دیدارنیوز ـ سید مالک لطفیان: دلم برای دکتر می‌سوزد و نمی‌دانم خوشحال باشم یا نگران؛ وقتی به شکست تفکر " تحریم نعمت است" می‌اندیشم شور و نشاط در دلم زنده می‌شود و زمانی که ابر چالش‌های بنیان سوز کشور در جلوی چشمانم رژه می‌رود موی بدنم سیخ می‌گردد، اگر، اما امید بر ترس غلبه یابد چشم انداز روشنی در مقابل ماست.
اگر توسعه فرهنگی را پیش نیاز توسعه اقتصادی و سیاسی بدانیم و فرهنگ را به مفهوم عام آن شامل اخلاق مدارا و تساهل تلقی کنیم امکان به میدان آوردن همه ظرفیت‌های انسانی از هر دو جناح کشور فراهم می‌آید و وعده رئیس جمهور منتخب در خصوص به کار گیری تمام نیرو‌های شایسته و حتی خارج از جبهه‌های سیاسی کشور موسوم به قشر خاکستری ۶۰ درصدی، تحقق می‌یابد. گفتگوی ملی با صاحب نظران دلسوز اعم از خودی و غیر خودی از همین امروز باید کلید بخورد و آنچنان مجال حضور نخبگان مستقل وسعت یابد که همه خود را برای ایران و اعتلایش در صحنه ببینند. سیکل بسته قدرت در سنوات گذشته موجب چرخش درون تشکیلاتی مدیران گشته و مدیریت در یک چرخه معیوب بجای گردش قدرت در میان کارشناسان غیر متملق، به مدیران سابق و اسبق مشهور نهاده شده است. وعده شکستن طلسم پست‌ها و مناصب، یکبار در سال ۸۴ داده شد، اما مع الاسف پوپولیسم دولتی مانع از جایگزینی کارآمدان گشت.
اگر منتخب مردم بخواهد تحولی در ساختار بوروکراتیک و متصلب اداری ایجاد کند چاره‌ای جز نشاندن فرومایگان در جای خود و بالا آوردن مستقلین ندارد و پیش شرط آن، اتحاد کلیه فعالان سیاسی از هر گروه و جناحی می‌باشد. اتحادی که مقدمه آن، کسب موافقت رهبر انقلاب در "اعلام آشتی عمومی" و تشکیل لویی جرگه مرکب از همه رهبران سیاسی در ۴۶ سال گذشته به منظور "اجماع سازی" است. راه دیگری وجود ندارد جناب پزشکیان؟!
