آتش غفلت و سوءمدیریت، ثروت ملی را خاکستر کرد
به قلم ابراهیم متین سیرت
هربار که آتش به جان جنگلهای بلوط زاگرس میافتد، نصف جان میشویم و خدا خدا میکنیم آتش خودش خاموش شود، چرا که جز به مردم محلی و محیطبانان امیدی نداریم.
بهار و آغاز تابستان امسال بخش گستردهای از جنگلها، مراتع و کشتزارها در استانهای زاگرسنشین دچار آتشسوزی شدهاند و هر بار که شعلههای آتش جان میگیرد، فعالان محیطزیست هشدار میدهند که ارزش اقلیمی جنگلهای زاگرس برای کشور حیاتی است، اما کو گوش شنوا؟!
گویی در بهبوههی رفتن آن دولت آمدن این دولت، ثروت ملی فراموش شده است، از بالاترین مقام استانی تا مسولترین مسؤل شهرستان، شهر و بخش هیچکدام برایشان مهم نیست که سوختن هر درخت بلوط بخشی از طبعیت بیجان میشود و صدها سال به عقب برمیگردیم.
جنگلهای زاگرس با گستردگی در حدود یازده استان کشور با شش میلیون هکتار مساحت از مهمترین رویشگاههای جنگلی ایراناند که چهل درصد جنگلهای کشور را تشکیل میدهند، باور کنیم که مدیریت بحران، استاندار، مدیر کل منابع طبیعی و فرماندار هیچکدام حواسشان نیست؟؟!
چرا باید شرایط به گونهای رقم بخورد که حسرت فرصتهای از دست رفته را بخوریم. جنگلهای زاگرس اندیکا، لالی، و شیمبار هویت مردم منطقه هستند. پناه و رزق و روزی هستند. هر درختی که میسوزد، تکهای از وجود اهالی را با خود آتش میزند. آتش غفلت و سوءمدیریت، ثروت ملی را خاکستر کرد. جبران جنگل غیرممکن است. اهالی بختیارینشین را دریابیم.
فریادرسی نیست؛
ریههای زاگرس کبود شدند. جبران حتی یک درخت، به دهها سال زمان نیاز دارد، فقدان درختان بلوط یعنی نشانه رفتن فرهنگ اصیل بختیاری. یعنی مرگ عشایر و کوچنشینان. یعنی نابود شدن گونههای گیاهی و جانوری. یعنی برهم خوردن اقلیم منطقه. یعنی کوچ اجباری.
در ماههای اخیر، بخشهایی از پارک ملی کرخه و حدود ۱۵۰ هکتار از مراتع کوههای گزکان، پوشیده از درختان بلوط و بادام زاگرس، در آتش غفلت مدیران سوختند. به راستی چه کسی یا کسانی پاسخگوی فاجعه ملی سوختن جنگلهای زاگرس هستند؟؟! آیا پاسخی دارند؟! اینکه هربار آتشسوزی در جنگل رخ دهد و منتظر حضور داوطلبانه اهالی باشیم و با کمترین امکانات و بعضا نمایشی اطفا حریق کنیم، نه تنها باعث مهار آتشسوزی میشود، بلکه ممکن است به سبب ناآشنا بودن داوطلبان به مقولهی اطفا حریق، باعث شکلگیری حوادث انسانی هم باشیم.
از عالیترین مقام اجرایی کشور خواستار ورود فوری به مسئله آتشسوزی جنگلهای زاگرس هستیم و میخواهیم همانطور که در وعدههایشان گفتند، پای مردم هستیم، پای سرمایههای طبیعی و خدادادی یعنی جنگلها و مراتع باشند، چرا که اینها امانتی هستند از گذشتگان که باید به دست آیندگان برسند.
