دیدار اندیشه - حسین جعفری: گفته شد محصور کردن شخصیت امام حسین به یکی دو ماه محرم و قبل آن، حسینی می‌سازد که با حسین واقعیِ موجود در تاریخ مطابقت ندارد.
به باور من ساده اندیشی بلکه غیر منصفانه است در حالی که خود؛ همانند اهل مکه و مدینه عمل می‌کنیم، با غرور و تبختر، کوفیان سال ۶۰ هجری را ملامت کنیم.
اگر قرار است سیره حضرت در برابر حاکمان الگو قرار گیرد حداقل بازه‌ی زمانی مورد قبول از دوره‌ی خلافت امامت امام حسن (ع) و تعامل حسینِ همگام با امام حسن با معاویه با اشاره گذرا به اتفاقات مهم خلیفه سوم است:
۱- جناب عثمان... در سال ۳۵ پس از شورش‌های گسترده و اعتراضات مردمی، بدست معترضان کشته می‌شود.
مرگ خلیفه سوم، چنان شقاقی میان امت بوجود می‌آورد که شاخه‌های شوم این اختلاف، نه تنها در دوران حکمرانی امام علی و وقایع تلخ و جانسوز سال ۶۱ هجری و شهادت امام حسین (ع) که متاسفانه تا زمان حاضر نیز استمرار یافته است.
۲- حضرت علی (ع) در پی اقبال بی نظیر مردم به عنوان چهارمین خلیفه و پیشوای مسلمین به حکومت می‌رسد. اما اختلاف بوجود آمده باعث می‌شود تا از همان ابتدا گرفتار سه جنگ مهم ناخواسته و تحمیلی گردد.
الف: جنگ جمل؛ به هدایتِ جنابان طلحه و زبیر و ام المومنین عایشه، به خونخواهی عثمان!
ب: جنگ صفین به سرکردگی معاویه به بهانه‌ی خونخواهی و علم کردن پیراهن خونین عثمان!
ج: جنگ نهروان با گروهی منشعب از میان هواداران علی (ع) که در جنگ صفین حاضر بوده و به خوارج شهره شدند.
درگیری و اختلاف میان مسلمین در موضوع "مرگ عثمان" چنان سترگ است که مدینه و مکه و خصوصاً کوفه (و علی الخصوص در وقایع عاشورا)، تحت تاثیر این گروه‌ها قرار می‌گیرد: طرفداران و حامیان علی (ع) که به شیعیان علی شهره بودند؛ طرفداران عثمان وطرفداران آل زبیر و حامیان امویان!
۳-امام حسن... بعد از ۷ ماه خلافت ناگزیر به امضای معاهده صلح می‌شود؛ و اینگونه خلافت معاویه بر بلاد اسلامی نه با بیعت که با معاهده تثبیت می‌گردد.
۴- معاهده‌ی میان حسن (ع) و معاویه؛ ده سال استمرار و با شهادت امام در ۲۸ صفر سال ۵۰ با نظر امام حسین استمرار می‌یابد.
۵- ... از سال ۵۶ هجری معاویه اقدام به معرفی یزید بعنوان خلیفه بعدی و اخذ بیعت از بزرگان می‌کند و در این تلاش با مخالفت برخی از فرزندان صحابه رسول خدا مواجهه می‌گردد که مهمترین آن‌ها حسین ابن علی است.
۶- معاویه در سال ۶۰ می‌میرد و با زمینه چینی‌های قبلی او، یزید بر تخت خلافت و پادشاهی تکیه می‌زند.
ماحصل تلاش یزید؛ موفقیت در اخذ بیعت از عموم و البته امتناع برخی از بزرگان از جمله حسین بن علی، عبدالله بن عمر و عبدالله بن زبیر است که منجر به شهادت امام حسین در کربلا، جنگ میان یزید با عبدالله زبیر و وقایعی، چون واقعه حره و قیام توابین و مختار و ... می‌شود.
ادامه را در ویدیوی زیر ببینید و بشنوید
