عوام الملک در نامه جدید خود به رییس محترم خواص‌الدوله، به صحبت‌‌های اخیر مسعود درباره اطمینان به ایرانیان خارج از کشور برای بازگشت به کشور، نوشته: اینکه مثلا گاهی برای ادای پاره‌ای توضیحات به یک جای امن دعوت شوند یا مثلا اتوموبیل‌شان توسط نظمیه‌ها به گاراژ هدایت شود یا برایشان پیامک بیاید که در جهت حفظ حقوق شهروندی، باید آنطور که خواص دوست دارند لباس بپوشند و اینجور مسائل ریز حاشیه‌ای، که دیگر نه برای عوام داخل و نه برای عوام خارج از کشور اذیت محسوب نمی‌شود. این‌ها بخشی از عادات روزانه ما عوام است. شما خواص نگران ما عوام نباشید.
دیدارنیوز ـ عوام الملک:
رییس محترم خواص‌الدوله، حضرت آقای مسعود، دامت اکله نذورات فی اقصی نقاط العالم من المشهد الی نجف و ایضا نیویورک.
سلام علیکم.
رسیدن به خیر! انشاءالله که وقتی این نامه به دستت می‌رسد یا در دفتر کارت باشی یا در خانه. چون اگر طبق معمول در هیات یا در راه هیات باشی احتمالا تمرکز لازم برای خواندن این افاضات اضافه را نداری.
آقا مسعود! یک سوال مهم دارم. الان که محرم و صفر تمام شد می‌خواهی کجا بروی؟ منظورم این است که این هیات‌ها فعلا تا اطلاع ثانوی برنامه سینه‌زنی ندارند. نگرانم این وقت آزاد زیادی که پیدا می‌کنی باعث شود فکر و خیال به سراغت بیاید و اذیت شوی. به نظرم تا زمان بازگشایی مجدد هیات‌ها هفته‌ای یکی دو عمل قلب قبول کن و بقیه وقتت را هم فوتبال بازی کن.
راستی، نمی‌دانم چه حکمتی‌ست که این هفته هم موقع نوشتن نامه برایت، یک چشمم به مسابقات فوتبال بود. البته این بار همزمان هم مسابقه فوتبال ایران با قرقیزستان که در فولادشهر اصفهان انجام می‌شد را دیدم و هم مسابقه فوتبال عراق با عمان که در بصره برگزار شد. به نظرم عراقی‌ها راست نمی‌گفتند که مسابقه در بصره است. چون شکل ورزشگاه و چمنش بیشتر شبیه آلیانزآره‌نا در مونیخ آلمان بود. قطعا در کل منطقه هیچ کشوری کیفیت چمن و زیبایی و امکانات ورزشگاه‌های ما را ندارد. خود مسوولین فوتبال آسیا هم این را می‌دانند و به همین خاطر به ما گفته‌اند برای بازی‌های دم‌دستی درون قاره‌ای ورزشگاه‌های جهانی پایتخت‌تان را استفاده نکنید. مگر قلعه‌حسن‌خان یا فولادشهر چه اشکالی دارد؟ به همین خاطر هم می‌گویم که بعید است بازی دیشب عراق و عمان واقعا در بصره انجام شده باشد. چون قطعا آن‌ها نمی‌توانند از این نوع ورزشگاه‌ها و چمن‌ها داشته باشند. اصلا مگر ما در این منطقه صدراعظمی مثل آنگلا مرکل داشته‌ایم که بخواهیم ورزشگاهی مثل آلیانزآره‌نا داشته باشیم. فوتبال ما هم اگر فوتبال الگو و تراز در آسیا شده از برکت همین چمن‌هایی‌ست که زمین خاکی هستند.
این چند روز که در سفر بودی خبر وام گرفتن مجید و علیرضا و رضا و مهرداد و حسن که همگی از خواص مشغول در بورس اوراق بهادار کشور هستند را شنیدم. ابتدا جوری جنجال راه افتاد که فکر کردم آقایان همینطور عشقی و بی‌تضمین وام گرفته‌اند و قرار نیست پس بدهند. بعد فهمیدم که اصلا اینطور نیست. این خواص عزیز بعد از این همه سال که برای عوام در بورس زحمت کشیده‌اند نفری حدودا دو و خرده‌ای میلیارد تومان از همان بورس با بهره چهار درصد قرض کرده‌اند که قرار است ده ساله پس بدهند. تازه بندگان خدا چک هم بابت تضمین بازپرداخت داده‌اند. واقعا نمی‌فهمم این همه سر و صدا و جنجال برای چیست؟ الان هر کدام از ما عوام هم اگر بخواهیم دویست میلیون وام بگیریم تقریبا همین کار‌ها را می‌کنیم. البته به جای ده سال باید سه ساله پس بدهیم و برای تضمین هم به جای چک، سفته می‌دهیم و دو نفر عین خودمان راهم می‌آوریم که ضمانتمان را بکنند. فقط بهره وام‌مان کمی با خواص فرق می‌کند که آن هم طبیعی‌ست. بالاخره باید یک جایی یک فرقی بین ما و خواص باشد. وگرنه همانطور که بار‌ها خودت گفته‌ای ما عوام مطمئنیم که خواص سر همان سفره‌ای نشسته‌اند که ما نشسته‌ایم. البته جای نشستنمان دور سفره کمی فرق می‌کند که آن هم عجیب نیست.
آقا مسعود!
چون در دوره بین‌السفرینت هستی خیلی مزاحم نمی‌شوم. فقط یادم آمد بگویم این که در مصاحبه‌ات با تلویزیون بودجه‌بگیر گفتی باید به ایرانیان خارج کشور اطمینان دهیم که اگر به کشور بازگشتند اذیتشان نمی‌کنید، خیلی جالب بود. ولی اصلا نگران نباش. آن‌ها خودشان مطمئن هستند که اگر همه‌جوره آنجوری که شما خواص می‌خواهید فکر و زندگی کنند و لباس بپوشند قطعا اذیتشان نمی‌کنید. حالا اینکه مثلا گاهی برای ادای پاره‌ای توضیحات به یک جای امن دعوت شوند یا مثلا اتوموبیل‌شان توسط نظمیه‌ها به گاراژ هدایت شود یا برایشان پیامک بیاید که در جهت حفظ حقوق شهروندی، باید آنطور که خواص دوست دارند لباس بپوشند و اینجور مسائل ریز حاشیه‌ای، که دیگر نه برای عوام داخل و نه برای عوام خارج از کشور اذیت محسوب نمی‌شود. این‌ها بخشی از عادات روزانه ما عوام است. شما خواص نگران ما عوام نباشید.
الان ما نگران شماییم که برای گذران زندگی با این همه سختی باید محتاج دو میلیارد وام با بهره سنگین بشوید و تازه برای تضمین بازپرداختش چک هم بدهید و سرِ آخر هم مجبور شوید طی ده سال پول را پس بدهید. واقعا سخت است. به خواص بگو مراقب پوست و سلامتشان باشند.
عوام‌الملک
طهران
پنجشنبه، پانزده شهریور سنه یکهزار و چهارصد و سه شمسی
