تدوین و اجرای هفت برنامه توسعه و نرسیدن به یک جامعه و کشور توسعه یافته بهانه‌ای شد تا این موضوع را در یک نشست تخصصی با حضور دکتر مهدی پازوکی، اقتصاددان و استاد دانشگاه و دکتر محمدسالار کسرایی، جامعه شناس و استاد دانشگاه بررسی کنیم.
دیدارنیوز _ نسرین نیکنام: تاریخچه برنامه‌های توسعه در ایران به قبل از انقلاب برمی‌گردد. اولین سند برنامه‌ای ایران در سال ۱۳۲۵ تصویب شد. تا قبل از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، پنج برنامه توسعه در یک بازه زمانی ۳۰ ساله پیاده شد.
روﻧﺪ ﺗﻮﺳﻌﻪ در اﯾﺮان ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﯽ، با ﺗﻼش ﺑﺮای عمران و آﺑﺎداﻧﯽ کشور ادامه پیدا کرد و تا امروز منجر به تدوین و تصویب ۶ برنامه توسعه شد. در حال حاضر نیز، برنامه هفتم توسعه از سوم مهرماه سال جاری، در مجلس شورای اسلامی با برگزاری جلسات متعدد بررسی شد اما نتیجه ای در پی نداشت.
اینها دلایلی شد تا دیدارنیوز با برگزاری یک نشست تخصصی که قسمت اول آن را اینجا، یوتیوب و آپارات می‌بینید؛ دلایل عدم توسعه یافتگی را در ایران علیرغم داشتن هفت برنامه توسعه پس از انقلاب را بررسی کند.
در ابتدای این نشست دکتر مهدی پازوکی، اقتصاددان بیان داشت که امروز کشورهایی که به عنوان کشورهای توسعه یافته شناخته می‌شوند توسعه اقتصادی و توسعه فرهنگی و اجتماعی را با بهره گیری از تکنولوژی های روز همزمان پیش برده اند از این رو آنها را با نام کشورهای توسعه یافته می شناسیم و کشورهایی مانند ایران و پاکستان و افغانستان و کشورهایی در آفریقا و آمریکا لاتین به دلیل عدم استفاده از این پارامترها به عنوان کشورهای در حال توسعه شناخته می‌شوند.
او می‌گوید: به عنوان مثال شاید بپرسید که چه چیز باعث شده به ژاپن می‌گوییم توسعه یافته اما به جمهوری اسلامی نمی‌گوییم، دلیل آن هم این است که مدیران کشور همچنان بر مدیریت سنتی اصرار دارند و می‌خواهند با همان روش توسعه را پیش ببرند در حالیکه این تفکر شکست خورده است زیرا با مدیریت سنتی نمی‌توان جامعه صنعتی را اداره کرد زیرا دچار پارادوکس می‌‍شوید؛ تغییر مبنای سنتی و بهره‌مند نشدن از تکنولوژی باعث می‌شود توسعه اتفاق نیفتد.
دکتر مهدی پازوکی، اقتصاددان
دکتر محمد سالار کسرایی، جامعه شناس معتقد است: زوایه دید من به موضوع توسعه از حوزه علوم اجتماعی است و معتقدم که توسعه یک بسته همبسته است یعنی نمی‌شود توسعه اقتصادی باشد، توسعه اجتماعی و فرهنگی نباشد، زیرا همه اینها به هم ربط دارد اگر قرار است تغییری اتفاق بیفتد باید همگانی باشد.
او نقش انسان‌ها را در توسعه کشور موثر می‌داند و ضمن اشاره به اینکه اگر هر انسانی که قدرت داشته باشد و زندگی خود را اداره کند و با تغییرات همراه باشد حتما می‌تواند به توسعه کشور هم کمک کند، تاکید می‌کند که اگر آلمان از جنگ جهانی سر بلند بیرون آمد و کشور دوپاره شده تبدیل به یک کشور قدرتمند و توسعه یافته شده دلیل آن مردم آن کشور هستند نه چیز دیگری.
این استاد دانشگاه به اجرای پنج برنامه توسعه پیش از انقلاب و شش برنامه توسعه پس از انقلاب اشاره می‌کند و می‌گوید: اگر میانگین برای این یازده برنامه پنج سال اجرایی را در نظر بگیریم یعنی ۵۵ سال برنامه اجرا کردیم، اما دریغ از به توسعه رسیدن.
دکتر محمدسالار کسرایی، جامعه شناس
