نسخه دکتر پزشکیان ، نوشداروی دردهای سیستم حکمرانی

هر کدام از نامزدهای ریاست جمهوری ، مسیر خود را بر بستری از ذهنیت و نگاه واقعی خود بیان می کنند.همانگونه که به راحتی می توان عدم صداقت را در چهره و نگاه و نوع بیان آنها مشاهده کرد به راحتی هم می توان صداقت را از گفتار آنها استنباط نمود. می توان فهمید که آیا دغدغه فلان نامزد واقعا مواجه شدن با یخچال خالی در هر بازگشتی به منزل است ؟ آیا واقعا بهمان نامزد ارادتی قلبی به رئیس جمهور فقید و شهید داشته است یا در طول دوره سه ساله اش بعنوان یک اپوزیسیون درون جناحی عمل کرده است ؟به راحتی می شود از رضایت خانواده های شهدا به مدیریت آن یکی بر بنیادی کوچک البته در مقایسه با نهاد ریاست جمهوری نیز پی برد .خیلی راحت تنفر مردمی از آن یکی نامزد که با ماموریت لجن پراکنی بر اخلاق جامعه آمده است را می شود احساس کرد. او که از صفحه رسانه ملی با هر کلمه اش بذر تنفر و کینه در بین مردم می پاشد و به امید منصبی دیگر یا حفظ منصب فعلی خود را آماده کنار کشیدن و قالب کردن به سیستم احتمالی بعدی می کند.

علاوه بر صداقت در گفتار و اخلاق مداری، که بعنوان یک کاراکتر شخصیتی برای جناب دکتر پزشکیان در این ایام ظهور و بروز داشته است می توان به یک نکته کلیدی و اساسی در رویکرد ایشان به مسائل مدیریتی پی برد:
کارشناس محوری!
اعتقاد به استفاده از کارشناسان واقعی و شایسته و کاربلد و سپردن امور به دست دانایان و خردمندان و مشورت گرفتن از قومی که اهلیت این کار را دارند در واقع مغز کلام دکتر پزشکیان بوده است که متاسفانه با واکنش های غیر منطقی و سطحی چهار نامزد رقیب ، در حد وارد کردن کارشناس از خارج تلقی شده است. این دستپاچگی ۴ نامزد رقیب و بیان موهومی و کلی گویی های نامفهوم خود می تواند برگ برنده دکتر پزشکیان در هشتم تیرماه باشد! عصبانیت نامزدهای چهارگانه از طرح «کارشناس محوری» به حدی بوده است که با زدن اتهام های ناروا ، مخالفت خود با این نگاه خردمندانه را با زبان خود بیان داشته اند. در دل عدم اعتقاد به کارشناس محوری، فساد های بزرگ نهفته است که می توان گفت بخشی از وضع موجود ناشی از فسادهایی است که در فقدان کارشناسان متخصص در سیستم ها رخ می دهد!
واقعیت این است که امروز به هر سازمان و اداره ای که مراجعه می کنیم ، متوجه می شویم که چرا در چنین برهه ای آقای پزشکیان ، چنین بحثی را مطرح می نماید. امروز در تمامی ادارات و سازمانهای دولتی و حتی خصولتی شاهد حذف شایستگان و مدیرانی هستیم که توانمندی های روشن و مشخصی در اداره سیستم های خود داشته اند. همزمان می بینیم که نیروهای کم تجربه و ضعیف تحت عناوین مدیران جوان و جهادی ، بلایی بر سر سیستم ها آورده اند که عملا با مدیریتی عشایری و هیئتی در حتی سازمان های توسعه یافته مواجه می شویم. کارکرد مدیریتی به دست فراموشی سپرده شده و از رسالت و منشور و چشم انداز سازمان جز لوحی به یادگار نمانده است. افراد کم سوادی که تحت عنوان کارشناس آن هم خارج از سازمانها و ادارات با رانت و سفارش به بدنه ها تزریق شدند در حالی که تحصیل کردگان و شایستگانی پشت دروازه های استخدام ادارات کار و اشتغال به انتظار نشسته اند.این وضعیت قاراشمیش جز با برگشتن به ریل تعقل و خردمندی و اعتماد به کارشناسان کار بلد و متخصص پایان نخواهد یافت و یقینا دکتر پزشکیان بعنوان طبیب دردهای جامعه امروزی ، نسخه ارزشمندی را پیچیده است!این همان نوشدارویی است که قبل از مرگ سهراب رسیده است قدر آنرا بدانیم و با تمام گلایه ها و نگرانی هایی که داریم از هشتم تیرماه تا دوم خرداد را با پای پیاده برگردیم!
قاسم امیری