است در سیاست منطقه‌ای ایران تجدید نظر اساسی رخ دهد؛ وگرنه با همین روال چه بسا تمامیت ارضی کشور هم در معرض تهدید است.
وساطت نخبگان ایران دوست و صلح اندیش و نهاد‌های مدنی فعال در زمینه دوستی و آشتی با دیگران در این مقطع، خالی از فایده نیست.
*دین پژوه و استاد دانشگاه
